José Lezama Lima
.
Ο Χοσέ Μαρία Αντρές Φερνάντο Λεσάμα Λίμα, με καταγωγή κουβανική, βασκική και ανδαλουσιάνικη, γεννήθηκε στην Αβάνα τον Δεκέμβριο του 1910. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός και πέθανε το 1919, γεγονός καθοριστικής σημασίας για την επιλογή του Χοσέ να γίνει συγγραφέας. Αφού τελείωσε το γυμνάσιο, σπούδασε νομικά. Το 1937 δημοσίευσε το πρώτο του έργο, το ποίημα Ο θάνατος του Νάρκισσου και το 1940 το Εγκώμιο στον Χουάν Ραμόν Χιμένεθ. Εχοντας ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τα περιοδικά, το 1944 ιδρύει το Origenes, το περιοδικό που θεωρείται το καλύτερο που κυκλοφόρησε ποτέ στον ισπανόφωνο κόσμο. Ως το 1944 που άρχισε η τμηματική δημοσίευση του Paradiso, ασχολήθηκε με το γράψιμο ποίησης και δοκιμίων, καθώς και τη δημιουργία περιοδικών, ενώ εργάστηκε ως δικηγόρος και υπάλληλος στο υπουργείο Παιδείας. Μετά τη νίκη της επανάστασης προσλήφθηκε στο υπουργείο Πολιτισμού ως υποδιευθυντής του Τμήματος Εκδόσεων (με διευθυντή τον Αλέχο Καρπεντιέρ) και εισηγήθηκε την έκδοση πολλών κλασικών και σύγχρονων έργων. Το 1966 εκδόθηκε στην Κούβα το Paradiso, προκαλώντας αμηχανία στο καθεστώς, το οποίο βρήκε το μυθιστόρημα πολύ μεταφυσικό και πολύ τολμηρό και άρα επικίνδυνο για τη διάπλαση της νεολαίας, γι' αυτό και το απέσυρε από τα βιβλιοπωλεία ως σκανδαλώδες. Οι σχέσεις του με το επίσημο κράτος ψυχράθηκαν και το 1970 παραιτήθηκε από τη θέση του για να αφιερωθεί αποκλειστικά στη συγγραφή. Πέθανε στην Αβάνα τον Αύγουστο του 1976 από πνευμονία. (indiktos.gr)
Ο Χοσέ Μαρία Αντρές Φερνάντο Λεσάμα Λίμα, με καταγωγή κουβανική, βασκική και ανδαλουσιάνικη, γεννήθηκε στην Αβάνα τον Δεκέμβριο του 1910. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός και πέθανε το 1919, γεγονός καθοριστικής σημασίας για την επιλογή του Χοσέ να γίνει συγγραφέας. Αφού τελείωσε το γυμνάσιο, σπούδασε νομικά. Το 1937 δημοσίευσε το πρώτο του έργο, το ποίημα Ο θάνατος του Νάρκισσου και το 1940 το Εγκώμιο στον Χουάν Ραμόν Χιμένεθ. Εχοντας ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τα περιοδικά, το 1944 ιδρύει το Origenes, το περιοδικό που θεωρείται το καλύτερο που κυκλοφόρησε ποτέ στον ισπανόφωνο κόσμο. Ως το 1944 που άρχισε η τμηματική δημοσίευση του Paradiso, ασχολήθηκε με το γράψιμο ποίησης και δοκιμίων, καθώς και τη δημιουργία περιοδικών, ενώ εργάστηκε ως δικηγόρος και υπάλληλος στο υπουργείο Παιδείας. Μετά τη νίκη της επανάστασης προσλήφθηκε στο υπουργείο Πολιτισμού ως υποδιευθυντής του Τμήματος Εκδόσεων (με διευθυντή τον Αλέχο Καρπεντιέρ) και εισηγήθηκε την έκδοση πολλών κλασικών και σύγχρονων έργων. Το 1966 εκδόθηκε στην Κούβα το Paradiso, προκαλώντας αμηχανία στο καθεστώς, το οποίο βρήκε το μυθιστόρημα πολύ μεταφυσικό και πολύ τολμηρό και άρα επικίνδυνο για τη διάπλαση της νεολαίας, γι' αυτό και το απέσυρε από τα βιβλιοπωλεία ως σκανδαλώδες. Οι σχέσεις του με το επίσημο κράτος ψυχράθηκαν και το 1970 παραιτήθηκε από τη θέση του για να αφιερωθεί αποκλειστικά στη συγγραφή. Πέθανε στην Αβάνα τον Αύγουστο του 1976 από πνευμονία. (indiktos.gr)
.
Ο José Lezama Lima και ο Virgilio Pinera
Ο José Lezama Lima και ο Virgilio Pinera
.
José Lezama Lima (December 19, 1910 in Havana, Cuba - August 9, 1976 in Havana, Cuba) was a Cuban writer and poet who is considered one of the most influential figures in Latin American literature.
Born in the Columbia Military Encampment close to Havana in the city of Marianao where his father was a colonel, Lezama lived through some of the most turbulent times of Cuba's history, fighting against the Machado dictatorship. A gay man himself, his literary output includes the semi-autobiographical, baroque novel Paradiso (1966), the story of a young man and his struggles with his mysterious illness, the death of his father, and his developing homosexuality and poetic sensibilities. Lima also edited several anthologies of Cuban poetry and the magazines Verbum and Orígenes, presiding as the patriarch of Cuban letters for most of his later years.(en.wikipedia.org)
José Lezama Lima (December 19, 1910 in Havana, Cuba - August 9, 1976 in Havana, Cuba) was a Cuban writer and poet who is considered one of the most influential figures in Latin American literature.
Born in the Columbia Military Encampment close to Havana in the city of Marianao where his father was a colonel, Lezama lived through some of the most turbulent times of Cuba's history, fighting against the Machado dictatorship. A gay man himself, his literary output includes the semi-autobiographical, baroque novel Paradiso (1966), the story of a young man and his struggles with his mysterious illness, the death of his father, and his developing homosexuality and poetic sensibilities. Lima also edited several anthologies of Cuban poetry and the magazines Verbum and Orígenes, presiding as the patriarch of Cuban letters for most of his later years.(en.wikipedia.org)
.
.
Some scholars (Gustavo Pellón and Enrique Lihn, among others) believe that Lezama assigns a negative value to homosexuality in Paradiso, associating it with madness, the loss of reason, sterility, and a dangerous detour faced by Cemí in his years of poetic apprenticeship.
Other critics see the frank discussions of homosexuality more positively: Gustavo Pérez Firmat postulates that Cemí's spiritual development entails a concomitant affirmation of his homosexuality, whereas Emilio Bejel sees homosexuality in Paradiso as an emblem of poetry, a creative surplus that goes beyond the permitted limits.
Regardless of the different interpretations that have been posited, on a simple plot level the reader cannot help reacting to what happens to the characters at the end of Paradiso: Foción, openly homosexual, goes mad as a result of his frustrated desire for Fronesis; Fronesis is sent to Paris by his father to protect him from Foción's homosexual advances; and Cemí, who rises above the carnal trappings of the flesh, manages to maintain his reason and equilibrium and can finally begin to write (the novel ends with the words "now we can begin").
In Oppiano Licario, according to Pelegrín, "we no longer have the good heterosexual in opposition to the depraved homosexual, a Paradiso opposed to an Inferno, but rather the homosexual object is split in pairs of opposites between the friend and the enemy, the good and the bad, the individual that can be accepted and the individual that should be rejected" (my translation).
The modern reader should not be quick to judge Lezama's portrayal of homosexuality harshly. In both Paradiso and Oppiano Licario, homosexual interludes occupy a considerable portion of the texts.
The mere fact that the author dared to express detailed sexual relations between men, at a time when such expressions were generally looked down on in Latin-American literature and severely censored by the Cuban revolutionary establishment, represents an important turning point in Latin-American letters that paved the way (glbtr.com)
Διαβάστε ένα απόσπασμα από το Paradiso πιέζοντας εδώ:
Some scholars (Gustavo Pellón and Enrique Lihn, among others) believe that Lezama assigns a negative value to homosexuality in Paradiso, associating it with madness, the loss of reason, sterility, and a dangerous detour faced by Cemí in his years of poetic apprenticeship.
Other critics see the frank discussions of homosexuality more positively: Gustavo Pérez Firmat postulates that Cemí's spiritual development entails a concomitant affirmation of his homosexuality, whereas Emilio Bejel sees homosexuality in Paradiso as an emblem of poetry, a creative surplus that goes beyond the permitted limits.
Regardless of the different interpretations that have been posited, on a simple plot level the reader cannot help reacting to what happens to the characters at the end of Paradiso: Foción, openly homosexual, goes mad as a result of his frustrated desire for Fronesis; Fronesis is sent to Paris by his father to protect him from Foción's homosexual advances; and Cemí, who rises above the carnal trappings of the flesh, manages to maintain his reason and equilibrium and can finally begin to write (the novel ends with the words "now we can begin").
In Oppiano Licario, according to Pelegrín, "we no longer have the good heterosexual in opposition to the depraved homosexual, a Paradiso opposed to an Inferno, but rather the homosexual object is split in pairs of opposites between the friend and the enemy, the good and the bad, the individual that can be accepted and the individual that should be rejected" (my translation).
The modern reader should not be quick to judge Lezama's portrayal of homosexuality harshly. In both Paradiso and Oppiano Licario, homosexual interludes occupy a considerable portion of the texts.
The mere fact that the author dared to express detailed sexual relations between men, at a time when such expressions were generally looked down on in Latin-American literature and severely censored by the Cuban revolutionary establishment, represents an important turning point in Latin-American letters that paved the way (glbtr.com)
Διαβάστε ένα απόσπασμα από το Paradiso πιέζοντας εδώ:
Una obra impresionante, lo digo porque la he leído.
ΑπάντησηΔιαγραφήY además una obra incatalogable, abierta a tan distintas interpretaciones.
ΑπάντησηΔιαγραφή