ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. ΦΛΟΡΕΝΣ ΝΑΪΤΙΝΓΚΕΪΛ

Η Φλόρενς Νάιτινγκειλ (αγγλ.: Florence Nightingale) (12 Μαΐου 1820 - 13 Αυγούστου 1910) ήταν πρωτοπόρος της σύγχρονης νοσηλευτικής και διακεκριμένη στατιστικός.
Η Φλόρενς γεννήθηκε σε μια πλούσια βρετανική οικογένεια σε μια βίλα στην Φλωρεντία στην ιταλική επαρχία της Τοσκάνης, από την οποία έλαβε το όνομά της. Ήταν γόνος εύπορης αγγλικής οικογένειας που είχε εγκατασταθεί στην Φλωρεντία. Όταν γύρισε με τον πατέρα της στην Αγγλία, έκανε ευρύτατες σπουδές και έμαθε λατινικά και ελληνικά. Στα 20 της δήλωσε στους γονείς ότι επιθυμούσε να γίνει νοσηλεύτρια, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν με το πρόσχημα ότι ένα τέτοιο επάγγελμα δεν αρμόζει στην δική τους κοινωνική τάξη. Όταν όμως έγινε 30 χρονών, η Φλόρενς αποφάσισε να μείνει ανύπαντρη και να σπουδάσει Νοσηλευτική στο Κάιζερσβερτ, κοντά στο Ρήνο, αλλά και σε διάφορα νοσοκομεία της Αγγλίας και της Γαλλίας. Στην διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου (1854-1855) ανέλαβε την θέση προϊσταμένης στο νοσοκομείο Κίνγκς Κόλλετζ. Σε λίγο καιρό όμως αναχώρησε, επικεφαλής 28 νοσοκόμων, για το μέτωπο και παρ' όλες τις δυσκολίες κατόρθωσε να αυξήσει τον αριθμό τους σε 100.
Εργαζόταν σε ένα νοσοκομείο στο Σκούταρι, κοντά στην Κωνσταντινούπολη, το οποίο στέγαζε 1.500 ασθενείς κάτω από πραγματικά άθλιες συνθήκες. Το ποσοστό θνησιμότητας του νοσοκομείου είχε φτάσει το 42%, γιατί νοσηλεύονταν εκεί ασθενείς με βαριές επιδημίες (τύφος, χολέρα, δυσεντερία κλπ.). Παρόλα αυτά η Φλόρενς κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να σώσει τους ασθενείς και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να τους απαλύνει τον πόνο.
Μετά το τέλος του πολέμου επέστρεψε στην Αγγλία και αποσύρθηκε στην προσωπική της ζωή. Πέθανε στις 13 Απριλίου 1910.

(…) She especially advocated the cause of preventive medicine and better medical treatment for the poor.
Although much of Florence Nightingale's work improved the lot of women everywhere, she had little affection for women in general, preferring the friendship of powerful men. Perhaps she felt a kinship with them, since she often referred to herself in the masculine, as "a man of action," for example.
She did, however, have several important and passionate friendships with women. As a young woman she adored both an aunt and a female cousin with lover-like attachment. Later in life she kept up a prolonged correspondence with an Irish nun, Sister Mary Clare Moore, with whom she had worked in Crimea. Her most beloved confidante was Mary Clarke, an Englishwoman she met in 1837 and kept in touch with throughout her life.
In spite of these deep emotional attachments to women, most scholars of Nightingale's life believe that she remained celibate for her entire life, perhaps because she felt an almost religious calling to her career, or perhaps because she lived in time of sexual repression. Her relationships might be seen as "Romantic Friendships." (lgbtq.com)