Το τραγούδι της λεσβίας γοργόνας
Η ομοφυλόφιλη ακτιβίστρια Βαλ Μακντέρμιντ γράφει μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα αστυνομικά μυθιστορήματα σήμερα.
Αγιάτη Μπενάρδου (tovima.gr, 1-6-2011)
Η περίπτωση της κυρίας Βαλ Μακντέρμιντ είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Εκτός του ότι είναι μία από τις διασημότερες Βρετανίδες συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων, εκτός του ότι είναι η συγγραφέας πίσω από το Wire In The Blood, μίας από τις δημοφιλέστερες αστυνομικές σειρές στη Μεγάλη Βρετανία, η κυρία Βαλ Μακντέρμιντ είναι λεσβία και δεν το κρύβει. Κάθε άλλο: η ηρωίδα των πρώτων της μυθιστορημάτων, η δημοσιογράφος Λίντσεϊ Γκόρντον, ήταν μία από τις πρώτες λεσβίες ηρωίδες στη χώρα της.
Άρχισα να διαβάζω το The Mermaids Singing διστακτικά και μετά από περίπου πενήντα παροτρύνσεις της φίλης μου της Δάφνης, που θεωρώ απόλυτο γκουρού του crime fiction. Οι λόγοι των δισταγμών μου ήταν επιεικώς ανόητοι: 1. Κάποτε είχα προσπαθήσει να δω ένα επεισόδιο του Wire In The Blood, ο ήχος ήταν κακός και δεν κατάλαβα την υπόθεση, 2. Φαντάστηκα ότι, αφού γράφτηκε το 1995, το The Mermaids Singing θα ήταν ένα παρωχημένο δείγμα βρετανικής αστυνομικής λογοτεχνίας.
Στο The Mermaids Singing, το οποίο δανείστηκε τον τίτλο του από το υπέροχο Love Song of J. Alfred Prufrock του Τ. Σ. Έλιοτ, μία σειρά ειδεχθών φόνων νεαρών αντρών ταράσσουν τα ήρεμα νερά μιας επαρχιακής βρετανικής κωμόπολης. Οι φόνοι έχουν ξεκάθαρα σεξουαλικές προεκτάσεις και περιλαμβάνουν ακραία μεσαιωνικά βασανιστήρια. Η αστυνομία βρίσκεται στο πουθενά, τα διαμελισμένα σώματα σωρεύονται, και εδώ είναι που κάνει την πρώτη του εμφάνιση ο γοητευτικός ψυχίατρος-profiler κύριος Τόνι Χιλ, ο οποίος, με το χάρισμα που έχει να διεισδύει στο μυαλό των ψυχοπαθών, αναλαμβάνει να βοηθήσει την ντετέκτιβ Κάρολ Τζόρνταν στην υπόθεση.
Το The Mermaids Singing θα μπορούσε να είναι ένα απλά τυπικό καλό crime story. Αλλά δεν είναι: Η Βαλ Μακντέρμιντ, η οποία έχει αρθρογραφήσει πλειστάκις για την ομοφυλοφιλία στη λογοτεχνία, χρωμάτισε όλους τους χαρακτήρες της πολύ ιδιαίτερα –τα κεφάλαια εναλλάσσονται μεταξύ των ερευνών και του ημερολογίου του δολοφόνου. Ο καταξιωμένος πλην όμως βασανισμένος Τόνι Χιλ, εθισμένος στο τηλεφωνικό σεξ και με σοβαρά προβλήματα στύσης, οι ομοφυλόφιλοι αλλά και οι ομοφοβικοί αστυνόμοι, η Κάρολ Τζόρνταν, ωραία, νέα και ατυχής, ο κόσμος των τραβεστί, όλοι αυτοί απαρτίζουν ένα σύμπαν εσωτερικής και εξωτερικής αγωνίας, ενοχής και φρίκης.
Η Βάλ Μακντέρμιντ έχει δηλώσει ότι εμπνεύστηκε την ιστορία αυτή οδηγώντας στον αυτοκινητόδρομο. Σταμάτησε, είπε, στο πλάι (ελπίζοντας να μην κυκλοφορεί τριγύρω η τροχαία) για να κρατήσει σημειώσεις. Δεν το κρύβω. Το σπουδαίο The Mermaids Singing, το οποίο βραβεύτηκε με το CWA Gold Dagger Award το 1995, μου κίνησε την περιέργεια ότι μόνο να διαβάσω κι άλλα βιβλία της Μακντέρμιντ, αλλά και να μάθω περισσότερα για την ίδια: εκτός από το ότι υπήρξε συμμαθήτρια του Γκόρντον Μπράουν, ζει με τη σύντροφό της και τον υιοθετημένο γιο τους στη Σκοτία, και έχει ένα μυαλό γεμάτο ιστορίες με ψυχοπαθείς δολοφόνους. Εξαιρετική.
O Independent χαρακτήρισε τη Μακντέρμιντ ως μία «θορυβώδη Ferrari μες στην πολυκοσμία και την κίνηση του δρόμου του crime fiction». Έχει δίκιο. Αν μη τι άλλο, η Μακντέρμιντ δεν περνάει απαρατήρητη.
Είναι η πρώτη φορά μετά από καιρό που θα διαβάσω δεύτερο βιβλίο του ιδίου συγγραφέα στη σειρά. Δεν το συνηθίζω. Και μια που, αν και Ιούνιος, έξω βρέχει, θα δω και μερικά επεισόδια του Wire In The Blood.
Η ομοφυλόφιλη ακτιβίστρια Βαλ Μακντέρμιντ γράφει μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα αστυνομικά μυθιστορήματα σήμερα.
Αγιάτη Μπενάρδου (tovima.gr, 1-6-2011)
Η περίπτωση της κυρίας Βαλ Μακντέρμιντ είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Εκτός του ότι είναι μία από τις διασημότερες Βρετανίδες συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων, εκτός του ότι είναι η συγγραφέας πίσω από το Wire In The Blood, μίας από τις δημοφιλέστερες αστυνομικές σειρές στη Μεγάλη Βρετανία, η κυρία Βαλ Μακντέρμιντ είναι λεσβία και δεν το κρύβει. Κάθε άλλο: η ηρωίδα των πρώτων της μυθιστορημάτων, η δημοσιογράφος Λίντσεϊ Γκόρντον, ήταν μία από τις πρώτες λεσβίες ηρωίδες στη χώρα της.
Άρχισα να διαβάζω το The Mermaids Singing διστακτικά και μετά από περίπου πενήντα παροτρύνσεις της φίλης μου της Δάφνης, που θεωρώ απόλυτο γκουρού του crime fiction. Οι λόγοι των δισταγμών μου ήταν επιεικώς ανόητοι: 1. Κάποτε είχα προσπαθήσει να δω ένα επεισόδιο του Wire In The Blood, ο ήχος ήταν κακός και δεν κατάλαβα την υπόθεση, 2. Φαντάστηκα ότι, αφού γράφτηκε το 1995, το The Mermaids Singing θα ήταν ένα παρωχημένο δείγμα βρετανικής αστυνομικής λογοτεχνίας.
Στο The Mermaids Singing, το οποίο δανείστηκε τον τίτλο του από το υπέροχο Love Song of J. Alfred Prufrock του Τ. Σ. Έλιοτ, μία σειρά ειδεχθών φόνων νεαρών αντρών ταράσσουν τα ήρεμα νερά μιας επαρχιακής βρετανικής κωμόπολης. Οι φόνοι έχουν ξεκάθαρα σεξουαλικές προεκτάσεις και περιλαμβάνουν ακραία μεσαιωνικά βασανιστήρια. Η αστυνομία βρίσκεται στο πουθενά, τα διαμελισμένα σώματα σωρεύονται, και εδώ είναι που κάνει την πρώτη του εμφάνιση ο γοητευτικός ψυχίατρος-profiler κύριος Τόνι Χιλ, ο οποίος, με το χάρισμα που έχει να διεισδύει στο μυαλό των ψυχοπαθών, αναλαμβάνει να βοηθήσει την ντετέκτιβ Κάρολ Τζόρνταν στην υπόθεση.
Το The Mermaids Singing θα μπορούσε να είναι ένα απλά τυπικό καλό crime story. Αλλά δεν είναι: Η Βαλ Μακντέρμιντ, η οποία έχει αρθρογραφήσει πλειστάκις για την ομοφυλοφιλία στη λογοτεχνία, χρωμάτισε όλους τους χαρακτήρες της πολύ ιδιαίτερα –τα κεφάλαια εναλλάσσονται μεταξύ των ερευνών και του ημερολογίου του δολοφόνου. Ο καταξιωμένος πλην όμως βασανισμένος Τόνι Χιλ, εθισμένος στο τηλεφωνικό σεξ και με σοβαρά προβλήματα στύσης, οι ομοφυλόφιλοι αλλά και οι ομοφοβικοί αστυνόμοι, η Κάρολ Τζόρνταν, ωραία, νέα και ατυχής, ο κόσμος των τραβεστί, όλοι αυτοί απαρτίζουν ένα σύμπαν εσωτερικής και εξωτερικής αγωνίας, ενοχής και φρίκης.
Η Βάλ Μακντέρμιντ έχει δηλώσει ότι εμπνεύστηκε την ιστορία αυτή οδηγώντας στον αυτοκινητόδρομο. Σταμάτησε, είπε, στο πλάι (ελπίζοντας να μην κυκλοφορεί τριγύρω η τροχαία) για να κρατήσει σημειώσεις. Δεν το κρύβω. Το σπουδαίο The Mermaids Singing, το οποίο βραβεύτηκε με το CWA Gold Dagger Award το 1995, μου κίνησε την περιέργεια ότι μόνο να διαβάσω κι άλλα βιβλία της Μακντέρμιντ, αλλά και να μάθω περισσότερα για την ίδια: εκτός από το ότι υπήρξε συμμαθήτρια του Γκόρντον Μπράουν, ζει με τη σύντροφό της και τον υιοθετημένο γιο τους στη Σκοτία, και έχει ένα μυαλό γεμάτο ιστορίες με ψυχοπαθείς δολοφόνους. Εξαιρετική.
O Independent χαρακτήρισε τη Μακντέρμιντ ως μία «θορυβώδη Ferrari μες στην πολυκοσμία και την κίνηση του δρόμου του crime fiction». Έχει δίκιο. Αν μη τι άλλο, η Μακντέρμιντ δεν περνάει απαρατήρητη.
Είναι η πρώτη φορά μετά από καιρό που θα διαβάσω δεύτερο βιβλίο του ιδίου συγγραφέα στη σειρά. Δεν το συνηθίζω. Και μια που, αν και Ιούνιος, έξω βρέχει, θα δω και μερικά επεισόδια του Wire In The Blood.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου