15.7.10

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΤΙΝΑ ΚΙΡΧΝΕΡ

Η πρόεδρος της Αργεντινής Cristina Fernández de Kirchner δήλωσε:

Θέλω να ξέρετε όλοι σε ποια πλευρά βρίσκομαι

και φρόντισε να την καταστήσει σαφέστατη απευθυνόμενη
-προς τους καθολικούς επισκόπους που αντιτίθονταν στην επέκταση του πολιτικού γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια:

Εκφράσεις όπως «ιερός πόλεμος» ή «σχέδιο του Σατανά» παραπέμπουν στον καιρό της Ιεράς Εξέτασης και είναι ανεπίτρεπτες κυρίως προερχόμενες από εκείνους που θα έπρεπε να προτρέπουν σε ειρήνη, ανεκτικότητα και διάλογο, σύμφωνα τουλάχιστον με αυτά που πάντοτε έλεγαν στα κείμενά τους.

-προς τους βουλευτές της αντιπολίτευσης:

Σε μερικά χρόνια η συζήτηση θα φαίνεται απελπιστικά ξεπερασμένη επειδή αυτό που ο νόμος για τον γάμο κάνει δεν είναι να υποχρεώνει να νυμφεύεται κανείς με πρόσωπο του ίδιου φύλου αλλά απλώς επικυρώνει μια προϋπάρχουσα πραγματικότητα.

-προς τους πολίτες που υποστήριζαν τη διενέργεια δημοψηφίσματος:

Είναι δίκαιο να αναγνωρίσουμε στις μειονότητες αυτό το δικαίωμα και θα ήταν μια φριχτή στρέβλωση της δημοκρατίας οι πλειονότητες, ως πλειοψηφίες, να αρνούνται τα δικαιώματα των μειονοτήτων.

Κι αφού τα είπε αυτά, το κόμμα της ψήφισε στη Γερουσία τον νόμο που επιτρέπει τον πολιτικό γάμο χωρίς αναφορά στο φύλο των νυμφευομένων. (βλ. εδώ κι εδώ)


Συγκριτικά μπορείτε να διαβάσετε τις παλαιότερες θέσεις, αφού νεώτερες δεν υπάρχουν, του Έλληνα πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου:

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης του διεθνούς οικονομικού συστήματος όπου το φαινόμενο της περιθωριοποίησης και του αποκλεισμού κοινωνικών ομάδων αποκτά μεγάλες διαστάσεις τόσο στις ανεπτυγμένες χώρες όσο και στις αναπτυσσόμενες, ο σεβασμός της διαφορετικότητας πρέπει να αποτελεί μια μορφή έκφρασης της κοινωνικής αλληλεγγύης η οποία είναι απαραίτητη για τη εξασφάλιση της μελλοντικής συνοχής των κοινωνιών. Επομένως περισσότερο από ποτέ η σημασία της ανεκτικότητας και του σεβασμού των ισότιμων δικαιωμάτων όλων και ειδικότερα αν αυτά εστιάζουν στην σεξουαλική προτίμηση, αποκτά όλο και μεγαλύτερη αξία. Σήμερα, η μεγάλη πλειοψηφία των ειδικών πιστεύει ότι ο ομοφυλόφιλος άντρας και η ομοφυλόφιλη γυναίκα πρέπει να θεωρηθούν σε σχέση με την κληρονομικότητα, με το περιβάλλον στο οποίο ζουν και φυσικά με τις θετικές επιλογές που κάνουν στο αν θα αποδεχτούν και σε ποιο βαθμό τα συναισθήματά τους. Συγχρόνως εμφανίστηκε και ένα ενδιαφέρον για την ομοφυλοφιλία ως κοινωνικό φαινόμενο. Κοινωνιολόγοι, ανθρωπολόγοι, ιστορικοί και ερευνητές έχουν επισημάνει, ανάμεσα σε πολλά άλλα και το πως έχει μεταβληθεί η άποψή μας για την ομοφυλοφιλία σε σχέση με το χρόνο καθώς και τις σημαντικές διαφορές που υπάρχουν στην αντιμετώπισή της από διαφορετικούς πολιτισμούς. Έτσι η συζήτηση για ένα θέμα ταμπού, όπως η ομοφυλοφιλία, παίρνει διαστάσεις μεγαλύτερες από ότι θα περίμενε κανείς σ’ έναν κόσμο που τα ουσιαστικά προβλήματα (οικονομικά, πολιτικά, οικολογικά) είναι τεράστια και πιεστικά. Είναι προφανές όμως ότι στη συνείδηση του μέσου ανθρώπου το ερώτημα του χαρακτηρισμού της απόκλισης από τον γενικό κανόνα παραμένει αναπάντητο, αλλά δραματικά ενδιαφέρον. Ποιοι δεν ανέχονται το ρατσισμό, τον αποκλεισμό, τις διακρίσεις και την προβολή; Ίσως τα πολιτικά κόμματα, οι πολιτικοί και πολιτευτές, οι κληρικοί, οι δημοσιογράφοι και γενικά οι διανοούμενοι θα πρέπει να αντιληφθούν και να σεβαστούν την ομοφυλοφιλία ως διαφορά με δικαίωμα ή αλλιώς να μην περιμένουν την κατανόηση ή τη στήριξη σε τυχόν εκκλήσεις τους. Πρέπει να βρουν το θάρρος να αναφερθούν στην ομοφυλοφιλία όταν κατονομάζουν τις διάφορες ομάδες πολιτών και υπολογίζουν στη στήριξή τους. Αυτό σε όποια πολιτική ή θρησκευτική παράταξη ανήκουν. Σήμερα, γνωρίζουν ότι ο αγώνας για την δική τουε ελευθερία έχει πάρει άλλη μορφή. Οι νέοι ομοφυλόφιλοι έχουν να παλέψουν το ρατσισμό, την ξενοφοβία, τον αυταρχισμό, την καταστολή, τον οικονομικό αποκλεισμό, τη θρησκευτική μισαλλοδοξία, τον εθνικισμό, το φασισμό, την καταστροφή του περιβάλλοντος, την αισθητική τρομοκρατία, τη βαρετή ομοιομορφία, τις μικροαστικές αξίες, το φανατισμό, τη συντήρηση, το μιμητισμό και την άγνοια του άλλου, του ξένου, του διαφορετικού μαζί με εκατομμύρια ανθρώπων άλλων ομάδων.
http://www.papandreou.gr/papandreou/content/opinionfolder.aspx?d=6&rd=7739474&f=1387&rf=-847109365&m=-1&rm=-1&l=2

Και το κόμμα του ουδέποτε φρόντισε για να γίνει πραγματικότητα η ισονομία των Ελλήνων ομοφυλόφιλων πολιτών.

5 σχόλια:

  1. Και νεώτερες να υπήρχαν, το πολύ που θα άγγιζαν θα ήταν ως οροφή ένα σύμφωνο συμβίωσης, λειψό, που απαγορεύει ρητά την υιοθεσία στο άρθρο 5, που δεν έχει πρόβλεψη για τους ομοφυλόφιλους μετανάστες (ενώ κατά τ' άλλα κόπτονται για τους μετανάστες), που σε όποιες χώρες έχει εφαρμοστεί δημιούργησε προβλήματα.

    Δεδομένου δέ, του γεγονότος ότι η δημόσια διοίκηση είναι σε απόλυτη διάλυση στην Ελλάδα, είναι σίγουρο ότι θα υπήρχαν προβλήματα στην εφαρμογή του.

    Και το χειρότερο είναι, ότι κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν έχει να προτείνει κάτι καλύτερο, και συνεπώς ακόμη και να το επανέφεραν απ' τ' αραχνιασμένα συρτάρια τους, δεν θα υπήρχαν προοπτικές βελτίωσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το ΠΑΣΟΚ θα σταματήσει να συμπεριφέρεται ομοφοβικά περίπου όταν κάνει και η ΝΔ.
    Για την Ευρώπη του 2010 η αδιαφορία είναι ομοφοβία και υπεύθυνος για αυτό είναι ο ίδιος ο Παπανδρέου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πέρα από την έλλειψη έργων όμως, το ίδιο το κείμενο που φιλοξενείται στη σελίδα του πρωθυπουργού είναι εξαιρετικά προβληματικό και υπόδειγμα χρεοκοπημένου πολιτικού λόγου o οποίος δυστυχώς αποτελεί τον κανόνα στη χώρα μας.

    "Σήμερα, η μεγάλη πλειοψηφία των ειδικών πιστεύει ότι ο ομοφυλόφιλος άντρας και η ομοφυλόφιλη γυναίκα πρέπει να θεωρηθούν σε σχέση με ... τις θετικές επιλογές που κάνουν στο αν θα αποδεχτούν και σε ποιο βαθμό τα συναισθήματά τους." Οι οποίες να φανταστώ ότι εξαρτώνται μόνο από τους ίδιους χωρίς να επηρεάζονται από το αρνητικό πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον;

    "Έτσι η συζήτηση για ένα θέμα ταμπού όπως η ομοφυλοφιλία, παίρνει διαστάσεις μεγαλύτερες από ότι θα περίμενε κανείς σ’ έναν κόσμο που τα ουσιαστικά προβλήματα (οικονομικά, πολιτικά, οικολογικά) είναι τεράστια και πιεστικά." Εδώ δεν χρειάζεται να σχολιάσω τίποτα. Ούτε καν θέλει να προσποιηθεί ότι το αντιμετωπίζει ως σοβαρό ζήτημα.

    " Ίσως τα πολιτικά κόμματα, οι πολιτικοί και πολιτευτές, οι κληρικοί, οι δημοσιογράφοι και γενικά οι διανοούμενοι θα πρέπει να αντιληφθούν και να σεβαστούν την ομοφυλοφιλία ως διαφορά με δικαίωμα "

    To "διαφορά με δικαίωμα" δεν ξέρω τί μπορεί να είναι. Ίσως κάποιος χαρτοπαικτικός όρος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. το ίδιο το κείμενο που φιλοξενείται στη σελίδα του πρωθυπουργού είναι εξαιρετικά προβληματικό και υπόδειγμα χρεοκοπημένου πολιτικού λόγου

    Ακριβώς, λόγος που θυμίζει τέλη δεκαετίας '70, αρχές δεκαετίας '80ειδικά το "για ένα θέμα ταμπού όπως η ομοφυλοφιλία".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο λόγος αυτός είναι ένα ακόμα παράδειγμα πολιτικής που προορίζεται για απλή εσωτερική κατανάλωση, και στην Ελλάδα ελλήνων Χριστιανών, μόνο τέτοια έχουμε για όλους τους τομείς πολιτικής.
    Πολύ απλά, λέμε λόγια για να διατηρήσουμε την ισοροπία των ψηφοφόρων μας και τίποτα παραπάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή