ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ 2009 (3)

.
Η ΠΕΝΘΙΜΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΡΟΔΩΝ
Προσπαθώντας να ξεφύγει από ένα δραματικό παρελθόν που εξακολουθεί να τη στοιχειώνει, μία νεαρή τραβεστί συνάπτει δεσμό με τον αρκετά μεγαλύτερό της σε ηλικία ιδιοκτήτη του νυχτερινού κέντρου στο οποίο εργάζεται. Δεν γνωρίζει όμως πως εκείνος κατέχει το το κλειδί στο τραγικό πεπρωμένο που την περιμένει.
«H ταινία προέκυψε από μία αυθόρμητη ανάγκη ενός καλλιτέχνη να μεταφράσει με κινηματογραφικούς όρους τις σαρωτικές αλλαγές που διέκρινε να συντελούνται στον συλλογικό ψυχισμό γύρω του. Ως ντοκουμέντο ενός αθέατου Tόκιο που επιχειρεί την σεξουαλική του απελευθέρωση και απενοχοποίηση, η ταινία διατηρεί ακόμα και σήμερα μία αυθεντικότητα κι έναν χαρακτήρα που την κάνουν μοναδική».
Σκηνοθεσία: Toshio Matsumoto

Ο ΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΦΥΓΗΣ
O Aρμάν Λακουρτάντ είναι 43, πωλητής αγροτικού εξοπλισμού και ομοφυλόφιλος που αρνείται να το παραδεχτεί. Όταν συναντήσει την ανέμελη έφηβη Kέρλι, οι σεξουαλικές του προτιμήσεις θα αλλάξουν, αλλά η κοινωνία έχει διαφορετική άποψη για το φαινομενικά αταίριαστο αυτό ζευγάρι. Aψηφώντας τους πάντες αποφασίζουν να ζήσουν τον απαγορευμένο έρωτά τους, αλλά είναι σίγουρος ο Aρμάν πως ήθελε κάτι τέτοιο από τη ζωή του;
Σκηνοθεσία: Alain Guiraudie

TELSTAR
Ιδιοφυής, απρόβλεπτος, εγωιστής, ομοφυλόφιλος, πρωτοπόρος, αυτοκαταστροφικός είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που ακούγονται απόλυτα δικαιολογημένοι για τον Τζο Μικ, τον μουσικό παραγωγό που έδρασε στη δεκαετία του '60 και δεν έζησε για να δει την επόμενη.

Με το κομμάτι που δανείζει τον τίτλο και στην ταινία ο Μικ έγινε διάσημος παντού κι έγραψε ιστορία για τις τεχνικές ηχογράφησης που χρησιμοποιούσε. Αυτή είναι η ιστορία του σε μία ταινία με εκπληκτική αναπαράσταση εποχής, μερικές από τις ομορφότερες μουσικές που έχουν γραφτεί και με κάμποσες λεπτομέρειες αναφορικά με τα πρώτα βήματα κάποιων μουσικών που κυριάρχησαν στα αμέσως επόμενα χρόνια.
Σκηνοθεσία: Nick Moran

ΦΛΕΓΟΜΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ
Υπάρχουν μερικές ταινίες οι οποίες αψηφούν πάσης φύσεως κανόνες της κινηματογραφικής γλώσσας και αυτά τα «φλεγόμενα πλάσματα» αγνοούν τη λέξη «πρέπει». Δημιουργία κορύφωσης του Τζακ Σμιθ, αγνοεί τι σημαίνει «σενάριο», «αρχή», «μέση», «τέλος» όντας ένα ασταμάτητο κρεσέντο εικόνων που επιτίθεται κατά μέτωπο σε όλες τις αισθήσεις του θεατή. Για άλλους ένα τεράστιο τίποτα και για άλλους ένα ορόσημο που δε θα ξεπεραστεί ποτέ, απομένει να διαμορφώσετε κι εσείς τη δική σας άποψη.
Σκηνοθεσία: Jack Smith