21.3.09

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑΣ 1

Image Hosted by ImageShack.us
.
Ladies Who Learn to Love Other Ladies: From Straight to Gay Or Something Inbetween
queerty.com, 19/3/2009
Women are running away from men for relationships with other women! Faux trend, or unexplored reality?
(…)
The idea that women can swap men for women brings up endless questions about sexual orientation, from whether it's genetic or situational to whether women' opposite- and same-sex attractions are more malleable than men's.
.
"People always ask me if this research means everyone is bisexual. No, it doesn't," says Lisa Diamond, PhD, associate professor of psychology and gender studies at the University of Utah and author of the 2008 book Sexual Fluidity: Understanding Women's Love and Desire. "Fluidity represents a capacity to respond erotically in unexpected ways due to particular situations or relationships. It doesn't appear to be something a woman can control." Furthermore, studies indicate that it's more prevalent in women than in men, according to Bonnie Zylbergold, assistant editor of American Sexuality, an online magazine.
In a 2004 landmark study at Northwestern University, the results were eye-opening. During the experiment, the female subjects became sexually aroused when they viewed heterosexual as well as lesbian erotic films. This was true for both gay and straight women. Among the male subjects, however, the straight men were turned on only by erotic films with women, the gay ones by those with men. "We found that women's sexual desire is less rigidly directed toward a particular sex, as compared with men's, and it's more changeable over time," says the study's senior researcher, J. Michael Bailey, PhD. "These findings likely represent a fundamental difference between men's and women's brains."
.
Meanwhile, the "experts" say these type of "alternative" relationships are on the rise. Or perhaps more accurately, they acknowledge people in these types of relationships are feeling more free to be open:
.
"Binnie Klein, a Connecticut-based psychotherapist and lecturer in Yale's department of psychiatry, agree that alternative relationships are on the rise. "It's clear that a change in sexual orientation is imaginable to more people than ever before, and there's more opportunity—and acceptance—to cross over the line," says Klein, noting that a half-dozen of her married female patients in the past few years have fallen in love with women. "Most are afraid that if they don't go for it, they'll end up with regrets."
.
All of which stirs some interesting thoughts, such as:
• The anecdotal evidence suggests these relationships are the territory of women who are "in the second part of their lives," as Warner describes it. They've been married and divorced, or their kids are grown. Are these the relationships we know more about simply because there's a definitive "switch" from male partners to female? What about women who considered themselves to be straight, who never found a guy to be "the one," and never settled down, who found female partners later in life?
• Many women who find themselves changing things up are attracted to women for what we could call their "masculine" qualities — yes, we mean "butcher" — but also their "feminine traits," such as their caring and affection. But a relationship of this sort also means having sex, so where and when does the brain make the change, or "evolve," to create a sexual attraction in addition to the emotional one?
• Is it fair to label these women as lesbians? Is that description too compartmentalized? We can talk about the Kinsey scale and "pansexualism" at length, but women who turn to other women later in life … are they straight girls who are one-off lesbians? They just needed to find the girl woman?
As Mary A. Fischer writes in O, The Oprah Magazine:
.
This idea, that the libido can wander back and forth between genders, Diamond admits, may be threatening and confusing to those with conventional beliefs about sexual orientation. But when the women she's interviewed explain their feelings, it doesn't sound so wild. Many of them say, for example, they are attracted to the person, and not the gender—moved by traits like kindness, intelligence, and humor, which could apply to a man or a woman. Most of all, they long for an emotional connection. And if that comes by way of a female instead of a male, the thrill may override whatever heterosexual orientation they had.

7 σχόλια:

  1. Η "μελέτη ορόσημο" του J. Michael Bailey δε θεωρείται ιδιαίτερα αξιόπιστη, κυρίως επειδή ο ίδιος στερείται αξιοπιστίας, αφού είναι γνωστός για τις ομό-, λεσβιό- και τρανς- φοβικές απόψεις του (όπως τις εκφράζει στο The Man who Would be Queen).

    Για μένα είναι λίγο "ύποπτο" αν θες που υπάρχει αυτή η άποψη οτι οι γυναίκες είναι έτσι γενικώς ανοιχτές σ' ό,τι τους κάτσει, άντρες γυναίκες, τρίγωνα Πανοράματος, ανώμαλα Χατζηφωτίου κλπ. Δε θα είχα πρόβλημα αν δεν μου θύμιζε τόσο τη στερεότυπη στρέητ φαντασίωση για τις λεσβίες. Γιατί βέβαια αφού όλες οι γυναίκες μπορούν να επιθυμήσουν και τα δύο φύλα, όπως μια στρέητ γυναίκα μπορεί να επιθυμήσει μια άλλη γυναίκα, μπορεί και μια λεσβία να επιθυμήσει έναν άντρα- ή κατά προτίμηση, κι οι δυο μαζί τον ίδιο. Αυτή η άποψη οτι οι γυναίκες είναι "σεξουαλικά όντα" είναι που βγαίνει από τις "συμβατικές αντιλήψεις για την ερωτική κατεύθυνση", κι οι ταυτότητες που απειλούνται είναι οι ομοφυλικές, όχι το αντίθετο, όπως το παρουσιάζει το άρθρο.

    Άσε που είναι και κλασσικά ομοφοβική άποψη για τους γκέυ άντρες: μια γυναίκα μπορεί να πηγαίνει μ' ό,τι φύλο θέλει, μέχρι ένα βαθμό, χωρίς να κολλήσει το γκέυ, ενώ ένας άντρας, από τη στιγμή που θα ποθήσει έναν ωραίο πούτσο, πάει και τελείωσε, δεν υπάρχει γυρισμός. "Μιζή ντουζίνα από τις παντρεμένες ασθενείς της τα τελευταία χρόνια ερωτεύτηκαν γυναίκες"- ενώ στους παντρεμένους άντρες ξέρουμε πολύ καλά οτι τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν ποτέ, σωστά;

    Γενικώς δηλαδή ένας ορισμός της σεξουαλικότητας βγαλμένος από το εγχειρίδιο του καλού μπουνταλά. Οποιαδήποτε μελέτη φαίνεται να υποστηρίζει τέτοιες λογικές προκατάληψης, ιδίως αν έχει διεξαχθεί από επιστήμονες με γνωστές τέτοιες απόψεις, πρέπει να θεωρηθεί αναξιόπιστη.

    (Και πρόσξε: αυτό το λέω εγώ- από πολιτικής άποψης, έχω κάθε λόγο να υποστηρίξω οτι "όλες οι γυναίκες είναι αμφιφυλόφιλες", αν το καλοσκεφτείς).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο.

    Απλά οι γυναίκες είναι διαφορετικές από τους άντρες that's all.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπα; Και πού ξέρεις εσύ από γυναίκες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 'Εχεις δίκιο. Ως γνωστόν οι γκέι, όπως και ολοι οι άντρες άλλωστε, γνωρίζουν μόνο ό,τι κάνει το πέος τους να σηκώνεται.

    Για οτιδήποτε ξεφεύγει από αυτό -βλέπε τρανς, αμφί, λεσβίες κτλ- δεν δικαιούνται να ομιλούν γιατί είναι μπουνταλάδες και αναίσθητα ντουβάρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όπως πάντα η αξιοπιστία μιας έρευνας έχει να κάνει με το ποιους ρωτάς, τι ρωτάς και πώς τους το ρωτάς
    Κι επειδή η επιστημονική ουδετερότητα είναι μονίμως προς απόδειξη, μέχρι αυτό να συμβεί καλό θα ήταν να γνωρίζουμε πέρα από τα τεχνικά χαρακτηριστικά της έρευνας και την «πλευρά» από την οποία βλέπει, συγκρίνει και τελικά αξιολογεί τα αποτελέσματα ο ερευνητής.
    Προφανώς ο gay super hero κι εγώ βλέπουμε, κρίνουμε και σχολιάζουμε «απ’ έξω», αλλά και με σένα Στάσσα πιθανώς να συμβαίνει το ίδιο, αφού οι περισσότερες γυναίκες φαίνεται να πιστεύουν ότι η επιλογή κοινωνικού φύλου δεν καταργεί την ουσιαστική βιωματική εμπειρία του βιολογικού φύλου, αν κρίνω από το ότι σε κανένα γυναικείο συνέδριο στην Ελλάδα δεν έχω δει ποτέ να καλούνται να λάβουν μέρος διαφυλικές γυναίκες.
    Με δεδομένο ότι οι λεσβίες δεν μας τιμούν συνήθως με την παρουσία τους στο Α.Π., αν δεν θέλουμε να καταλήξουμε σε ένα αυταρχικό, αυθαίρετο και αντιπαραγωγικό δεν «εσύ δικαιούσαι να ομιλείς», θα πρέπει τουλάχιστον να είμαστε ειλικρινείς στο από πια θέση μιλάμε.
    Αναγκαστικά λοιπόν αν επιθυμούμε να συζητήσουμε το θέμα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε αμοιβαία την εν πολλοίς θεωρητική προσέγγισή μας.
    Αφήστε που θα ακολουθήσουν κι άλλες σχετικές αναρτήσεις με απόψεις γνωστών φεμινιστριών, οπότε δεν υπάρχει λόγος να βιαζόμαστε να τσακωθούμε ήδη από την Νο 1.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. gay super hero: ΟΚ, συγγνώμη. Δεν το εννοούσα έτσι. Δεν πιστεύω οτι οι άντρες είναι μπουνταλάδες, ούτε όλοι, ούτε οι περισσότεροι, ούτε ανάλογα με τη σεξουαλικότητά τους. Αν πίστευα έτσι θα ήμουνα πολύ δυστυχισμένη, η καϋμένη... :(

    Πάντως έχεις άδικο: όλοι το ίδιο είμαστε. Ίσως δεν έχεις κάτσει να παρατηρήσεις τους ανθρώπους αρκετά προσεχτικά, ή απλώς σε ξαφνιάζουν πιο πολύ οι διαφορές μας από τις ομοιότητές μας- λογικό, οι διαφορές είναι που ξεχωρίζουν.

    Το πρόβλημα όμως με την άποψή σου είναι οτι κανείς δεν στέκεται ποτέ στο "είμαστε διαφορετικοί". Όλοι το πάνε ένα βήμα παραπέρα, στο "εμείς είμαστε καλύτεροι".

    Γι' αυτό εγώ μια φορά, επιστημονικές μελέτες που ξεκινάνε από την θέση οτι μια κατηγορία ανθρώπων είναι θεμελιωδώς διαφορετική από κάποια άλλη, δεν μπορώ να την δεχτώ ως αμερόληπτη και άρα αντικειμενική, γιατί στην πράξη ο τελικός της σκοπός της καταλήγει πάντα να είναι η ιεράρχηση. Αυτό φαίνεται από διάφορες μελέτες που έχουνε γίνει κατά καιρούς και που αποδεικνύουν οτι οι νέγροι ή οι γυναίκες έχουν πιο χαμηλό IQ ή μαθηματική ικανότητα ή αντίληψη του χώρου ή οτιδήποτε. Δεν τυχαίνει ας πούμε ποτέ να αποδείξει κανείς οτι οι λευκοί άντρες είναι κουτοί επειδή δεν ξέρουνε κέντημα- μάντεψε γιατί (η απάντηση δεν είναι οτι το κέντημα δεν είναι κριτήριο νοημοσύνης... αν βρισκόταν ας πούμε ένας χιμπατζής να ξέρει να κεντάει, διανοείσαι τί θα γινότανε; Η αιτία είναι επιστημονική προκατάληψη, καθαρή και ξάστερη.).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έρωα:
    Ξεκαθαρίζω οτι δεν μιλάω σαν τρανς γυναίκα ή σαν μπαϊσέξουαλ- αν μιλούσα έτσι, εξηγώ οτι από πολιτικής άποψης θα έπρεπε να με συμφέρει να δεχτώ τις έρευνες του Bailey. Ας πούμε θα μπορούσα να πω οτι "οι γυναίκες είναι μπαϊσέξουαλς, οι άντρες δεν είναι, άρα εγώ είμαι γυναίκα", ενοώντας οτι η ταυτότητά μου στηρίζεται και στη βιολογία μου κατά κάποιον τρόπο. Τέτοιες επιχειρηματολογίες υπάρχουνε πολλές, υπέρ και κατά διαφόρων θέσεων, στοιχισμένες όλες γύρω στο κεντρικό ερώτημα: "βιολογία ή ανατροφή;" (αυτό που λένε nature ή nurture). Αυτό όμως είναι αναπάντητο ερώτημα του στυλ "υπάρχει θεός;". Ακόμη δεν ξέρουμε αρκετά για να απαντήσουμε κι εγώ προσωπικά δεν δέχομαι καμμία θέση που στηρίζεται στην εσφαλμένη εντύπωση οτι τάχα καταλαβαίνουμε αρκετά την ανθρώπινη φύση (και κάθε φύση) για να τη χρησιμοποιήσουμε ως επιχείρημα (στη "φύση" μας συμπεριλαμβάνω βιολογία καί ανατροφή) - για οτιδήποτε, αλλά κυρίως σε τέτοια "βαρειά" θέματα όπως η ταυτότητα.

    Τώρα για τον Bailey, η διαμάχη για τις ομο/τρανς-φοβικές απόψεις του είναι παλιά, όρεξη νά 'χεις να ψάχνεις στο ίντερνετ. Εγώ την παρακολουθούσα καιρό (αντί να βλέπω Λάμψη). Καμμία πλευρά στην υπόθεση δεν μου είναι περισσότερο συμπαθής από την άλλη, γιατί είναι όλες το ίδιο εμπαθείς, υστερικές και φανατισμένες (btw αν μας διαβάζει ο Tales θα καταλάβει ίσως γιατί αντιπαθώ τόσο την Lynn Conway).

    Ενδεικτικά πάντως, εγώ έκατσα και διάβασα το διάσημο πόνημα του Bailey όπου αναφέρει τη μελέτη του και τα συμπεράσματά του για την σεξουαλικότητα των δύο φύλων (μεταξύ άλλων). Εκείνο που μου έχει μείνει είναι μια περίπτωση όπου ανακαλύπτει οτι "οι περισσότεροι χορευτές του μπαλέτου είναι γκέυ" (με δεδομένο κάποια ερωτηματολόγια που μοίρασε ένας φοιτητής του σε κάποιους φίλους του, μπαλαρίνους). Για να υποστηρίξει το συμπέρασμά του, ο Bailey ρωτάει τον δεκάχρονο γιό του "γιατί είναι τόσοι χορευτές γκέυ;" και ο γυιός, του Bailey πάντα, απαντά με τη σοφία των δεκάχρονων: "επειδή ο χορός είναι θηλυπρεπής ασχολία". Έπειτα χρησιμοποιεί αυτή την διαπίστωση ως επιχείρημα για να αναπτύξει τις απόψεις του περαιτέρω.

    Πρόκειται για απαράδεκτα τσαπατσούλικη, επιστήμη μόνο κατ' όνομα (ακόμη κι αν το Man who Would be Queen δεν παρουσιάζεται ως "επιστημονικό" πόνημα, παρουσιάζει μελέτες σαν αυτή που λέω για τους μπαλαρίνους, ως αξιόπιστες). Αντίθετα με την επιστημονική μέθοδο, οι πολιτικές σκοπιμότητες και η προκατάλη που ξεκινάει από αυτές δεν θέλουν ειδική εκπαίδευση για να τις καταλάβεις, λέω.

    Σόρρυ για το τεράστιο του σχόλιου. Τί έχεις για συνέχεια; Germaine Greer; Janice Raymond; Ωχ... :)

    (μεταξύ μας πάντως, νομίζω οτι αυτοί οι διάλογοι είναι λίγο πολύ φιλολογικοί κι άσχετοι με τα Ελληνικά δεδομένα. Θα δείξει. Μετά από αυτά που είδαν τις τελευταίες μέρες τα μάτια μου, ποιός ξέρει...;).

    ΑπάντησηΔιαγραφή