Πτώση
Μέρες μικρές. Τα φύλλα πέφτουν
στη διορία του εδάφους, χρυσές σελίδες μύθου.
Νιώθω την κρύα γη από τον ήλιο
ν' αποσπάται, την καρδιά του φωτός να σκληραίνει.
Πέφτω κι εγώ, σαν από αεροπλάνο ψηλά
που λαμπυρίζει, προς τα πίσω, μέσα από άγριο γαλάζιο,
αν καί δεν βρίσκομαι παρά στην αγκαλιά σου,
στα πανωφόρια μας γερμένη, την ύστατη ώρα του φθινοπώρου,
μια χούφτα κιτρινισμένο γρασίδι γραπώνω
μέσα μου καθώς κινείσαι, και όλο πέφτω, πέφτω, πέφτω,
και κατάληξή μου εσύ, η παράφορη έλξη σου.
Carol Ann Duffy / Ηνωμένο Βασίλειο
-συλλογή "Σαγήνη"-
Από την Ποιητική, τεύχος πρώτο
:)
ΑπάντησηΔιαγραφή