Bruce of Los Angeles (ΗΠΑ)
.
Αν και είχα μεγαλώσει στην Πραινέστη, δεν ήμουν τελείως αφελής. Είχα μάτια και ήξερα ότι ο Λόυκιος δεν ήταν ο μοναδικός εραστής στην παλαίστρα. Υπήρχε συγκεκριμένο τελετουργικό για το πώς να φλερτάρεις έναν νέο και συχνά γινόταν με χάρη και κομψότητα. Είχα παρατηρήσει ότι στα στάδια και στις στοές δίπλα στον στίβο, στη σφενδόνη της πάλης και στην πισίνα υπήρχαν διάφοροι άντρες που στέκονταν και κοιτούσαν σαν να μην είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν. Πάντα υπήρχαν πολλές διαλέξεις, μαθήματα μουσικής ή διάφοροι αγώνες και με όλες αυτές τις δραστηριότητες υπήρχε συνεχής ροή ανθρώπων.
Όμως οι συγκεκριμένοι άντρες δεν έρχονταν για να αγωνιστούν, να κάνουν παρέα με τους φίλους τους ή να ασκηθούν. Ο μοναδικός σκοπός που έρχονταν εκεί ήταν νγια να θαυμάσουν τους γυμνούς νέους.
Στην αρχή με είχε ξενίσει αυτό. Με τον καιρό αντιλήφθηκα ότι τα παλικάρια που γδύνονταν για να προπονηθούν δεν τους έδιναν σημασία και άρχισα να καταλαβαίνω ότι δεν τους απασχολούσε καθόλου αν κάποιος ήθελε να κοιτάζει το κορμί τους. Αυτό ήταν το σώμα τους, όπως το είχαν φτιάξει οι θεοί, τέρμα.
Εξάλλου υπήρχε κάτι ακόμα που άρχιζα σιγά σιγά να καταλαβαίνω. Δεν ήταν όλοι οι θεατές απρόσδεκτοι. Κάποιοι από τους νεαρούς είχαν εραστές και χαίρονταν όταν οι εραστές τους έρχονταν για να τους υποστηρίξουν. Όμως αυτοί οι άντρες συμπεριφέρονταν με αξιοπρέπεια. Δεν είδα ποτέ κανέναν τους να προσεγγίζει ένα παλικάρι μπροστά σε φίλους του και να του δίνει με το ζόρι ένα ακριβό δώρο. Ήταν απολύτως φυσιολογικό ο Μενέξενος να μη θέλει να μιλήσουμε γι’ αυτό. Ο κόσμος θα το θεωρούσε ντροπή και πολλοί θα νόμιζαν ότι εκείνος είχε ενθαρρύνει τον Λούκιο.
Πολ Γουότερς: Ήρωες και εραστές (Μεταίχμιο, 2009)
Αν και είχα μεγαλώσει στην Πραινέστη, δεν ήμουν τελείως αφελής. Είχα μάτια και ήξερα ότι ο Λόυκιος δεν ήταν ο μοναδικός εραστής στην παλαίστρα. Υπήρχε συγκεκριμένο τελετουργικό για το πώς να φλερτάρεις έναν νέο και συχνά γινόταν με χάρη και κομψότητα. Είχα παρατηρήσει ότι στα στάδια και στις στοές δίπλα στον στίβο, στη σφενδόνη της πάλης και στην πισίνα υπήρχαν διάφοροι άντρες που στέκονταν και κοιτούσαν σαν να μην είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν. Πάντα υπήρχαν πολλές διαλέξεις, μαθήματα μουσικής ή διάφοροι αγώνες και με όλες αυτές τις δραστηριότητες υπήρχε συνεχής ροή ανθρώπων.
Όμως οι συγκεκριμένοι άντρες δεν έρχονταν για να αγωνιστούν, να κάνουν παρέα με τους φίλους τους ή να ασκηθούν. Ο μοναδικός σκοπός που έρχονταν εκεί ήταν νγια να θαυμάσουν τους γυμνούς νέους.
Στην αρχή με είχε ξενίσει αυτό. Με τον καιρό αντιλήφθηκα ότι τα παλικάρια που γδύνονταν για να προπονηθούν δεν τους έδιναν σημασία και άρχισα να καταλαβαίνω ότι δεν τους απασχολούσε καθόλου αν κάποιος ήθελε να κοιτάζει το κορμί τους. Αυτό ήταν το σώμα τους, όπως το είχαν φτιάξει οι θεοί, τέρμα.
Εξάλλου υπήρχε κάτι ακόμα που άρχιζα σιγά σιγά να καταλαβαίνω. Δεν ήταν όλοι οι θεατές απρόσδεκτοι. Κάποιοι από τους νεαρούς είχαν εραστές και χαίρονταν όταν οι εραστές τους έρχονταν για να τους υποστηρίξουν. Όμως αυτοί οι άντρες συμπεριφέρονταν με αξιοπρέπεια. Δεν είδα ποτέ κανέναν τους να προσεγγίζει ένα παλικάρι μπροστά σε φίλους του και να του δίνει με το ζόρι ένα ακριβό δώρο. Ήταν απολύτως φυσιολογικό ο Μενέξενος να μη θέλει να μιλήσουμε γι’ αυτό. Ο κόσμος θα το θεωρούσε ντροπή και πολλοί θα νόμιζαν ότι εκείνος είχε ενθαρρύνει τον Λούκιο.
Πολ Γουότερς: Ήρωες και εραστές (Μεταίχμιο, 2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου