ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΟΙ ΠΛΕΟΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε.

.

Κι ενώ ακόμη και η ιταλική κυβέρνηση φαίνεται να κινητοποιείται κατά της ομοφυλοφοβίας, όπως είδαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, το πρόσφατο Ευρωβαρόμετρο αποκαλύπτει ότι οι πλέον ομοφυλοφοβικοί πολίτες της Ε.Ε. είναι οι Κύπριοι και οι Έλληνες.
Όμως εδώ η κυβέρνηση έχει… άλλες προτεραιότητες, ο "Συνήγορος του Πολίτη" περιμένει… καταγγελίες, η κοινωνία δεν είναι… ώριμη και οι ομοφυλόφιλοι δεν έχουν να παρουσιάσουν ούτε επεξεργασμένες προτάσεις ούτε σχέδια δράσης.
Με λίγα λόγια: Τι είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα, ή, για την ακρίβεια, διαρκώς και λιγότερα.

.

.
Στόχος διακρίσεων οι μειονότητες
Του Κωνσταντινου Kαλλεργη (Καθημερινή,10/11/2009)
Πεπεισμένοι ότι όσοι ανήκουν στη μία ή την άλλη μειονότητα αποτελούν στόχο εις βάρος τους διακρίσεων παραμένουν οι Ελληνες, σύμφωνα με έρευνα του Ευρωβαρόμετρου που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα αλλά δείχνει, τουλάχιστον σε ορισμένους τομείς, βελτίωση των αντιλήψεων, ίσως ακόμα και βελτίωση της πραγματικότητας. Ετσι, αν περίπου οι δύο στους τρεις Ελληνες θεωρούν ότι στην Ελλάδα υφίστανται διακρίσεις κατά των «άλλων», τα ποσοστά είναι στις περισσότερες περιπτώσεις ελαφρώς βελτιωμένα σε σχέση με προηγούμενες έρευνες, ενώ μόνο το 6% των Ελλήνων, το χαμηλότερο ποσοστό στις 30 χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα (οι «27» της Ενωσης και οι υποψήφιες Κροατία, Τουρκία και ΠΓΔΜ), θεωρούν ότι έχουν υποστεί διακρίσεις οι ίδιοι, την ώρα που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 16%.
Ωστόσο, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, ένας στους πέντε Ελληνες έχει διαπιστώσει ο ίδιος διακρίσεις εις βάρος κάποιου άλλου. Πόσο διαδεδομένες είναι λοιπόν οι διακρίσεις στην Ελλάδα; Για τους Ελληνες το μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι αλλοδαποί, που σύμφωνα με τους τρεις στους τέσσερις Ελληνες (71%) αποτελούν θύματα «γενικευμένων» διακρίσεων, ενώ ακολουθούν οι διωκόμενοι λόγω γενετήσιου προσανατολισμού, είτε ομοφυλόφιλοι είτε κάτι άλλο (64%, που είναι το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη μετά την Κύπρο), λόγω αναπηρίας (63%) και λόγω ηλικίας (μικρής ή μεγάλης) 60%, με μικρότερα αλλά και πάλι υψηλά ποσοστά να βλέπουν διαδεδομένες διακρίσεις εις βάρος όσων έχουν άλλη θρησκεία. Το μικρότερο πρόβλημα, στην κοινή αντίληψη, υπάρχει για τη διάκριση λόγω φύλου, που θεωρείται διαδεδομένο πρόβλημα για το 49% των Ελλήνων. Σε όλες αυτές τις κατηγορίες τα ελληνικά ποσοστά κινούνται σαφώς άνω του ευρωπαϊκού μέσου όρου, όπως υψηλότερα κινείται και η αντίληψη ότι τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας δεν καταβάλλουν τη δέουσα προσπάθεια να προβάλλουν τη «διαφορετικότητα».
Αυτά ως προς τις αντιλήψεις. Ποια είναι η πραγματικότητα; Για να εκμαιεύσει τις πραγματικές αντιλήψεις όσων συμμετείχαν, το Ευρωβαρόμετρο ρωτά κατά πόσον θα δέχονταν στο ύπατο (εκλεγόμενο) πολιτειακό αξίωμα κάποιον που ανήκει σε «ειδική κατηγορία», είτε προερχόμενος από εθνική μειονότητα είτε λόγω άλλης ιδιαιτερότητας. Οι ερωτηθέντες «βαθμολόγησαν» την ανοχή τους σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο με άριστα το 10 και στην Ελλάδα το μικρότερο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι γυναίκες με 8,3 (έναντι ευρωπαϊκού μέσου όρου 8,5), ενώ σε σχετικά καλή θέση βρίσκονται και οι ανάπηροι με 7,4 και οι νέοι κάτω των 30 ετών με 6,3. Eπειτα η ανοχή των Ελλήνων αρχίζει να εξαντλείται ταχέως: ο μη ορθόδοξος Χριστιανός πέφτει στη... βάση, το 5, ενώ κάτω από το 5 βρίσκεται το ενδεχόμενο ενός ομοφυλόφιλου (4,6), ενός «ξένου» (4,2) και στη χειρότερη θέση οι άνω των 75 (4,1).

.

.

Σε θέματα ίσων ευκαιριών όσον αφορά τις προσλήψεις σε εταιρείες ατόμων με ίδιες γνώσεις και δεξιότητες, οι Έλληνες σε σχέση με τον μέσο όρο των Ευρωπαίων δείχνουν να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην εξωτερική εμφάνιση και στις σεξουαλικές προτιμήσεις σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους που προσέχουν το... όνομα, το εάν καπνίζει κανείς ή ακόμα και την διεύθυνση κατοικίας τους.
Σχετικά με τις αντιλήψεις των Ελλήνων για τα άτομα τα οποία κατέχουν σημαντικές πολιτικές θέσεις στην ζωή της χώρας, δεν φαίνεται να έχουν αντιρρήσεις για το ενδεχόμενο να έχει σημαντική θέση κάποια γυναίκα ή άτομο με αναπηρία ενώ έχουν αντιρρήσεις για άτομα ομοφυλόφιλα ή άλλης θρησκείας. (Ελευθεροτυπία, 10/11/2009)