Περιγράφονται πολλά φαγητά και ποτά στην αρχαία Ελλάδα που θεωρούνταν αφροδισιακά.
Για παράδειγμα μια από τις συνήθεις αφροδισιακές συνταγές των αρχαίων, ήταν η προσθήκη σκόρδου και τυριού στο κρασί που έπιναν.
Επίσης από τα λαχανικά, οι βολβοί γενικά (κρεμμύδι, σκόρδο, παντζάρι), ήσαν περιβόητοι για τις θετικές τους επιδράσεις στη σεξουαλική ορμή των ανθρώπων.
Ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της Ιατρικής, συνιστούσε τις φακές για την αύξηση της σεξουαλικής ικανότητας των ανδρών. Μάλιστα θεωρούσε ότι οι φακές προστάτευαν τη σεξουαλική δύναμη των ανδρών καθώς προχωρούσαν στα χρόνια και έφθαναν στα γεράματα.
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης, υιοθέτησε τις θέσεις του Ιπποκράτη για τις φακές. Μάλιστα προχώρησε συστήνοντας το μαγείρεμα των φακών μαζί με σαφράνι (ή αλλιώς κρόκος, πρόκειται για ένα από τα πιο ακριβά μπαχαρικά που υπάρχουν στο κόσμο).
Ο Πλούταρχος σύστηνε τη φασολάδα για την ενδυνάμωση της σεξουαλικής διάθεσης και ορμής.
Ο Διοσκουρίδης και ο Πλούταρχος αναφέρονται σε ένα είδος άγριας ορχιδέας που θεωρούσαν ως εξαίρετο αφροδισιακό.
Επίσης συστηνόταν το φυτό σταφυλινός (σταφυλινός ο άγριος και ο σταφυλινός ο κηπευτός) για το οποίο πίστευαν ότι αύξανε τόσο πολύ τη σεξουαλική διάθεση που θεωρείτο ως φάρμακο για το σεξ.
Το σησάμι και το μέλι θεωρούνταν ως αφροδισιακά. Χρησιμοποιούνταν είτε από μόνα τους είτε προστίθεντο σε σαλάτες με βραστούς εδώδιμους βολβούς .
Το σκόρδο ήταν δημοφιλές από την εποχή του Ομήρου. Οι αφροδισιακές και θεραπευτικές του ιδιότητες είχαν γίνει αντιληπτές στον άνθρωπο από τότε. Έτρωγαν σκόρδο κάθε μέρα με ψωμί και επίσης το πρόσθεταν σε σαλάτες.
Με βάση το σκόρδο κατασκεύαζαν μια πάστα που περιείχε επιπρόσθετα από το σκόρδο, τυρί, αυγά, μέλι και λάδι. Πιθανόν η γνωστή μας σκορδαλιά να προέρχεται από εκεί.
Όπως το σκόρδο έτσι και το κρεμμύδι, ήταν μέρος της καθημερινής διατροφής των αρχαίων Ελλήνων και θεωρείτο ιδιαίτερα ισχυρό αφροδισιακό.
Τα μανιτάρια και ιδιαίτερα οι τρούφες, θεωρούνταν εξαιρετικής ποιότητας αφροδισιακά. Η σπανιότητα και το άρωμα της τρούφας, της προσδίδαν ιδιαίτερη αφροδισιακή αξία.
Τα σύκα είχαν ιδιαίτερη θέση στην εκτίμηση των αρχαίων Ελλήνων σχετικά με τη σεξουαλική τους ζωή και ως αφροδισιακό. Υπήρχε μάλιστα μια ξέφρενη τελετουργία συνουσίας στην οποία το σύκο είχε τιμητική θέση.
Το πράσο, πιθανόν λόγω του σχήματος του (φαλλικό), θεωρείτο αφροδισιακό.
Αναφορικά με το δυόσμο οι απόψεις ήταν διιστάμενες. Ο Ιπποκράτης θεωρούσε ότι η συχνή κατανάλωση δυόσμου μπορούσε να διαλύει το σπέρμα, να μειώνει τις στυτικές ικανότητες των ανδρών και να κουράζει το σώμα.
Αντίθετα ο Αριστοτέλης θεωρούσε ότι ο δυόσμος σε οποιαδήποτε μορφή και εάν καταναλωνόταν, είχε εξαιρετικές αφροδισιακές ιδιότητες. (cookmania.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου