Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΚΥΡΙΑ ΝΤΟΡΑ ΡΩΖΕΤΤΗ 2

Εγώ από τη μια μεριά μίσησα το βιβλίο για όλα τα προβλήματα που μου είχε προκαλέσει, αλλά από την άλλη μεριά το είχα αγαπήσει κιόλας. Όσο νάναι, περιείχε όλα τα μύχια της ψυχής μου… Αν το είχαν αλλάξει λίγο περισσότερο κι αν δεν το είχαν πάει στο σπίτι της Λόλας οι καλοθελητές θα μου είχε δώσει πολύ μεγάλη χαρά. Αλλά από τη στιγμή που βγήκε έτσι από το τυπογραφείο, τα πράγματα δεν γυρνούσαν πίσω.

Το πήγα στον Καβάφη, τον γείτονά μας στην Αλεξάνδρεια. Δεν μου είπε τίποτε. Το πήγα στη Ρίκα τη Σεγκοπούλου. Τίποτε. Δεν μου είπε και αυτή τίποτε.

Το έστειλα και στον Γρηγόριο Ξενόπουλο, με ήξερε από μικρή που ήμουν Διαπλασοπούλα, τι, ακόμη ήμουν. Μου είπε ότι το βιβλίο ήταν έξοχο, δεν μου μίλησε για το περιεχόμενό του, το εξέτασε μόνο λογοτεχνικά… Δεν θα πίστεψε ότι ήταν αληθινό.

Για χρόνια μετά μου έριχναν σπόντες. Μια φορά πήγα σ’ ένα σπίτι και κάποιος μου είπε «Α, εσύ έχεις και μεγάλο ταλέντο». Πάγωσα μπροστά σε όλο τον κόσμο.

Ένας καθηγητής μου κάποτε μου είπε «Το αμαρτωλό παρελθόν». Ήταν κι αυτός ερωτευμένος με τη Λολίτα. Η φίλη μου ήταν όμορφη και πολλοί με ζηλεύανε. Μας έβλεπαν πάντα μαζί… «Το ζευγαράκι» έλεγαν. Δεν θέλω να παρουσιαστεί ξανά το βιβλίο, γιατί θα ξαναβγεί το όνομά μου στην επιφάνεια, είναι άλλες μεταγενέστερες που ξέρουν ποια είμαι, η μία με την άλλη τα συζητούν…. Να προλάβω να πεθάνω και μετά ας γίνει ό,τι θέλει.

Ελένη Μπακοπούλου: Η φίλη μου κυρία Ντόρα Ρωζέττη. Το νεανικό της λεύκωμα (Οδός Πανός, 2012)