Η ΚΥΡΙΑΚΗ

Juan Gil-Albert

Η ΚΥΡΙΑΚΗ

Σίγουρο πράμα η Κυριακή φαντάζει
κι όπως τρανός πατριαρχικός αφέντης
φτάνει στους κάμπους μας.
Την καθημερινή ησυχία διαδέχτηκε
σήμερα μια ησυχία μεγαλειώδης.
Πιο γλύκα, πιο λιακάδα,
πιο ανορεξιά,
πιο μοναξιά.
Το καθισιό είν’ αυτή τη μέρα απόλυτο:
σπάνιο το πηγαινέλα των πουλιών.
Κάθεται και λουφάζει ο κόσμος όλος.
Και της γης ο σφυγμός μάς δίνει κάτι
απ’ το σβήσιμο της αγνότητάς της,
της ζωτικότητάς της.
Οι πειρασμοί!
Τι θα γινόμασταν αν η Κυριακή
δεν τους αράδιαζε όλους σαν νεράιδες
μπρος στους πόθους μας!
Να κάθεσαι! Να κάθεσαι!
Μια ευωδιά σού πηγαίνει την ψυχή
πιο πέρα απ’ τη δουλειά.
Άλλοι κοιμούνται βαριά, άλλοι γυρνάνε
ξημερώματα. Ο σκύλος τούς βιγλίζει
σαν νά ‘ταν ξένοι.
Όλα γίναν μπορετά μέσα σ’ ώρες:
πλήξη, ηδονή, αλλαγές απρόσμενες
και πάνω απ’ όλα ετούτο:
το να νιώθεις πως όταν δε δουλεύεις
έχεις μιαν αναπόφευκτη υποχρέωση
που λιγοστοί εκπληρώνουν:
νά ‘σαι ευτυχής για το ότι
δεν κάνεις τίποτα.

Χουάν Χιλ-Αλμπέρτ (Ισπανία, 1906-1994)

Σύγχρονη Ισπανική Ποίηση (Γνώση, 1989)
Μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου