Ο Mario Vargas Llosa (δεξιά) και ο Julio Cortázar στην Αθήνα το 1967 Στον Περουβιανό συγγραφέα Μάριο Βάργκας Λιόσα απονέμεται το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2010, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Βασιλικής Ακαδημίας.
Στην ανακοίνωση της επιτροπής αναφέρεται ότι το βραβείο απονέμεται στον 74χρονο Περουβιανό συγγραφέα «για τη χαρτογράφηση των δομών της εξουσίας και τις διεισδυτικές εικόνες της αντίστασης του ατόμου, της εξέγερσης και της ήττας του».
Ο Μάριο Βάργκας Λιόσα έχει γράψει περισσότερες από 30 νουβέλες, θεατρικά έργα και πραγματείες.
Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο ύψους 10 εκατομμυρίων σουηδικών κορωνών (περίπου 1 εκατ. ευρώ).
Έχει ήδη τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το Βραβείο Θερβάντες, τη σημαντικότερη ισπανική λογοτεχνική διάκριση.
Γεννήθηκε στην Αρεκίπα, στο νότιο Περού, στις 28 Μαρτίου του 1936 και τον μεγάλωσε η μητέρα του και οι παπούδες από την πλευρά της μητέρας του στην Κοτσαμπάμπα, στη Βολιβία και μετά στο Περού. Μετά τις σπουδές του στην Στρατιωτική Ακαδημία Λεόνσιο Πράδο δε Λίμα, πήρε πτυχίο Λογοτεχνίας από το Πανεπιστήμιο Σαν Μάρκος δε Λίμα. Χάρη σε μια υποτροφία συνέχισε τις σπουδές του και πήρε διδακτορικό στη Μαδρίτη.
Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου, παντρεμένος με την κατά 15 χρόνια μεγαλύτερη θεία του Χούλια Ουρκίδι, άσκησε διάφορα επαγγέλματα: μεταφραστής, καθηγητής ισπανικών, δημοσιογράφος στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, κλπ.
Το 1959 δημοσίευσε την πρώτη του συλλογή από νουβέλες Οι Αρχηγοί, η οποία του χάρισε το Βραβείο Λεοπόλδο Άλας. Όμως το μυθιστόρημα Η Πόλη και τα Σκυλιά, το οποίο εμπνεύστηκε από τα σκληρά χρόνια που πέρασε στη στρατιωτική σχολή και μεταφράστηκε σε περίπου 20 γλώσσες, είναι αυτό που θα απογείωνε τη λογοτεχνική του σταδιοδρομία το 1963. Τρία χρόνια αργότερα, θα καθιερωνόταν με Το Πράσινο Σπίτι.
Γοητευμένος από τον Φιντέλ Κάστρο και την κουβανική επανάσταση, πήγε στην Αβάνα, την οποία εγκατέλειψε στη συνέχεια για να επιστρέψει στην Ευρώπη με μια νέα σύζυγο, την Πατρίθια. Το 1971 ο συγγραφέας διέκοψε δημοσίως τους δεσμούς με την επανάσταση του Κάστρο και τα κινήματα της αριστεράς και έγινε δριμύς επικριτής του «λίντερ μάσιμο».
Το λογοτεχνικό του κύρος ενισχύθηκε στο μεταξύ με την κυκλοφορία το 1969 του βιβλίου του με τίτλο Συζητήσεις στον Καθεδρικό Ναό.
Ακολουθούν άλλες επιτυχίες, όπως το βιβλίο του Η Θεία Χούλια και ο Γραφιάς, το οποίο εμπνεύστηκε από τον πρώτο του γάμο, και το Ο Πόλεμος της Συντέλειας του Κόσμου, στο οποίο αναφέρεται στη βραζιλιάνικη πολιτική.
Το 1990 δοκιμάζει τις δυνάμεις του στην πολιτική ως υποψήφιος του δεξιού Δημοκρατικού Μετώπου στις προεδρικές εκλογές του Περού. Ηττάται από τον Φουτζιμόρι, εγκαταλείπει τη χώρα του για να ξαναρχίσει τις λογοτεχνικές του δραστηριότητες και πηγαίνει στο Λονδίνο.
Το 1993 παίρνει την ισπανική υπηκοότητα. «Το Περού θέλει να μου αφαιρέσει την υπηκοότητά μου και δεν θα ήθελα να μετατραπώ σε παρία από τη μια μέρα στην άλλη» εξηγεί τότε καταγγέλλοντας την κυβέρνηση Φουτζιμόρι.
Το επόμενο βιβλίο του El Sueno del celta, το οποίο είναι αφιερωμένο στον Βρετανό διπλωμάτη Ρότζερ Κέισμεντ και καταδικάζει τις ωμότητες που διαπράχθηκαν στο Κονγκό του Λεοπόλδου του Β', θα κυκλοφορήσει στις αρχές Νοεμβρίου στην ισπανική γλώσσα.
Ανάμεσα στα βιβλία που έχει γράψει ο Μάριο Βάργκας Λιόσα είναι και τα: Απρόσμενη επίσκεψη, Μητριάς εγκώμιο, Μια ιστορία για τον Μαύτα, Ο Παντελέων και οι επισκέπτριες, Ποιος σκότωσε τον Παλομίνο Μολέρο, Ο Λιτούμα στις Ανδεις, Οι αρχηγοί, Το ψάρι στο νερό. (in.gr, 7/10/2010)
Στην ανακοίνωση της επιτροπής αναφέρεται ότι το βραβείο απονέμεται στον 74χρονο Περουβιανό συγγραφέα «για τη χαρτογράφηση των δομών της εξουσίας και τις διεισδυτικές εικόνες της αντίστασης του ατόμου, της εξέγερσης και της ήττας του».
Ο Μάριο Βάργκας Λιόσα έχει γράψει περισσότερες από 30 νουβέλες, θεατρικά έργα και πραγματείες.
Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο ύψους 10 εκατομμυρίων σουηδικών κορωνών (περίπου 1 εκατ. ευρώ).
Έχει ήδη τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το Βραβείο Θερβάντες, τη σημαντικότερη ισπανική λογοτεχνική διάκριση.
Γεννήθηκε στην Αρεκίπα, στο νότιο Περού, στις 28 Μαρτίου του 1936 και τον μεγάλωσε η μητέρα του και οι παπούδες από την πλευρά της μητέρας του στην Κοτσαμπάμπα, στη Βολιβία και μετά στο Περού. Μετά τις σπουδές του στην Στρατιωτική Ακαδημία Λεόνσιο Πράδο δε Λίμα, πήρε πτυχίο Λογοτεχνίας από το Πανεπιστήμιο Σαν Μάρκος δε Λίμα. Χάρη σε μια υποτροφία συνέχισε τις σπουδές του και πήρε διδακτορικό στη Μαδρίτη.
Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου, παντρεμένος με την κατά 15 χρόνια μεγαλύτερη θεία του Χούλια Ουρκίδι, άσκησε διάφορα επαγγέλματα: μεταφραστής, καθηγητής ισπανικών, δημοσιογράφος στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, κλπ.
Το 1959 δημοσίευσε την πρώτη του συλλογή από νουβέλες Οι Αρχηγοί, η οποία του χάρισε το Βραβείο Λεοπόλδο Άλας. Όμως το μυθιστόρημα Η Πόλη και τα Σκυλιά, το οποίο εμπνεύστηκε από τα σκληρά χρόνια που πέρασε στη στρατιωτική σχολή και μεταφράστηκε σε περίπου 20 γλώσσες, είναι αυτό που θα απογείωνε τη λογοτεχνική του σταδιοδρομία το 1963. Τρία χρόνια αργότερα, θα καθιερωνόταν με Το Πράσινο Σπίτι.
Γοητευμένος από τον Φιντέλ Κάστρο και την κουβανική επανάσταση, πήγε στην Αβάνα, την οποία εγκατέλειψε στη συνέχεια για να επιστρέψει στην Ευρώπη με μια νέα σύζυγο, την Πατρίθια. Το 1971 ο συγγραφέας διέκοψε δημοσίως τους δεσμούς με την επανάσταση του Κάστρο και τα κινήματα της αριστεράς και έγινε δριμύς επικριτής του «λίντερ μάσιμο».
Το λογοτεχνικό του κύρος ενισχύθηκε στο μεταξύ με την κυκλοφορία το 1969 του βιβλίου του με τίτλο Συζητήσεις στον Καθεδρικό Ναό.
Ακολουθούν άλλες επιτυχίες, όπως το βιβλίο του Η Θεία Χούλια και ο Γραφιάς, το οποίο εμπνεύστηκε από τον πρώτο του γάμο, και το Ο Πόλεμος της Συντέλειας του Κόσμου, στο οποίο αναφέρεται στη βραζιλιάνικη πολιτική.
Το 1990 δοκιμάζει τις δυνάμεις του στην πολιτική ως υποψήφιος του δεξιού Δημοκρατικού Μετώπου στις προεδρικές εκλογές του Περού. Ηττάται από τον Φουτζιμόρι, εγκαταλείπει τη χώρα του για να ξαναρχίσει τις λογοτεχνικές του δραστηριότητες και πηγαίνει στο Λονδίνο.
Το 1993 παίρνει την ισπανική υπηκοότητα. «Το Περού θέλει να μου αφαιρέσει την υπηκοότητά μου και δεν θα ήθελα να μετατραπώ σε παρία από τη μια μέρα στην άλλη» εξηγεί τότε καταγγέλλοντας την κυβέρνηση Φουτζιμόρι.
Το επόμενο βιβλίο του El Sueno del celta, το οποίο είναι αφιερωμένο στον Βρετανό διπλωμάτη Ρότζερ Κέισμεντ και καταδικάζει τις ωμότητες που διαπράχθηκαν στο Κονγκό του Λεοπόλδου του Β', θα κυκλοφορήσει στις αρχές Νοεμβρίου στην ισπανική γλώσσα.
Ανάμεσα στα βιβλία που έχει γράψει ο Μάριο Βάργκας Λιόσα είναι και τα: Απρόσμενη επίσκεψη, Μητριάς εγκώμιο, Μια ιστορία για τον Μαύτα, Ο Παντελέων και οι επισκέπτριες, Ποιος σκότωσε τον Παλομίνο Μολέρο, Ο Λιτούμα στις Ανδεις, Οι αρχηγοί, Το ψάρι στο νερό. (in.gr, 7/10/2010)
*****
Αν ο Μάριο Βάργκας Γιόσα βρίσκει μια θέση στο "Απέναντι Πεζοδρόμιο" δεν είναι μόνο επειδή λατρεύω το έργο του και χαίρομαι για τη δίκαιη βράβευσή του, αλλά κι διότι αποτελεί μια σπάνια περίπτωση ετεροφυλόφιλου άνδρα συγγραφέα με ομοφυλόφιλους χαρακτήρες στα μυθιστορήματα και θεατρικά του έργα φιλοτεχνημένους με εξαιρετικό σεβασμό και συγκινητική ανθρωπιά.
Διαβάστε:
Αν ο Μάριο Βάργκας Γιόσα βρίσκει μια θέση στο "Απέναντι Πεζοδρόμιο" δεν είναι μόνο επειδή λατρεύω το έργο του και χαίρομαι για τη δίκαιη βράβευσή του, αλλά κι διότι αποτελεί μια σπάνια περίπτωση ετεροφυλόφιλου άνδρα συγγραφέα με ομοφυλόφιλους χαρακτήρες στα μυθιστορήματα και θεατρικά του έργα φιλοτεχνημένους με εξαιρετικό σεβασμό και συγκινητική ανθρωπιά.
Διαβάστε:
κι εδώ:
πάλι χωρίς νόμπελ ο Κούντερα, ο Ροθ, ο Άμος Οζ. ουφ. ευτυχώς όμως φέτος το πήρε κάποιος που το αξίζει. θυμάται κανένας την περσινή νικήτρια;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ mana
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον Κούντερα μαζί σου 1000%, για τους άλλους δύο όχι τόσο. Και δεν μπορώ να ψέξω την Ακαδημία που είναι γενικώς φειδωλή απέναντι στους αμερικάνους συγγραφείς (εκτός από την εξαιρετική Τόνι Μόρισον) οι οποίοι διαθέτουν ένα τεράστιο αβαντάζ από πλευράς διεθνούς προβολής αναντίστοιχο με την πραγματική εμβέλεια του έργου τους.
Πάντως έχω την εντύπωση ότι η περσινή νικήτρια ήταν πολύ καλύτερη επιλογή από κάποιες άλλες (π.χ. Παμούκ, Ναϊπόλ κτλ).