Αλλά το αυθεντικό πρόσωπο της Ρώμης στα χρόνια της παρακμής είναι ο Βάριος Άβιτος Βασσιανός, ο επιλεγόμενος Ελαγάβαλος ή Σαρδανάπαλος, που ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας από κάποια επαρχιακή λεγεώνα σε ηλικία 15 χρόνων. Διαβόητη η τριετία της βασιλείας του για τις αισχρουργίες και τη φαυλότητα, και πρωτοφανείς οι παρανομίες και οι εγκληματικές του πράξεις, όπως γράφει ο Δίων ο Κάσσιος. Ήταν άντρας μαζί και γυναίκα – «ηνδρίζετο και εθηλύνετο». Βίασε την ιέρεια Ακυλία Σεουήρα γιατί ήθελε, αρχιερεύς αυτός, να αποχτήσει «θεοπρεπείς παίδας» ζευγαρώνοντας με αρχιέρεια. Συνευρισκόταν με πολλές γυναίκες όχι από ερωτική έφεση αλλά για να εμπλουτίσει την εμπειρία του σχετικά με τη συμπεριφορά των θηλυκών και να τις μιμείται στις σχέσεις του με τους εραστές. Μεταμφιεζόταν, φορούσε γυναικεία ενδύματα και περούκα, έμπαινε στα καπηλιά και αντικαθιστούσε τις ταβερνιάρισσες. Πήγαινε στα πορνεία, έδιωχνε τις τρόφιμες του οίκου και εκδιδόταν στους πελάτες. Διαμόρφωσε ένα οίκημα των ανακτόρων σε οίκο ανοχής. Στεκόταν γυμνός μπροστά στην πόρτα και καλούσε τους περαστικούς με όλα τα πορνοκαμώματα. Αυτοί οι περαστικοί ήταν στρατολογημένοι να παίξουν αυτόν τον ρόλο. Τελικά «υπανδρεύθη» κυριολεκτικά με άντρα και αξίωνε να τον προσφωνούν «δέσποινα» και «βασίλισσα» και καλλωπιζόταν σαν γυναίκα βάφοντας τα μάτια και τα μάγουλά του – «και τους οφθαλμούς ενηλείφετο, ψιμυθίω τε και εγχούση εχρίετο». Ο «σύζυγος» ήταν κάποιος Ιεροκλής, δούλος από την Ανατολή, «καρικόν ανδράποδον», που απόχτησε μεγαλύτερη ισχύ από τον ίδιο τον αυτοκράτορα «ώσπερ και υπέρ εκείνου ισχύσαι». Αλλά ο νεαρός αυτοκράτορας απιστούσε συστηματικά στον «σύζυγο» θέλοντας και σ’ αυτό να μιμηθεί «τας ασελγεστάτας γυναίκας». Φρόντιζε, μάλιστα, να τον καταλαμβάνει επ’ αυτοφώρω ο Ιεροκλής ενώ «μοιχευόταν» και να τον ξυλοκοπεί άγρια –συχνά ο αυτοκράτορας εμφανιζόταν με μαυρισμένα μάτια από τα γρονθοκοπήματα. Ήταν η μεγάλη απόλαυσή του. Τον αποκαλούσε Καίσαρα και φιλοδοξούσε να τον ανακηρύξει αυτοκράτορα.
Κάποτε οι προμηθευτές του αυτοκρατορικού κοιτώνα ανακαλύπτουν στη Σμύρνη έναν αθλητή πανέμορφο που καυχιόταν για σπάνια προσόντα ανδρισμού. Το όνομα του Αυρήλιος Ζωτικός. Τον έφεραν αμέσως στη Ρώμη με τιμητική συνοδεία. Κατά την πανηγυρική τελετή στα ανάκτορα ο Ζωτικός χαιρέτισε με το καθιερωμένο:
-Κύριε αυτοκράτωρ χαίρε!
Ο Ελαγάβαλος με θηλυπρεπή λυγίσματα, ακκισμούς και χαύνο βλέμμα του είπε:
-Μη με λέγε κύριον, εγώ γαρ κυρία ειμί!
Τον οδήγησε αμέσως στο λουτρό για επιβεβαίωση της φήμης του κι’ ύστερα σε δείπνο τρυφηλό και ηδονοχαρές. «Πασχητιάσας», γράφει ο Δίων, βυθισμένος σε πυρετό λαγνείας. Ανήσυχος ο Ιεροκλής, ο αυτοκρατορικός «σύζυγος» για την εύνοια αλλά και για τη ζωή του έδωσε εντολή στους οινοχόους να ποτίσουν τον επικίνδυνο ανταγωνιστή με φάρμακο που καταβαράθρωσε την αρρενωπή του αίγλη –«φαρμάκω εξεθήλυνε». Το άλλο πρωί ο περικαλλής ανατολίτης εκδιώχτηκε από το παλάτι πυξ και λαξ και για να προλάβει τα χειρότερα εγκατέλειψε αμέσως την Ιταλία. Κατά τον Δίωνα ο νεανίας αυτοκράτορας αξίωσε από τους γιατρούς του να τον υποβάλλουν σε πλαστική εγχείρηση για προσθήκη γυναικείου κόλπου, τάζοντας τους πλούσια αμοιβή –«ες τοσαύτην δε συνηλάθη ασέλγειαν ως και τους ιατρούς αξιούν αιδώ γυναικείαν δι’ ανατομής αυτώ μηχανήσασθαι, μεγάλους υπέρ τούτου μισθούς αυτοίς προϊσχόμενος».
Ασελγής και εξαχρειωμένος αλλά και μιαιφόνος και βασανιστής. Θα ανατραπεί με πραξικόπημα και, όπως τόσοι άλλοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες και μεγιστάνες της εξουσίας, θα αποκεφαλισθεί, θα συρθεί νεκρός στους δρόμους της πόλης καρφωμένος με γάντζους και θα πεταχτεί ατιμωτικά στον Τίβερη –«ες τον ποταμόν ενεβλήθη».
Κυριάκος Σιμόπουλος: Βασανιστήρια και Εξουσία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου