BEOTIA. ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΕΣ ΕΡΑΣΤΕΣ

BEOTIA*
M. Alber

.
The dawn whispers of blood today
a crimson star o’er Beotia
the fierce flames of a Roman son
shall burn forthright our chariots gold and grey.
And yet trembling beside me now
the bravest born of Beotia.
His thunderous heart resounds within
forever joined in valor by the sword.
And should rivals upon us tread
and spill our blood on Beotia
behold high o’er Chaeronea
your lover riding victorious
the fiercest flames now a fiery shield,
our steed and our chariot await...
Should death cleave unto destiny
remember us dear Beotia,
your loyal lover's Sacred Band
whose fate with courage laid
a force with which all earthly fear was stayed.

* Written and performed by Matt Alber at the opening ceremonies of Gay Games VII (2006)

Ιερός Λόχος Θηβών
Ο Ιερός Λόχος των Θηβών ήταν μια από τις κορυφαίες πολεμικές μονάδες που έδρασαν στην Αρχαία Ελλάδα. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο αποτελούνταν από 150 ζευγάρια εραστών Θηβαίων οπλιτών και ιδρύθηκε από τον Γοργίδα. Αυτό που οδήγησε στην δημιουργία αυτού του στρατού είναι όπως σχολιάζει ο Πλούταρχος το ότι μια μονάδα που βασίζεται στην αγάπη και τη φιλία κάνει πιο δύσκολο σε κάποιον να την εγκαταλείψει κατά την διάρκεια της μάχης*. Μετά την μάχη στα Τέγυρα όπου ανέκοψαν μια μεγαλύτερη Σπαρτιατική δύναμη έγιναν προσωπική φρουρά του Πελοπίδα. Για 35 χρόνια έμεινε αήττητος μέχρι την μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ. όπου καταστράφηκε ολοσχερώς από το Μακεδονικό Ιππικό του Φίλιππου το οποίο διοικούσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Στην περιοχή που είναι θαμμένοι έχει ανεγερθεί μνημείο (Βικιπαίδεια.)

*Πριν από κάθε μάχη, οι Ιερολοχίτες έδιναν όρκο στον τύμβο του Ιόλαου, ο οποίος αναφέρεται ως ο αγαπημένος του Ηρακλή (στη αρχαία Praeneste βρέθηκε μια αναπαράσταση του 4ου αιώνα π.Χ., όπου ο θεός έρωτας βρίσκεται ανάμεσα στον Ιόλαο και τον Ηρακλή).

18. Τὸν δ' ἱερὸν λόχον ὥς φασι συνετάξατο Γοργίδας πρῶτος ἐξ ἀνδρῶν ἐπιλέκτων τριακοσίων, οἷς ἡ πόλις ἄσκησιν καὶ δίαιταν ἐν τῇ Καδμείᾳ στρατοπεδευομένοις παρεῖχε. καὶ διὰ τοῦθ' ὁ ἐκ πόλεως λόχος ἐκαλοῦντο• τὰς γὰρ ἀκροπόλεις ἐπιεικῶς οἱ τότε πόλεις ὠνόμαζον• 2 ἔνιοι δέ φασιν ἐξ ἐραστῶν καὶ ἐρωμένων γενέσθαι τὸ σύστημα τοῦτο, καὶ Παμμένους ἀπομνημονεύεταί τι μετὰ παιδιᾶς εἰρημένον• οὐ γὰρ ἔφη τακτικὸν εἶναι τὸν Ὁμήρου Νέστορα, κελεύοντα κατὰ φῦλα καὶ φρήτρας συλλοχίζεσθαι τοὺς Ἕλληνας,ὡς φρήτρη φρήτρηφιν ἀρήγῃ, φῦλα δὲ φύλοις, 3 δέον ἐραστὴν παρ' ἐρώμενον τάττειν. φυλέτας μὲν γὰρ φυλετῶν καὶ φρατόρων (φράτορας) οὐ πολὺν λόγον ἔχειν ἐν τοῖς δεινοῖς, τὸ δ' ἐξ ἐρωτικῆς φιλίας συνηρμοσμένον στῖφος ἀδιάλυτον εἶναι καὶ ἄρρηκτον, ὅταν οἱ μὲν ἀγαπῶντες τοὺς ἐρωμένους, οἱ δ' αἰσχυνόμενοι τοὺς ἐρῶντας, 4 ἐμμένωσι τοῖς δεινοῖς ὑπὲρ ἀλλήλων. καὶ τοῦτο θαυμαστὸν οὐκ ἔστιν, εἴγε δὴ καὶ μὴ παρόντας αἰδοῦνται μᾶλλον ἑτέρων παρόντων, ὡς ἐκεῖνος ὁ τοῦ πολεμίου κείμενον αὐτὸν ἐπισφάττειν μέλλοντος δεόμενος καὶ ἀντιβολῶν διὰ τοῦ στέρνου διεῖναι τὸ ξίφος, "ὅπως" ἔφη "μή με νεκρὸν ὁ ἐρώμενος ὁρῶν κατὰ νώτου τετρωμένον 5 αἰσχυνθῇ." λέγεται δὲ καὶ τὸν Ἰόλεων τοῦ Ἡρακλέους ἐρώμενον ὄντα κοινωνεῖν τῶν ἄθλων καὶ παρασπίζειν. Ἀριστοτέλης δὲ καὶ καθ' αὑτὸν ἔτι φησὶν ἐπὶ τοῦ τάφου τοῦ Ἰόλεω τὰς καταπιστώσεις ποιεῖσθαι τοὺς ἐρωμένους 6 καὶ τοὺς ἐραστάς. εἰκὸς οὖν καὶ τὸν λόχον ἱερὸν προσαγορεύεσθαι, καθότι καὶ Πλάτων ἔνθεον φίλον 7 τὸν ἐραστὴν προσεῖπε. λέγεται δὲ διαμεῖναι μέχρι τῆς ἐν Χαιρωνείᾳ μάχης ἀήττητον• ὡς δὲ μετὰ τὴν μάχην ἐφορῶν τοὺς νεκροὺς ὁ Φίλιππος ἔστη κατὰ τοῦτο τὸ χωρίον, ἐν ᾧ συνετύγχανε κεῖσθαι τοὺς τριακοσίους, ἐναντίους ἀπηντηκότας ταῖς σαρίσαις ἅπαντας ἐν τοῖς στενοῖς ὅπλοις καὶ μετ' ἀλλήλων ἀναμεμειγμένους, θαυμάσαντα καὶ πυθόμενον, ὡς ὁ τῶν ἐραστῶν καὶ τῶν ἐρωμένων οὗτος εἴη λόχος, δακρῦσαι καὶ εἰπεῖν• "ἀπόλοιντο κακῶς οἱ τούτους τι ποιεῖν ἢ πάσχειν αἰσχρὸν ὑπονοοῦντες."

Πλουτάρχου. Βίοι παράλληλοι. Πελοπίδας