Ο Μάικ του θύμισε ότι είχε κανονίσει να βγει για ποτό με τον Τζόνι Χάργκριβς. Ο Κλέμεντ έκρυψε με δυσκολία την ενόχλησή του. Απ’ όλους τους χωριστούς φίλους που είχαν, ο Τζόντι τού ήταν ο λιγότερο συμπαθής. Ήταν πενήντα τριών χρόνων, δημοσιογράφος σε μουσικά έντυπα, και ένας από τους τέσσερις αποφοίτους του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ με τους οποίους ο Μάικ είχε ιδρύσει ένα κοινόβιο στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Μολονότι άντεξε μόνο οκτώ χρόνια και είχε δέκα μέλη όλα κι όλα, απέκτησε θρυλική φήμη επειδή, εκτός των άλλων, όλοι κοιμούνταν με όλους –και, μάλιστα, βάσει εβδομαδιαίου προγράμματος.
Τελικά, η συνήθεια αυτή εγκαταλείφθηκε πολύ πριν διαλυθεί το κοινόβιο, ωστόσο, προς μεγάλη θλίψη του Κλέμεντ, άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι στον Μάικ, ο οποίος με το πρόσχημα του προοδευτικού κατάφερε να διαχωρίσει τις συναισθηματικές από τις σεξουαλικές του ανάγκες με επιδεξιότητα βικτωριανού μεγιστάνα.
«Δεν μπορείς να μάθεις καινούργια κόλπα σ’ ένα γέρικο σκυλί», είπε.
«Όχι, αλλά μπορείς να του βάλεις φίμωτρο», απάντησε ο Κλέμεντ.
Ο Μάικ επέμενε ότι ο πόθος του Κλέμεντ για αποκλειστικές σχέσεις ήταν απλώς ένα παιδικό κατάλοιπο και ότι είχε και εκείνος το δικαίωμα –ή ακόμη και την υποχρέωση , όπως άφηνε να εννοηθεί κάποιες φορές- να απολαύσει μια παρόμοια ελευθερία. Ο Κλέμεντ δεν μπορούσε να χωνέψει ότι ο Μάικ αισθανόταν την ανάγκη να κοιμάται με άλλους άνδρες και κατηγορούσε τον εαυτό του για τη μειωμένη σεξουαλική του επιθυμία, παρότι την απέδιδε, κατά μεγάλο μέρος, στη φαρμακευτική αγωγή του. Παρατηρώντας τον Μάικ να φοράει ένα δερμάτινο σακάκι που έδειχνε υπερβολικά νεανικό πάνω του, σκέφτηκε ότι το τέλειο ζευγάρι μπορούσε να βρεθεί μονάχα μέσα στη μήτρα.
«Έχετε κανονίσει κάτι ιδιαίτερο;»
«Απ’ τον Τζόνι εξαρτάται. Σε κάποιο κλαμπ για καμιά μπίρα και μετά βλέπουμε».
«Δηλαδή μπορεί και να μη γυρίσεις σπίτι;»
«Αν δεν γυρίσω, υπόσχομαι ότι θα σου τηλεφωνήσω».
Έπειτα, με ένα φιλί τόσο τρυφερό, σαν προοίμιο ερωτικής επαφής, ο Μάικ έφυγε από το σπίτι. Ξαφνικά, ο Κλέμεντ ένιωσε καταβεβλημένος. Ανήμπορος να αποφασίσει τι απ’ όλα έφταιγε –η νυχτερινή έξοδος του Μάικ, το άγχος της νέας παραγγελίας, ή οι τοξικές ουσίες που κυκλοφορούσαν στο αίμα του-, παράτησε το βιβλίο του, ανέβηκε στο υπνοδωμάτιο και μέτρησε ένα προς ένα τα χάπια του.
Michael Arditti: Ο εχθρός του καλού (Πόλις, 2011)
Τελικά, η συνήθεια αυτή εγκαταλείφθηκε πολύ πριν διαλυθεί το κοινόβιο, ωστόσο, προς μεγάλη θλίψη του Κλέμεντ, άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι στον Μάικ, ο οποίος με το πρόσχημα του προοδευτικού κατάφερε να διαχωρίσει τις συναισθηματικές από τις σεξουαλικές του ανάγκες με επιδεξιότητα βικτωριανού μεγιστάνα.
«Δεν μπορείς να μάθεις καινούργια κόλπα σ’ ένα γέρικο σκυλί», είπε.
«Όχι, αλλά μπορείς να του βάλεις φίμωτρο», απάντησε ο Κλέμεντ.
Ο Μάικ επέμενε ότι ο πόθος του Κλέμεντ για αποκλειστικές σχέσεις ήταν απλώς ένα παιδικό κατάλοιπο και ότι είχε και εκείνος το δικαίωμα –ή ακόμη και την υποχρέωση , όπως άφηνε να εννοηθεί κάποιες φορές- να απολαύσει μια παρόμοια ελευθερία. Ο Κλέμεντ δεν μπορούσε να χωνέψει ότι ο Μάικ αισθανόταν την ανάγκη να κοιμάται με άλλους άνδρες και κατηγορούσε τον εαυτό του για τη μειωμένη σεξουαλική του επιθυμία, παρότι την απέδιδε, κατά μεγάλο μέρος, στη φαρμακευτική αγωγή του. Παρατηρώντας τον Μάικ να φοράει ένα δερμάτινο σακάκι που έδειχνε υπερβολικά νεανικό πάνω του, σκέφτηκε ότι το τέλειο ζευγάρι μπορούσε να βρεθεί μονάχα μέσα στη μήτρα.
«Έχετε κανονίσει κάτι ιδιαίτερο;»
«Απ’ τον Τζόνι εξαρτάται. Σε κάποιο κλαμπ για καμιά μπίρα και μετά βλέπουμε».
«Δηλαδή μπορεί και να μη γυρίσεις σπίτι;»
«Αν δεν γυρίσω, υπόσχομαι ότι θα σου τηλεφωνήσω».
Έπειτα, με ένα φιλί τόσο τρυφερό, σαν προοίμιο ερωτικής επαφής, ο Μάικ έφυγε από το σπίτι. Ξαφνικά, ο Κλέμεντ ένιωσε καταβεβλημένος. Ανήμπορος να αποφασίσει τι απ’ όλα έφταιγε –η νυχτερινή έξοδος του Μάικ, το άγχος της νέας παραγγελίας, ή οι τοξικές ουσίες που κυκλοφορούσαν στο αίμα του-, παράτησε το βιβλίο του, ανέβηκε στο υπνοδωμάτιο και μέτρησε ένα προς ένα τα χάπια του.
Michael Arditti: Ο εχθρός του καλού (Πόλις, 2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου