ΦΙΛΑΚΙΑ

Φιλάκια

Του Δημήτρη Μητρόπουλου (tanea.gr, 19/10/2012)

ΣΤΑ καλά αγγλικά κολέγια έχουν να λένε ότι «οι αρχαίοι Ελληνες την εφηύραν και οι Βρετανοί την τελειοποίησαν». Αναφέρονται εμμέσως στην ομοφυλοφιλία. Είναι η μια - άρρητη - εμμονή της βρετανικής ελίτ. Η άλλη είναι, βεβαίως, το ταξικό σύστημα. Οπότε το gay φιλί μεταξύ ενός δούκα και του υπηρέτη του στην μπαγιάτικη σειρά «Ντάουντον Αμπεϊ» δείχνει, με αγγλική ματιά, πώς το ανορθόδοξο ερωτικό πάθος οδηγεί, χάρη στην κορύφωσή του, στην υπέρβαση της πάλης των τάξεων. Πού 'σαι, Καβάφη, να το πεις ποιητικά…

ΩΣΤΟΣΟ, στην Ελλάδα του Μνημονίου κάτι τέτοιοι ασπασμοί δεν είναι παίξε-γέλασε. Ετσι η διοίκηση της ΕΡΤ έσπευσε να λογοκρίνει άρον άρον τα βρετανικά γλωσσόφιλα. Η συλλογιστική είναι διαφανής. Με τη φόρα που έχουν πάρει χρυσαυγίτες και ρασοφόροι που πλακώθηκαν με τα ΜΑΤ έξω από το θέατρο Χυτήριο της Πειραιώς διότι θεωρούσαν βλάσφημη την παράσταση του «Corpus Christi», δεν θα το 'χαν σε τίποτε να ανέβουν σε καμία Αγία Παρασκευή και να αρχίσουν τα ίδια. «Better safe than sorry» - ελληνιστί, καλύτερα ασφαλής παρά κλαμένος, πόσω μάλλον δαρμένος και ραντισμένος με χημικά.

ΒΕΒΑΙΩΣ, όπως επισημαίνει το πολιτιστικό ρεπορτάζ, ένα κάποιο νταβαντούρι με πρόστιμα και τέτοια είχε γίνει προ ετών και με αντίστοιχη σκηνή σε ελληνική σειρά, το «Κλείσε τα μάτια» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Αλλά η σπουδή των διοικούντων την κρατική ραδιοτηλεόραση υποδηλώνει ότι οι καιροί έχουν αλλάξει. Σωστά. Η κρίση κατακερμάτισε το πολιτικό σύστημα κι έβαλε στη Βουλή τους ακραίους. Αυτοί όμως δεν είναι μόνο φορείς πολιτικής ιδεολογίας ή αντιλήψεων για τη λαθρομετανάστευση. Είναι και μαχητές σε μια σκληρή σύγκρουση πολιτισμών που βρίσκεται σαφώς σε εξέλιξη. Πού 'σαι, Χάντινγκτον, να την αναλύσεις…

ΤΟ ενδιαφέρον είναι ότι η πίεση των ακραίων δεν προκαλεί αντίδραση αλλά ρεύμα. Ρεύμα που παρασύρει την ΕΡΤ και στο οποίο επιχειρεί να σερφάρει ο Πάνος Καμμένος. Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες είναι εδώ και εβδομάδες σε αναζήτηση ατζέντας. Κάτι που προκαλεί και εσωτερικές εντάσεις όπως φάνηκε από τα καρφώματα του Κώστα Μαρκόπουλου. Οπότε ο Καμμένος μπήκε - τζάμπα είναι! - στην ιστορία του «Corpus Christi» με δηλώσεις που εκφράζουν το ρητορικό ερώτημα αν θα επιτρεπόταν να παιχτεί προκλητική παράσταση για τον Μωάμεθ. Φυσικά, αυτό ακριβώς έγινε με το γνωστό ντοκιμαντέρ στις ΗΠΑ που, παρότι προφανώς προβοκατόρικο, προβλήθηκε για λόγους ελευθερίας έκφρασης. Ή με τις ηθελημένα επικριτικές κατά του Ισλάμ γελοιογραφίες στον γαλλικό Τύπο. Για να μην πάμε στον Ρούσντι και τους Σατανικούς Στίχους.

Η διαπίστωση είναι θλιβερή αλλά δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι η Χρυσή Αυγή πάει να φτιάξει την ατζέντα από τη δεξιά πλευρά του πολιτικού συστήματος. Μάλιστα, υπάρχει σχετική κριτική και για τη λαθρομετανάστευση. Εκεί η σπουδή της κυβέρνησης να πάει σε μια πολιτική συλλήψεων και μόνο και όχι σε μια συνολική προσέγγιση του θέματος, ουσιαστικά το μόνο που πετυχαίνει είναι να υλοποιήσει με διοικητικά μέτρα μια προσέγγιση του λαθρομετανάστη ως υπανθρώπου που πρέπει να εκτοπίζεται. Και είναι γνωστό ποιοι τα λένε αυτά. Στην ίδια λογική κόβονται νύχτα οι gay σκηνές στην τηλεόραση - όταν σε άλλες χώρες έχουμε gay γάμους και ο προβληματισμός είναι για τις gay υιοθεσίες.

ΠΑΜΕ πίσω; Σαφώς. Οπισθοδρομούμε ολοταχώς κάπου μεταξύ Καμπούλ και Βαϊμάρης με φετφάδες, λιθοβολισμούς και αναθέματα.