Bonnie Hufkin
Τα αγόρια δεν αγοράζονταν μόνο με λεφτά. Κάποτε προσλαμβάνονταν με συμβόλαιο για μεγαλύτερο ή μικρότερο χρονικό διάστημα. Πέρα από άλλες ενδείξεις, ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα μαρτυρία αποτελεί ο λόγος που έγραψε ο Λυσίας το 339 π.Χ. για έναν Αθηναίο που ερωτεύτηκε ένα αγόρι από τις Πλαταιές, τον Θεόδοτο. Ένας λοιπόν ονόματι Σίμων που είχε επίσης ερωτευτεί το ίδιο αγόρι τον κατηγόρησε για σωματική βιαιοπραγία εκ προμελέτης, αδίκημα το οποίο τότε η νομοθεσία τιμωρούσε με εξορία και δήμευση περιουσίας. Στο αλησμόνητο αυτό νομικό κείμενο αναφέρεται με μεγάλη λεπτομέρεια και απόλυτη ειλικρίνεια, δίνοντας την εντύπωση ότι πρόκειται για κάτι τόσο φυσικό, ότι ο άνδρας προσέλαβε τον νεαρό με συμβόλαιο για να τον χρησιμοποιήσει για τον σκοπό αυτό. Σύμφωνα με τους όρους του συμβολαίου, λέγεται ότι ο Θεόδοτος έλαβε 300 δραχμές.
Ακόμη, από άλλες γραπτές πηγές μαθαίνουμε ότι ήταν μάλλον βέβαιο πως στην Ελλάδα, τουλάχιστον στην Αθήνα και άλλες παραθαλάσσιες πόλεις, υπήρχαν οίκοι ανοχής ή πανδοχεία, όπου ήταν αγόρια ή νέοι διαθέσιμοι μόνοι ή μαζί με κορίτσια επ’ αμοιβή. Έτσι ο Αισχίνης λέει: «Ξέρετε βέβαια εκείνους τους τρόφιμους των σπιτιών που κατά κοινή ομολογία κάνουν αυτή τη δουλειά. Λοιπόν και αυτοί ακόμη, όταν κάνουν κάτι τέτοιο, από ντροπή κρατάνε τα προσχήματα και κλείνουν τις πόρτες» (Κατά Τιμάρχου 74).
Συνήθως οι τρόφιμοι των οίκων αυτών ήταν νέοι που αιχμαλωτίστηκαν στον πόλεμο και μετά πουλήθηκαν. Το πιο γνωστό σχετικό παράδειγμα είναι ο Φαίδων ο Ηλείος (Διογένης Λαέρτιος 2. 105), με τον οποίο ο Σωκράτης έκανε τη μέρα του θανάτου του τον περίφημο διάλογο για την αθανασία της ψυχής. Ο Φαίδων ήταν γόνος γνωστής οικογενείας. Κατά τη διάρκεια του πολέμου της Σπάρτης με την Ηλεία έπεσε στα χέρια του εχθρού, νεαρός ακόμη. Στην Αθήνα τον πούλησαν και τον αγόρασε ο ιδιοκτήτης ενός τέτοιου οίκου. Εκεί τον γνώρισε ο Σωκράτης και προέτρεψε έναν ευκατάστατο μαθητή του να τον εξαγοράσει.
Hans Licht: Η ερωτική ζωή των αρχαίων Ελλήνων (Κάκτος, 2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου