Η ΓΕΥΣΗ ΕΝΟΣ ΑΝΤΡΑ

Άνοιξε ένα ντουλάπι, έβγαλε μια λεπτή, δερμάτινη λωρίδα και την τύλιξε στο λαιμό του Μίκαελ. Ελευθέρωσε την αλυσίδα που κρατούσε τον Μίκαελ στο πάτωμα, τον σήκωσε στα πόδια του και τον έσπρωξε προς τον τοίχο. Πέρασε τη λωρίδα σ’ έναν κρίκο πάνω από το κεφάλι του Μίκαελ και την έσφιξε τόσο, που τον ανάγκασε να σταθεί στις μύτες των ποδιών του.
«Είναι πολύ σφιχτά; Δεν μπορείς να ανασάνεις;» Χαλάρωσε τη λωρίδα ένα εκατοστό κι έδεσε την άκρη λίγο πιο κάτω στον τοίχο. «Δε θέλω να πνιγείς αμέσως».
Η θηλιά στο λαιμό του Μίκαελ ήταν τόσο σφιχτή, που του ήταν αδύνατον να πεις οτιδήποτε. Ο Μάρτιν Βάνιερ τον κοίταξε με ενδιαφέρον.
Του ξεκούμπωσε ξαφνικά το παντελόνι και το κατέβασε μαζί με το εσώρουχο. Αλλά όταν τράβηξε το παντελόνι, ο Μίκαελ βρέθηκε να αιωρείται στο πάτωμα. Ο Μάρτιν πήγε σ’ ένα ντουλάπι κι έφερε ένα ψαλίδι. Έκοψε την μπλούζα του Μίκαελ και την πέταξε στο πάτωμα. Ύστερα στάθηκε σε κάποια απόσταση κοιτώντας το θύμα του.
«Είναι η πρώτη φορά που έχω ένα αγόρι εδώ κάτω», είπε ο Μάρτιν Βάνιερ σοβαρά. «Δεν έχω αγγίξει ποτέ μου άλλον άντρα… εκτός από τον πατέρα μου. Αυτό ήταν το καθήκον μου».
Ο Μίκαελ ένιωθε αφόρητη πίεση στους κροτάφους του. Δεν μπορούσε ν’ αφεθεί να στηριχθεί στα πόδια του, γιατί θα πνιγόταν. Προσπάθησε με τα δάχτυλά του να πιαστεί στον τσιμεντένιο τοίχο πίσω του αλλά ήταν αδύνατον.
«Έφτασε η ώρα», είπε ο Μάρτιν Βάνιερ.
Έπιασε τη λωρίδα και την τράβηξε. Ο Μίκαελ ένιωσε αμέσως τη θηλιά να του σφίγγει πιο γερά τον λαιμό.
«Πάντα αναρωτιόμουν τι γεύση να έχει άραγε ένας άντρας».
Έσφιξε περισσότερο τη θηλιά, έσκυψε ξαφνικά μπροστά και φίλησε τον Μίκαελ στο στόμα.

Στιγκ Λάρσον: Το κορίτσι με το τατουάζ (Ψυχογιός, 2010)