Ο ΗΛΙΟΣ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΖΕΣΤΑΙΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΜΕ ΓΥΜΝΩΣΕ

Και ο Ιερώνυμος από τη Ρόδο στα Ιστορικά Υπομνήματα λέει ότι ο Σοφοκλής παρέ­συρε έξω από το τείχος ένα ωραίο παιδί, για να πλα­γιάσει μαζί του. Λοιπόν το παιδί έστρωσε στο χορτάρι το ιμάτιό του και σκεπάστηκαν με τη χλανίδα του Σο­φοκλή. Στο τέλος της συνάντησης το παιδί άρπαξε τη χλανίδα του Σοφοκλή κι έφυγε, αφήνοντας στο Σοφο­κλή το παιδικό ιμάτιο. Όταν διαλαλήθηκε ό,τι είχε συμ­βεί, όπως ήταν φυσικό, ο Ευριπίδης το έμαθε και σχο­λιάζοντας ειρωνικά ό,τι είχε γίνει είπε πως και ο ίδιος κάποτε πλάγιασε μ' αυτό το παιδί, αλλά δεν πλήρωσε τίποτε, ενώ ο Σοφοκλής περιφρονήθηκε για την ακολα­σία του. Ο Σοφοκλής, όταν το άκουσε, συνέθεσε γι' αυ­τόν ένα τέτοιο επίγραμμα σχετίζοντάς το με τη διήγηση για τον 'Ηλιο και το Βορέα και κάνοντας υπαινιγμό κάπως στις μοιχείες του:

Ο 'Ηλιος ήταν, όχι ένα παιδί, Ευριπίδη, που ζεσταίνοντάς με
με γύμνωσε· ενώ με σένα, όταν αγκάλιαζες εταίρα,
πλάγιασε ο Βορράς· εσύ όμως δεν είσαι σοφός, επειδή τον Έρωτα
τον φέρνεις να κάνει λωποδυσία, ενώ σπέρνεις ξένο χω­ράφι.

Αθήναιος: Άπαντα 13. Δειπνοσοφιστών ΙΓ’ (Κάκτος)