ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΠΩΘΕΙ ΤΟ ΠΩΣ Μ' ΑΓΑΠΑΣ

Carlos Bousoño (1923- )

ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΠΩΘΕΙ ΤΟ ΠΩΣ Μ’ ΑΓΑΠΑΣ

Μ’ αγαπάς όπως στόμα, όπως πόδι, όπως ποτάμι.
Όπως πολύ μεγάλο μάτι, στη μέση ενός μοναχικού μετώπου.
Μ’ αγαπάς με τον αφαλό, με τους λυγμούς,
τις ανοστιές, τις αβολεσιές,
με της αυγής τους στεναγμούς, οι δυό μας στο κρεβάτι, ενώ ξυπνάμε’
με τα χέρια δεμένα στη ράχη
των καταδικασμένων μπρος στον τοίχο’ με καθετί που βλέπεις,
την ισιάδα που χάνεται στο βάθος, το γλυκό λοφαδάκι, το να’ σαι κουρασμένος,
πνιγμένος πάνω απ’ τον κάμπο, μες στο ζεστό καλοκαίρι,
τη λιανή γκουστερίτσα, μεσ’ απ’ τις γρήγορες πέτρες’
(…)
Με την ομορφιά σου και την ακεφιά σου
καθώς κοιτάζεις το ταβάνι της κρεβατοκάμαρας χωρίς να βλέπεις, χωρίς να νιώθεις,
χωρίς να κοιτάς, χωρίς να γελάς’
με την ανησυχία της προδοσίας, το φόβο της αγάπης και τη χαρά του να’ σαι εδώ,
και με την ηρεμία του ν’ ανασαίνεις και να υπάρχεις.

Έτσι με θες και σε κοιτάζω ν’ αγαπάς όπως κοιτιέται ένα μακρύ ποτάμι
που διάφανο διαβαίνει και βαθύ,
ποτάμι ασάλευτο,
γλυκό, αγαθό κι ευγενικό ποτάμι,
ένα ποτάμι που ξέρει να χαϊδεύει.

Κάρλος Μποουσόνιο / Ισπανία
Σύγχρονη Ισπανική Ποίηση (Γνώση, 1989)
Μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου