ΑΝΤΕΡΩΣ

Κατά την Ελληνική Μυθολογία ο Αντέρως, (Αντέρωτας), φέρεται να ήταν αδελφός του Έρωτα, γιος της θεάς Αφροδίτης και του Άρη ως ιδιαίτερη προσωποποίηση της αμοιβαιότητας που εκδηλώνεται στον έρωτα ειδικά μεταξύ ομοφύλων εφήβων. Την ιδέα της ανθρωπόμορφης αυτής εξειδίκευσης ίσως να έδωσε το γεγονός ότι σχεδόν όλες οι παραστάσεις του Αντέρωτα τον παρουσιάζουν σε σύμπλεγμα με τον Έρωτα μέσα σε παλαίστρες και γυμναστήρια, δηλαδή σε χώρους που αναπτυσσόταν έρωτας μεταξύ ομοφύλων. 

Κατ΄ άλλη όμως εκδοχή ο πτερωτός Αντέρως εκπροσωπούσε τον ατυχή έρωτα από την απεικόνισή του με σκουρόχρωμα μαλλιά και με συνεπτυγμένες πτέρυγες σε αντίθεση με τον Έρωτα που φέρονταν ξανθός με ευρείς πτέρυγες έτοιμος να πετάξει. Επίσης στη μυθολογία φέρεται και ως δευτερεύουσα θεότητα τιμωρός της σκληρότητας και της μη ανταπόδοσης ερωτικού καλέσματος καθώς και της έλλειψης πίστης στον έρωτα, αποκαλούμενος εξ αυτού ως "Αντέρως Αλάστωρ" (= Αντέρωτας Αλητήριος ή ολέθριος), που είχε καταστεί περίφημη σχετική αρχαία έκφραση. 

Κατ΄ άλλους όμως, όπως υποστηρίζει π.χ. και ο Γκομλέν στον Αντέρωτα οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν ιδιότητες εντελώς αντίθετες μ΄ εκείνες του Έρωτα με τον οποίον ετυμολογικά φέρεται αντίπαλος. Αντιπροσώπευε δηλαδή την απέχθεια, την αποστροφή και την απομάκρυνση που χαρακτηρίζει μεταξύ τους τα διάφορα ζώα. Και επειδή πίστευαν οι αρχαίοι πως τόσο ο Έρως όσο και ο Αντέρως επεξέτειναν την επιρροή τους επί πάντων των όντων πέρα από τα έμψυχα, δηλαδή και στα φυτά, λίμνες, ποταμούς, ως αναγκαία αρμονία και ισορροπία της φύσης ο Αντέρως τελικά ήταν ευεργετική δευτερεύουσα θεότητα που εμπόδιζε τις διάφορες έλξεις στη φύση που θα μπορούσαν να επαναφέρουν το χάος των κατακλυσμών, όπου τα πάντα ήταν συγκεχυμένα. 

Παραστάσεις του Αντέρωτα υπάρχουν (διασώθηκαν) πολλές, σε σύμπλεγμα με τον Έρωτα όπως π.χ. σε παλαίστρα της Ίλιδας όπου ο Έρως κρατάει φοίνικα και ο Αντέρως προσπαθεί να του το αποσπάσει, περίπου ίδιο μαρμάρινο ανάγλυφο βρίσκεται στο Μουσείο της Νεάπολης όπου ο Αντέρως παρουσιάζεται με κυρτές πτέρυγες, καθώς και στο Παλάτσο Κολλόνα της Ρώμης, όπου δύο πτερωτοί δαίμονες συναγωνίζονται στο δρόμο σε λαμπαδηφορία. Στο Αμφιαράειο υπήρχε ζεύγος κυπέλλων που το ένα έφερε παράσταση του Αντέρωτα και το άλλο του Έρωτα. Βωμοί του Αντέρωτα υπήρχαν σε πολλά μέρη με κυρίαρχα εκείνα της Ίλιδας και στην Αθήνα που τιμόταν ως Αλάστωρ. (el.wikipedia.org)

Σε μια μονοτυπία του ο Παύλος Χαμπίδης, θυμήθηκε μια παλιά ιδέα της ελληνικής μυθολογίας. Έβαλε να παλεύουν δύο άγγελοι: ο Έρως και ο Αντέρως. Ο φτερωτός θεός του έρωτα, ο γιος της Αφροδίτης και του Άρη, είχε λοιπόν αδελφό, όχι δίδυμο, αλλά, ας πούμε, ενάντιο. Αν και μοιάζουν πολύ στην εμφάνιση – διαφέρουν μόνο στο χρώμα των μαλλιών και το ανάπτυγμα των φτερών – οι αρχαίοι Έλληνες τους αναπαριστούσαν να συμπλέκονται στην παλαίστρα. Ο Έρωτας είχε ανοιχτές τις φτερούγες του ενθουσιασμού, έτοιμος να πετάξει. Ο Αντέρως, σύμβολο του ανεκπλήρωτου έρωτα, είχε μαζεμένα προς τα μέσα του τα φτερά της θλίψης. (ersi.gr)