.
3. Στις άλλες δωρικές πόλεις
Δεν λείπουν αποδείξεις ύπαρξης «παιδεραστίας» στα Μέγαρα και στην Κόρινθο' στην Αμβρακία και στη Συρακούσα, αποικίες της Κορίνθου' στην Επίδαμνο, αποικία της Κέρκυρας, που ήταν με τη σειρά της αποικία της Κορίνθου' στην Κνίδο, στον Τάραντα, αποικίες της Σπάρτης' την Ηράκλεια, αποικία του Τάραντα' στον Ακράγα, αποικία της Γέλας, που ήταν αποικία της Ρόδου' στη Ρόδο, στην Αλικαρνασσό, αποικία της Τροιζήνας' στους Επιζεφύριους Λοκρούς, που έχουμε το δικαίωμα να υπολογίσουμε ως έναν από τους λαούς της δωρικής φυλής, αν προσαρτήσουμε τους Οπούντιους και τους Οζόλους Λόκρους στην αιολική καταγωγή.
Στα Μέγαρα, κάθε χρόνο στην αρχή της Άνοιξης τα αγόρια συγκεντρώνονταν κοντά στον τάφο του Διοκλή, εξόριστου Αθηναίου γνωστού για την τρυφερή και πιστή φιλία που είχε δείξει στους αγαπημένους του κατά τη διάρκεια της ζωής του, και εκεί συμμετείχαν σε έναν παράξενο διαγωνισμό φιλιού. Όποιος φιλούσε γλυκύτερα τον αντιφιλούντα, στεφόταν νικητής και πήγαινε ύστερα τα στεφάνια στη μητέρα του. Ας προσθέσουμε ότι, σύμφωνα με τον Αθήναιο[35], ο Θέογνις ο Μεγαρεύς δεν ήταν αντίθετος προς την «παιδεραστία» και, σύμφωνα με τους λεξικογράφους[36], ήταν ο εραστής του Κύρνου, στον οποίο και αναφέρεται τόσο συχνά στις ελεγείες του.
Ο Ιέρων ο Συρακούσιος επιδιδόταν πάρα πολύ στον ελληνικό έρωτα και ο ερωμένος του ο Δαΐλοχος είχε επονομαστεί ο κάλλιστος. Το ίδιο επιδιδόταν και ο Διονύσιος ο Πρεσβύτερος, οι γιοι του Νυσαίος και Ιππαρίνος, και ο Δίων, ο οποίος ήταν αξιοπρόσεκτος για την ομορφιά του σώματος και του πνεύματός του και ήταν ερωμένος του Πλάτωνα.
Ο πλατωνικός Εύδοξος από την Κνίδο φαίνεται ότι ήταν ο ερωμένος του γιατρού Θεομέδωνα.
Στον Ακράγαντα αυτό που συνέβαλε κυρίως στο να τιμηθεί ο ελληνικός έρωτας ήταν η πίστη που ενέπνευσε ο Χαρίτων και ο Μελάνιππος, με τον πρώτο να είναι εραστής του δευτέρου, στην επιχείρησή τους ενάντια στον τύραννο Φάλαρι' έπειτα, ο χρησμός του Απόλλωνα απέτιε φόρο τιμής στη γενναία τους συμπεριφορά. Αντίθετα, κατηγορήθηκε ο Φάλαρις, όπως και πολλοί άλλοι βάρβαροι τύραννοι, λόγω της συνήθειάς του να επιδίδεται σε ακάθαρτη παιδεραστία.
Κατά τη Σουίδα, οι Ιταλιώτες ήταν αυτοί που είχαν ανακαλύψει τον ελληνικό έρωτα.
Αποδίδουμε επίσης στους Ετρούσκους, στους Σαμνίτες, στους Μεσσάπιους, στους Έλληνες της Μεγάλης Ελλάδας, την άσκηση του ακάθαρτου έρωτα των ανδρών και την αμαύρωση των νεαρών αγοριών. Ωστόσο, δεν φαίνεται ότι σε καμία από αυτές τις περιοχές η «παιδεραστία» δεν αναγνωρίσθηκε δημοσίως και ότι δεν απέκτησε πολιτική σημασία.
Moritz–Hermann–Eduard Meier: Ο «Ελληνικός Έρωτας» στην Αρχαιότητα (Περίπλους, 2009)
3. Στις άλλες δωρικές πόλεις
Δεν λείπουν αποδείξεις ύπαρξης «παιδεραστίας» στα Μέγαρα και στην Κόρινθο' στην Αμβρακία και στη Συρακούσα, αποικίες της Κορίνθου' στην Επίδαμνο, αποικία της Κέρκυρας, που ήταν με τη σειρά της αποικία της Κορίνθου' στην Κνίδο, στον Τάραντα, αποικίες της Σπάρτης' την Ηράκλεια, αποικία του Τάραντα' στον Ακράγα, αποικία της Γέλας, που ήταν αποικία της Ρόδου' στη Ρόδο, στην Αλικαρνασσό, αποικία της Τροιζήνας' στους Επιζεφύριους Λοκρούς, που έχουμε το δικαίωμα να υπολογίσουμε ως έναν από τους λαούς της δωρικής φυλής, αν προσαρτήσουμε τους Οπούντιους και τους Οζόλους Λόκρους στην αιολική καταγωγή.
Στα Μέγαρα, κάθε χρόνο στην αρχή της Άνοιξης τα αγόρια συγκεντρώνονταν κοντά στον τάφο του Διοκλή, εξόριστου Αθηναίου γνωστού για την τρυφερή και πιστή φιλία που είχε δείξει στους αγαπημένους του κατά τη διάρκεια της ζωής του, και εκεί συμμετείχαν σε έναν παράξενο διαγωνισμό φιλιού. Όποιος φιλούσε γλυκύτερα τον αντιφιλούντα, στεφόταν νικητής και πήγαινε ύστερα τα στεφάνια στη μητέρα του. Ας προσθέσουμε ότι, σύμφωνα με τον Αθήναιο[35], ο Θέογνις ο Μεγαρεύς δεν ήταν αντίθετος προς την «παιδεραστία» και, σύμφωνα με τους λεξικογράφους[36], ήταν ο εραστής του Κύρνου, στον οποίο και αναφέρεται τόσο συχνά στις ελεγείες του.
Ο Ιέρων ο Συρακούσιος επιδιδόταν πάρα πολύ στον ελληνικό έρωτα και ο ερωμένος του ο Δαΐλοχος είχε επονομαστεί ο κάλλιστος. Το ίδιο επιδιδόταν και ο Διονύσιος ο Πρεσβύτερος, οι γιοι του Νυσαίος και Ιππαρίνος, και ο Δίων, ο οποίος ήταν αξιοπρόσεκτος για την ομορφιά του σώματος και του πνεύματός του και ήταν ερωμένος του Πλάτωνα.
Ο πλατωνικός Εύδοξος από την Κνίδο φαίνεται ότι ήταν ο ερωμένος του γιατρού Θεομέδωνα.
Στον Ακράγαντα αυτό που συνέβαλε κυρίως στο να τιμηθεί ο ελληνικός έρωτας ήταν η πίστη που ενέπνευσε ο Χαρίτων και ο Μελάνιππος, με τον πρώτο να είναι εραστής του δευτέρου, στην επιχείρησή τους ενάντια στον τύραννο Φάλαρι' έπειτα, ο χρησμός του Απόλλωνα απέτιε φόρο τιμής στη γενναία τους συμπεριφορά. Αντίθετα, κατηγορήθηκε ο Φάλαρις, όπως και πολλοί άλλοι βάρβαροι τύραννοι, λόγω της συνήθειάς του να επιδίδεται σε ακάθαρτη παιδεραστία.
Κατά τη Σουίδα, οι Ιταλιώτες ήταν αυτοί που είχαν ανακαλύψει τον ελληνικό έρωτα.
Αποδίδουμε επίσης στους Ετρούσκους, στους Σαμνίτες, στους Μεσσάπιους, στους Έλληνες της Μεγάλης Ελλάδας, την άσκηση του ακάθαρτου έρωτα των ανδρών και την αμαύρωση των νεαρών αγοριών. Ωστόσο, δεν φαίνεται ότι σε καμία από αυτές τις περιοχές η «παιδεραστία» δεν αναγνωρίσθηκε δημοσίως και ότι δεν απέκτησε πολιτική σημασία.
Moritz–Hermann–Eduard Meier: Ο «Ελληνικός Έρωτας» στην Αρχαιότητα (Περίπλους, 2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου