.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ B΄ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ KB΄
Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008
.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ (εισηγήτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ):
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε πλήρη αντίθεση με τη ζώσα πραγματικότητα και τα κείμενα των διεθνών συνθηκών και συγκεκριμένα σε πλήρη αντίθεση με τα άρθρα 8 και 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που αποκλείει κάθε διάκριση με βάση το γενετήσιο προσανατολισμό, η ελληνική πολιτεία αποκλείει από την προτεινόμενη προς ψήφιση ρύθμιση του συμφώνου συμβίωσης τα ομόφυλα ζευγάρια και αρνείται να θεσπίσει γι’ αυτά ένα νομικό, προστατευτικό πλέγμα, συμπεριφερόμενη σαν να μην πρόκειται για μία πραγματική κατάσταση, αλλά για ένα ζήτημα που αφορά άλλους. Η αντίληψη αυτή είναι και κοντόφθαλμη και αδιέξοδη, διότι πολύ απλά με την αναγνώριση δικαιώματος νόμιμης συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια από την πολιτεία, θα μπορούσε αυτή να αναγνωρίσει επιτέλους μια ζωντανή κοινωνική πραγματικότητα, που αφορά πολύ περισσότερους ανθρώπους από όσους φανταζόμαστε και να επιτρέψει έτσι σε ένα μεγάλο αριθμό συνανθρώπων μας να αποφύγουν την κοινωνική περιθωριοποίηση. Όσο και εάν θέλουμε να κρυφτούμε από τον εαυτό μας, η συμβίωση ομόφυλων ζευγαριών είναι και υπαρκτή και ανθρωπίνως δικαιολογημένη και δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην προστατεύεται και νομικά και να έχουμε έτσι τις τραγικές συνέπειες, να αποβιώνει ένας εκ του ζεύγους των ομοφύλων μετά από πλείστα έτη συμβίωσης και ο επί έτη σύντροφός του να μη δικαιούται αποζημίωσης για ψυχική οδύνη κατά το άρθρο 938 του Αστικού Κώδικα, επειδή δεν είναι νόμιμος σύζυγός του ή να μη δικαιούται τη σύνταξή του, αλλά και πολλά άλλα.
Έτσι, θεσμοθετείται η δυνατότητα συμβίωσης μόνο μεταξύ ετερόφυλων ζευγαριών και δη με μία παντελώς αδικαιολόγητη διάκριση σε βάρος του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης, στα πλαίσια της οποίας τα ζευγάρια που συνάπτουν το υπ' όψιν σύμφωνο να στερούνται σε μεγάλο βαθμό την προστασία της πολιτείας και να απολαμβάνουν πολύ λιγότερα δικαιώματα απ’ αυτά των εγγάμων ζευγαριών. Έτσι, από το σύνολο των διατάξεων του παρόντος νομοσχεδίου, καταλαβαίνουμε ότι η ελεύθερη συμβίωση αντιμετωπίζεται υποβαθμισμένα απέναντι στο γάμο, χωρίς, όμως, να υπάρχει καμία νομική, δικαιολογητική βάση προς τούτο, ο δε μετέχων στο σύμφωνο της ελεύθερης συμβίωσης στερείται των σοβαρών εκείνων διασφαλίσεων που απολαμβάνει εντός του γάμου και τούτο γίνεται αντιληπτό από τις εξής καινοφανείς ρυθμίσεις.
Ενώ δεν επιτρέπεται να συναφθεί σύμφωνο συμβίωσης, αν υπάρχει προηγούμενος γάμος ή προηγούμενο σύμφωνο συμβίωσης, ωστόσο επιτρέπεται να συναφθεί γάμος, παρά την ύπαρξη προηγούμενου συμφώνου και μάλιστα ο μεταγενέστερος αυτός γάμος λύει αυτοδίκαια το υφιστάμενο σύμφωνο. Δηλαδή, εάν κάποιος ζει σε ελεύθερη συμβίωση με ένα άτομο επί είκοσι συναπτά έτη και κάποια στιγμή αποφασίσει να τελέσει γάμο, πολιτικό ή θρησκευτικό, με κάποιο τρίτο πρόσωπο που μπορεί να είναι και μία γνωριμία λίγων μηνών, με το γάμο αυτό θα λύεται αυτοδίκαια το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης που έχει διαρκέσει επί είκοσι έτη με το πρώτο πρόσωπο, που πολύ πιθανόν να μην γνωρίζει κιόλας την τέλεση του νέου αυτού γάμου. Και σας ρωτώ, κύριε Υπουργέ, αν πιστεύετε ότι έτσι προάγουμε, με τέτοιες ρυθμίσεις, τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα των Ελλήνων πολιτών. Έχω την άποψη ότι η μόνη λύση θα ήταν να θεσμοθετηθεί ως κώλυμα για τη σύναψη γάμου η προηγούμενη λύση του συμφώνου, με προσθήκη σχετικής διάταξης του Αστικού Κώδικα, κάτι που, εν πάση περιπτώσει, είναι εξαιρετικά ευχερές, αφού το σύμφωνο λύεται μεταξύ άλλων και με απλή γνωστοποίηση στον αντισυμβαλλόμενο, άρα, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να επιτρέπουμε στον Έλληνα πολίτη, με περισσή ανευθυνότητα να συνάπτει ένα γάμο και με μόνο αυτή την ενέργεια να λύει ένα προηγούμενο σύμφωνο, συχνά και εν αγνοία του αρχικού του συντρόφου και συγχρόνως είναι και μια εξαιρετικά ταπεινωτική ρύθμιση για το σύντροφο που ουσιαστικά εγκαταλείπεται.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ (Ειδικός Αγορητής του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
(…) Δεν είναι μεταρρυθμιστικό παρά το γεγονός ότι έρχεται με αυτό το δειλό τρόπο να κάνει κάποιες ρυθμίσεις που μέχρι πρότινος δεν υπήρχαν.
Ξεκινήσαμε τη συζήτηση από τη θεσμοθέτηση του πολιτικού γάμου για τους ομοφύλους και φθάσαμε στη σιωπή. Γιατί κύριε Υπουργέ; Είναι μια κοινωνική κατηγορία που έχει αναδείξει τις ανάγκες κοινωνικής συμβίωσης και προσωπικών επιλογών και στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο με ένα σαφή τρόπο. Έχουν περιγραφεί όλα τα ζητήματα και όλα τα προβλήματα. Είναι πια ένα ώριμο ζήτημα. Και το ζήτημα της συμβίωσης των ομοφύλων αλλά και του πολιτικού γάμου των ομοφύλων. Δεν μπορούμε να μείνουμε με κλειστά μάτια προς αυτή την κατεύθυνση. Καλώ όλες τις δυνάμεις της Βουλής επιτέλους να τοποθετηθούν σ’ αυτό το ζήτημα όχι με ιδεοληπτικό τρόπο αλλά επί τη βάσει των πραγματικών δεδομένων και των πραγματικών γεγονότων που περιγράφουν το πρόβλημα.
Αν θεσμοθετούμε επί τη βάσει φιλοσοφικών, θρησκευτικών ή άλλων δοξασιών, χαθήκαμε. Δεν είναι θεσμοθέτηση δημοκρατικού Κοινοβουλίου αυτή. Πρωτοπορεί σήμερα η Νέα Δημοκρατία στη συρρίκνωση και την αφυδάτωση δικαιωμάτων που είναι ώριμα και μάλιστα με ένα τρόπο που είναι αντισυνταγματικός. Με ευθεία παραβίαση του άρθρου 4 του Συντάγματος διαμορφώνει αυτό το σχέδιο νόμου πολίτες δύο κατηγοριών, αλλά και με παραλογισμό γιατί αυτές οι ρυθμίσεις αν ιδωθούν στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και με τα δικαιώματα που έχουν οι Έλληνες πολίτες ή οι άλλοι ευρωπαίοι πολίτες που μπορούν να ζήσουν στην Ελλάδα δημιουργεί εντελώς αντιφατικές καταστάσεις. Αυτό το καταλαβαίνουμε όλοι διότι αν μία Ελληνίδα ή ένας Έλληνας έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης στη Γαλλία ή στην Ολλανδία πώς θα λειτουργήσει αυτό στην Ελλάδα; Αυτό ισχύει και για τα ομοφυλόφυλα ζευγάρια. Δεν θα αναγνωρίζονται τα δικαιώματά τους;Απ’ αυτή την άποψη ζητήματα που είναι ώριμα και καταξιωμένα θεωρητικά ως προς τις διακρίσεις και την ισότητα και ως προς το Σύνταγμα και ως προς τις διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα μας μένουν μετέωρα και ανυπεράσπιστα. Η τροπολογία που έχουμε καταθέσει επ’ αυτού για το άρθρο 1 νομίζουμε ότι μέχρι τέλους της συζήτησης αυτού του νομοσχεδίου πρέπει να απασχολήσει όλες τις πτέρυγες της Βουλής.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ (εισηγήτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ):
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε πλήρη αντίθεση με τη ζώσα πραγματικότητα και τα κείμενα των διεθνών συνθηκών και συγκεκριμένα σε πλήρη αντίθεση με τα άρθρα 8 και 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που αποκλείει κάθε διάκριση με βάση το γενετήσιο προσανατολισμό, η ελληνική πολιτεία αποκλείει από την προτεινόμενη προς ψήφιση ρύθμιση του συμφώνου συμβίωσης τα ομόφυλα ζευγάρια και αρνείται να θεσπίσει γι’ αυτά ένα νομικό, προστατευτικό πλέγμα, συμπεριφερόμενη σαν να μην πρόκειται για μία πραγματική κατάσταση, αλλά για ένα ζήτημα που αφορά άλλους. Η αντίληψη αυτή είναι και κοντόφθαλμη και αδιέξοδη, διότι πολύ απλά με την αναγνώριση δικαιώματος νόμιμης συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια από την πολιτεία, θα μπορούσε αυτή να αναγνωρίσει επιτέλους μια ζωντανή κοινωνική πραγματικότητα, που αφορά πολύ περισσότερους ανθρώπους από όσους φανταζόμαστε και να επιτρέψει έτσι σε ένα μεγάλο αριθμό συνανθρώπων μας να αποφύγουν την κοινωνική περιθωριοποίηση. Όσο και εάν θέλουμε να κρυφτούμε από τον εαυτό μας, η συμβίωση ομόφυλων ζευγαριών είναι και υπαρκτή και ανθρωπίνως δικαιολογημένη και δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην προστατεύεται και νομικά και να έχουμε έτσι τις τραγικές συνέπειες, να αποβιώνει ένας εκ του ζεύγους των ομοφύλων μετά από πλείστα έτη συμβίωσης και ο επί έτη σύντροφός του να μη δικαιούται αποζημίωσης για ψυχική οδύνη κατά το άρθρο 938 του Αστικού Κώδικα, επειδή δεν είναι νόμιμος σύζυγός του ή να μη δικαιούται τη σύνταξή του, αλλά και πολλά άλλα.
Έτσι, θεσμοθετείται η δυνατότητα συμβίωσης μόνο μεταξύ ετερόφυλων ζευγαριών και δη με μία παντελώς αδικαιολόγητη διάκριση σε βάρος του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης, στα πλαίσια της οποίας τα ζευγάρια που συνάπτουν το υπ' όψιν σύμφωνο να στερούνται σε μεγάλο βαθμό την προστασία της πολιτείας και να απολαμβάνουν πολύ λιγότερα δικαιώματα απ’ αυτά των εγγάμων ζευγαριών. Έτσι, από το σύνολο των διατάξεων του παρόντος νομοσχεδίου, καταλαβαίνουμε ότι η ελεύθερη συμβίωση αντιμετωπίζεται υποβαθμισμένα απέναντι στο γάμο, χωρίς, όμως, να υπάρχει καμία νομική, δικαιολογητική βάση προς τούτο, ο δε μετέχων στο σύμφωνο της ελεύθερης συμβίωσης στερείται των σοβαρών εκείνων διασφαλίσεων που απολαμβάνει εντός του γάμου και τούτο γίνεται αντιληπτό από τις εξής καινοφανείς ρυθμίσεις.
Ενώ δεν επιτρέπεται να συναφθεί σύμφωνο συμβίωσης, αν υπάρχει προηγούμενος γάμος ή προηγούμενο σύμφωνο συμβίωσης, ωστόσο επιτρέπεται να συναφθεί γάμος, παρά την ύπαρξη προηγούμενου συμφώνου και μάλιστα ο μεταγενέστερος αυτός γάμος λύει αυτοδίκαια το υφιστάμενο σύμφωνο. Δηλαδή, εάν κάποιος ζει σε ελεύθερη συμβίωση με ένα άτομο επί είκοσι συναπτά έτη και κάποια στιγμή αποφασίσει να τελέσει γάμο, πολιτικό ή θρησκευτικό, με κάποιο τρίτο πρόσωπο που μπορεί να είναι και μία γνωριμία λίγων μηνών, με το γάμο αυτό θα λύεται αυτοδίκαια το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης που έχει διαρκέσει επί είκοσι έτη με το πρώτο πρόσωπο, που πολύ πιθανόν να μην γνωρίζει κιόλας την τέλεση του νέου αυτού γάμου. Και σας ρωτώ, κύριε Υπουργέ, αν πιστεύετε ότι έτσι προάγουμε, με τέτοιες ρυθμίσεις, τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα των Ελλήνων πολιτών. Έχω την άποψη ότι η μόνη λύση θα ήταν να θεσμοθετηθεί ως κώλυμα για τη σύναψη γάμου η προηγούμενη λύση του συμφώνου, με προσθήκη σχετικής διάταξης του Αστικού Κώδικα, κάτι που, εν πάση περιπτώσει, είναι εξαιρετικά ευχερές, αφού το σύμφωνο λύεται μεταξύ άλλων και με απλή γνωστοποίηση στον αντισυμβαλλόμενο, άρα, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να επιτρέπουμε στον Έλληνα πολίτη, με περισσή ανευθυνότητα να συνάπτει ένα γάμο και με μόνο αυτή την ενέργεια να λύει ένα προηγούμενο σύμφωνο, συχνά και εν αγνοία του αρχικού του συντρόφου και συγχρόνως είναι και μια εξαιρετικά ταπεινωτική ρύθμιση για το σύντροφο που ουσιαστικά εγκαταλείπεται.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ (Ειδικός Αγορητής του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
(…) Δεν είναι μεταρρυθμιστικό παρά το γεγονός ότι έρχεται με αυτό το δειλό τρόπο να κάνει κάποιες ρυθμίσεις που μέχρι πρότινος δεν υπήρχαν.
Ξεκινήσαμε τη συζήτηση από τη θεσμοθέτηση του πολιτικού γάμου για τους ομοφύλους και φθάσαμε στη σιωπή. Γιατί κύριε Υπουργέ; Είναι μια κοινωνική κατηγορία που έχει αναδείξει τις ανάγκες κοινωνικής συμβίωσης και προσωπικών επιλογών και στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο με ένα σαφή τρόπο. Έχουν περιγραφεί όλα τα ζητήματα και όλα τα προβλήματα. Είναι πια ένα ώριμο ζήτημα. Και το ζήτημα της συμβίωσης των ομοφύλων αλλά και του πολιτικού γάμου των ομοφύλων. Δεν μπορούμε να μείνουμε με κλειστά μάτια προς αυτή την κατεύθυνση. Καλώ όλες τις δυνάμεις της Βουλής επιτέλους να τοποθετηθούν σ’ αυτό το ζήτημα όχι με ιδεοληπτικό τρόπο αλλά επί τη βάσει των πραγματικών δεδομένων και των πραγματικών γεγονότων που περιγράφουν το πρόβλημα.
Αν θεσμοθετούμε επί τη βάσει φιλοσοφικών, θρησκευτικών ή άλλων δοξασιών, χαθήκαμε. Δεν είναι θεσμοθέτηση δημοκρατικού Κοινοβουλίου αυτή. Πρωτοπορεί σήμερα η Νέα Δημοκρατία στη συρρίκνωση και την αφυδάτωση δικαιωμάτων που είναι ώριμα και μάλιστα με ένα τρόπο που είναι αντισυνταγματικός. Με ευθεία παραβίαση του άρθρου 4 του Συντάγματος διαμορφώνει αυτό το σχέδιο νόμου πολίτες δύο κατηγοριών, αλλά και με παραλογισμό γιατί αυτές οι ρυθμίσεις αν ιδωθούν στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και με τα δικαιώματα που έχουν οι Έλληνες πολίτες ή οι άλλοι ευρωπαίοι πολίτες που μπορούν να ζήσουν στην Ελλάδα δημιουργεί εντελώς αντιφατικές καταστάσεις. Αυτό το καταλαβαίνουμε όλοι διότι αν μία Ελληνίδα ή ένας Έλληνας έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης στη Γαλλία ή στην Ολλανδία πώς θα λειτουργήσει αυτό στην Ελλάδα; Αυτό ισχύει και για τα ομοφυλόφυλα ζευγάρια. Δεν θα αναγνωρίζονται τα δικαιώματά τους;Απ’ αυτή την άποψη ζητήματα που είναι ώριμα και καταξιωμένα θεωρητικά ως προς τις διακρίσεις και την ισότητα και ως προς το Σύνταγμα και ως προς τις διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα μας μένουν μετέωρα και ανυπεράσπιστα. Η τροπολογία που έχουμε καταθέσει επ’ αυτού για το άρθρο 1 νομίζουμε ότι μέχρι τέλους της συζήτησης αυτού του νομοσχεδίου πρέπει να απασχολήσει όλες τις πτέρυγες της Βουλής.
Σύμφωνα με τον κατάλογο του Συμβουλίου της Ευρώπης το σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων δεν ισχύει στην Αλβανία, στην Αρμενία, στο Αζερμπαϊτζάν, στη Βοσνία Ερζεγοβίνη, στη Βουλγαρία, στην Κύπρο, στην Εσθονία, στη Γεωργία, στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία, στην Ιταλία –ξέρουμε τους λόγους- στη Λετονία, στη Λιθουανία, στη Μάλτα, στη Μολδαβία, στο Μονακό, στο Μαυροβούνιο, στην Πολωνία, στη Ρουμανία, στη Ρωσία, στο Σαν Μαρίνο, στη Σερβία, στη Σλοβακία, στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατίας της Μακεδονίας, στην Τουρκία και στην Ουκρανία. Αντιλαμβάνεστε ότι ξέρουμε στις περισσότερες από αυτές τις χώρες ποιο είναι το επίπεδο αναγνώρισης και κατοχύρωσης των δικαιωμάτων. Είναι υπερηφάνεια να συγκαταλέγεται η Ελλάδα μεταξύ αυτών των χωρών με τέτοιο status κατοχύρωσης δικαιωμάτων; Από αυτή την άποψη είναι άλλος ένας προβληματισμός που καλό είναι πριν τελειώσει η συζήτηση αυτού του νομοσχεδίου να τεθεί και να απασχολήσει όλες τις πτέρυγες της Βουλής και αν είναι δυνατόν να γίνει δεκτή η τροπολογία που έχουμε καταθέσει έστω και στο παρά πέντε.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ (Ειδικός Αγορητής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού):
Κατ’ αρχήν, αν κατάλαβα καλά, τόσο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλουν ουσιαστικά να μετονομάσετε τον πολιτικό γάμο σε σύμφωνο συμβίωσης και να το εφαρμόζετε και στα ομόφυλα ζευγάρια. Διότι, εάν τελικά όλες οι ρυθμίσεις αυτού του συμφώνου είναι ίδιες με τις ρυθμίσεις του γάμου, τότε δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο και σε επίπεδο συζήτησης θα έπρεπε να έρθει ένα σύμφωνο. Αν δηλαδή, τα πάντα, και οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα είναι κοινά, ποιο είναι το πρόβλημα κάποιος να κάνει ένα συμβολαιογραφικό σύμφωνο ή να πηγαίνει στο δημαρχείο να παντρεύεται;
Πάμε τώρα κατ’ αρχήν, σε αυτά τα θέματα που τέθηκαν για τα ομόφυλα ζευγάρια και να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Κατ’ αρχήν εμένα δεν μου αρέσει να κατατάσσω τις χώρες σε χώρες που σέβονται δικαιώματα ή που δεν σέβονται δικαιώματα. Και εάν το έκανα, κάποιος θα με έλεγε ρατσιστή. Αν κάποιοι όμως μπορούν να λένε ότι η Ιταλία, η Ιρλανδία, το Αζερμπαϊτζάν, η Αλβανία, η Κύπρος και η Ρωσία δεν σέβονται αυτά τα δικαιώματα, μπορεί να το λένε. Και ποιος τα σέβεται; Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Μεγάλη Βρετανία, η Ισπανία, η Ολλανδία. Αυτό είναι κάτι φοβερά υποκριτικό.
Και είναι φοβερά υποκριτικό να λέμε για προοδευτικές κοινωνίες και μη προοδευτικές κοινωνίες. Και αμέσως θα σας εξηγήσω ένα πράγμα. Πού υπάρχει αυτή τη στιγμή γάμος στα ομόφυλα ζευγάρια; Υπάρχει στο Βέλγιο σύμφωνα με την αιτιολογική σας έκθεση, στην Ισπανία, στη Μεγάλη Βρετανία και στην Ολλανδία, σε τέσσερις χώρες που έχουν βασιλεία. Τι είναι αυτές οι χώρες, συντηρητικές ή προοδευτικές; Γιατί εσείς εδώ έρχεστε και μας λέτε ότι οι προοδευτικές κοινωνίες έχουν αναγνωρίσει και το γάμο. Οι τέσσερις χώρες της Ευρώπης που έχουν αναγνωρίσει το γάμο των ομοφυλοφίλων ζευγαριών έχουν βασιλεία. Αυτό το πρότυπο θέλετε να μας φέρετε ως προοδευτική κοινωνία; Ή μήπως οι κοινωνίες όταν είναι για τα πολιτειακά τους είναι συντηρητικές και όταν είναι για τα κοινωνικά τους είναι προοδευτικές; Προφανώς, η κάθε κοινωνία έχει τις δικές της ανάγκες, έχει τη δική της φιλοσοφία, έχει τα δικά της χρηστά ήθη που αναγνωρίζονται και από το δίκαιό μας και αναλόγως κρίνει. Τέσσερις χώρες λοιπόν που έχουν βασιλεία και ο ΣΥΡΙΖΑ μας τις φέρνει ως υπόδειγμα προοδευτικών κοινωνιών, είναι οι μόνες που έχουν αναγνωρίσει τον γάμο των ομοφυλοφίλων. Συνεπώς, ας τελειώσει αυτό το παραμύθι των ώριμων και μη ώριμων κοινωνιών. Είναι ώριμη η κοινωνία της Ολλανδίας που έχει Κόμμα παιδεραστών; Ωριμότητα είναι αυτό; Και το επόμενο στάδιο της ελληνικής κοινωνίας είναι να αναγνωρίσουμε και την παιδεραστία; Γιατί, οι κοινωνίες που μας φέρνετε ως παράδειγμα, αυτά έχουν. Είναι μια κοινωνία που έχει αναγνωρίσει τα ναρκωτικά, που έχει τις γυναίκες στη βιτρίνα, άμα πάτε στο Άμστερνταμ, και τις διαλέγεις σαν προϊόν και αυτή τη χώρα μας τη φέρνετε ως πρότυπο ώριμης κοινωνίας. Προτιμώ την Ελλάδα, η οποία και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα έχει δείξει και το έχει αποδείξει και πολλές φορές και έχει δεχθεί πίεση στα ανθρώπινα δικαιώματα των μειονοτήτων που έχει στις γύρω χώρες και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ (Ειδικός Αγορητής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού):
Κατ’ αρχήν, αν κατάλαβα καλά, τόσο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλουν ουσιαστικά να μετονομάσετε τον πολιτικό γάμο σε σύμφωνο συμβίωσης και να το εφαρμόζετε και στα ομόφυλα ζευγάρια. Διότι, εάν τελικά όλες οι ρυθμίσεις αυτού του συμφώνου είναι ίδιες με τις ρυθμίσεις του γάμου, τότε δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο και σε επίπεδο συζήτησης θα έπρεπε να έρθει ένα σύμφωνο. Αν δηλαδή, τα πάντα, και οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα είναι κοινά, ποιο είναι το πρόβλημα κάποιος να κάνει ένα συμβολαιογραφικό σύμφωνο ή να πηγαίνει στο δημαρχείο να παντρεύεται;
Πάμε τώρα κατ’ αρχήν, σε αυτά τα θέματα που τέθηκαν για τα ομόφυλα ζευγάρια και να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Κατ’ αρχήν εμένα δεν μου αρέσει να κατατάσσω τις χώρες σε χώρες που σέβονται δικαιώματα ή που δεν σέβονται δικαιώματα. Και εάν το έκανα, κάποιος θα με έλεγε ρατσιστή. Αν κάποιοι όμως μπορούν να λένε ότι η Ιταλία, η Ιρλανδία, το Αζερμπαϊτζάν, η Αλβανία, η Κύπρος και η Ρωσία δεν σέβονται αυτά τα δικαιώματα, μπορεί να το λένε. Και ποιος τα σέβεται; Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Μεγάλη Βρετανία, η Ισπανία, η Ολλανδία. Αυτό είναι κάτι φοβερά υποκριτικό.
Και είναι φοβερά υποκριτικό να λέμε για προοδευτικές κοινωνίες και μη προοδευτικές κοινωνίες. Και αμέσως θα σας εξηγήσω ένα πράγμα. Πού υπάρχει αυτή τη στιγμή γάμος στα ομόφυλα ζευγάρια; Υπάρχει στο Βέλγιο σύμφωνα με την αιτιολογική σας έκθεση, στην Ισπανία, στη Μεγάλη Βρετανία και στην Ολλανδία, σε τέσσερις χώρες που έχουν βασιλεία. Τι είναι αυτές οι χώρες, συντηρητικές ή προοδευτικές; Γιατί εσείς εδώ έρχεστε και μας λέτε ότι οι προοδευτικές κοινωνίες έχουν αναγνωρίσει και το γάμο. Οι τέσσερις χώρες της Ευρώπης που έχουν αναγνωρίσει το γάμο των ομοφυλοφίλων ζευγαριών έχουν βασιλεία. Αυτό το πρότυπο θέλετε να μας φέρετε ως προοδευτική κοινωνία; Ή μήπως οι κοινωνίες όταν είναι για τα πολιτειακά τους είναι συντηρητικές και όταν είναι για τα κοινωνικά τους είναι προοδευτικές; Προφανώς, η κάθε κοινωνία έχει τις δικές της ανάγκες, έχει τη δική της φιλοσοφία, έχει τα δικά της χρηστά ήθη που αναγνωρίζονται και από το δίκαιό μας και αναλόγως κρίνει. Τέσσερις χώρες λοιπόν που έχουν βασιλεία και ο ΣΥΡΙΖΑ μας τις φέρνει ως υπόδειγμα προοδευτικών κοινωνιών, είναι οι μόνες που έχουν αναγνωρίσει τον γάμο των ομοφυλοφίλων. Συνεπώς, ας τελειώσει αυτό το παραμύθι των ώριμων και μη ώριμων κοινωνιών. Είναι ώριμη η κοινωνία της Ολλανδίας που έχει Κόμμα παιδεραστών; Ωριμότητα είναι αυτό; Και το επόμενο στάδιο της ελληνικής κοινωνίας είναι να αναγνωρίσουμε και την παιδεραστία; Γιατί, οι κοινωνίες που μας φέρνετε ως παράδειγμα, αυτά έχουν. Είναι μια κοινωνία που έχει αναγνωρίσει τα ναρκωτικά, που έχει τις γυναίκες στη βιτρίνα, άμα πάτε στο Άμστερνταμ, και τις διαλέγεις σαν προϊόν και αυτή τη χώρα μας τη φέρνετε ως πρότυπο ώριμης κοινωνίας. Προτιμώ την Ελλάδα, η οποία και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα έχει δείξει και το έχει αποδείξει και πολλές φορές και έχει δεχθεί πίεση στα ανθρώπινα δικαιώματα των μειονοτήτων που έχει στις γύρω χώρες και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Και έρχομαι σε αυτό τώρα, για να δούμε όλη την υποκρισία. Μπορείτε να μου φέρετε ένα νομοθετικό κείμενο που να μιλάει για δικαιώματα ομόφυλων ζευγαριών; Πουθενά δεν υπάρχει. Λέει για δικαιώματα των ατόμων ανάλογα με τη σεξουαλική τους προτίμηση. Και ερωτώ: Η σεξουαλική προτίμηση είναι μόνο ομόφυλα και ετερόφυλα ζευγάρια; Γιατί άμα μπούμε στη λογική ότι πρέπει να φέρουμε το σύμφωνο για να σεβαστούμε τα δικαιώματα ως προς τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τότε εγώ θα σας θέσω και ένα άλλο θέμα. Είναι ένας Πακιστανός, ο οποίος σύμφωνα με τη θρησκεία του έχει δικαίωμα να έχει τέσσερις γυναίκες. Και αυτό κύριε Δρίτσα, δεν είναι σεξιστικό. Είναι μια κοινωνική πραγματικότητα.
Σε κάποιες κοινωνίες λοιπόν ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός τους επιτρέπει την πολυγαμία. Έτσι, μπορεί κάποιος στο Πακιστάν να είναι παντρεμένος με τέσσερις γυναίκες. Και έρχεται εδώ πέρα, σαν οικονομικός μετανάστης, λαθρομετανάστης ή όπως έρθει και μπορεί να πει «μου πιέζετε το σεξουαλικό μου προσανατολισμό, τη σεξουαλική μου επιλογή». Αφού φέρνετε σύμφωνο συμβίωσης και αφού ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τότε να μου σεβαστείτε και το σύμφωνο συμβίωσής μου με τέσσερα άτομα. Και θα έρθει κάποιος άλλος να επικαλεστεί ότι εμείς είμαστε τρεις άνδρες και τέσσερις γυναίκες και έχουμε δικαίωμα σεξουαλικού προσανατολισμού.
Τι έχετε να πείτε γι’ αυτά; Και όσο αστεία και να φαίνονται είναι πραγματικότητες. Γιατί, η σεξουαλική επιλογή δεν περιορίζεται σε ομόφυλα και ετερόφυλα, επεκτείνεται και στους πολυγαμικούς. Και σας έφερα συγκεκριμένο παράδειγμα. Σχεδόν η μισή υφήλιος, δηλαδή όσες είναι μουσουλμανικές χώρες επιτρέπουν τον γάμο με περισσότερα άτομα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν εμείς εδώ στην Ελλάδα πούμε ότι το σύμφωνο δεν το πηγαίνουμε για περισσότερα άτομα ή τον γάμο δεν τον θέλουμε για περισσότερα άτομα, τους προσβάλλουμε κάποιο ανθρώπινο ή ατομικό δικαίωμα;
Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά, να λέγονται μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο; Είναι δυνατόν, μια κοινωνία να κρίνεται ως προς τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της αναλόγως με τη σεξουαλική προτίμηση; Και πείτε μου: Στη σημερινή ελληνική κοινωνία πού υπάρχει διάκριση; Πείτε μου έναν τομέα που υπάρχει διάκριση, να έχετε ακούσει μια περίπτωση ότι δεν πήραν κάποιον σε μια δουλειά ή ότι του άσκησαν πίεση και κριτική επειδή ήταν ομόφυλος ή επειδή ήταν πολυγαμικός ή επειδή ήταν οτιδήποτε άλλο. Μήπως ζείτε σε κάποιες άλλες εποχές κάποιοι εδώ και νομίζετε ότι είμαστε σε εποχές που κυνηγούσαν τους ανθρώπους; Προς Θεού! Η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο και δεν χρειάζεται νομοθετικές ρυθμίσεις πυροτεχνήματα για να πείσει για τα αυτονόητα. Δεν είναι δυνατόν όμως, να έρχεστε εδώ και πέρα και να συνδέετε τη σεξουαλική προτίμηση με το ατομικό δικαίωμα και να θέλετε να επιβάλλετε σε μια κοινωνία να ρυθμίζει καταστάσεις.
Εμείς κύριε Υπουργέ, θεωρούμε ότι και εσείς έχετε την πολιτική βούληση να φέρνατε το σύμφωνο συμβίωσης και για τα ομόφυλα ζευγάρια και το μόνο που σκεφτήκατε ήταν το πολιτικό κόστος. Διότι, είτε το θέλετε, είτε όχι, η μεγάλη δεξαμενή της Νέας Δημοκρατίας είναι κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι προοδευτικοί του τύπου της Ολλανδίας, για να τους αρέσουν οι βιτρίνες με τις γυναίκες και τα Κόμματα παιδεραστών. Είναι ένας πιο συντηρητικός κόσμος και του αρέσει να υπάρχουν οι βασικές κοινωνικές δομές. Είναι προοδευτική κοινωνία.(…)
Αυτή τη στιγμή η ελληνική κοινωνία έχει κάποιες δομές. Η δική σας βούληση ήταν να το φέρετε και θα σας εξηγήσω κύριε Υπουργέ γιατί. Κατ’ αρχήν όλη αυτή η ιστορία και για τους ετερόφυλους όπως έρχεται, ξεκίνησε από ένα μεγάλο ψέμα. Είπατε ότι ήταν μια κοινωνική αναγκαιότητα. Και ο ίδιος είπατε μέσα στην Επιτροπή, ότι στις πρώτες σφυγμομετρήσεις το 80% των Ελλήνων πολιτών ήταν κατά του συμφώνου, ακόμη και για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Συνεπώς, ποια κοινωνική απαίτηση υπήρχε, όταν το 80% ήταν εναντίον; Και λέτε, ότι δεν είχαν σωστή ενημέρωση. Μα, η κοινωνική αναγκαιότητα ξεκινά, το ζητάει η κοινωνία και μετά γίνεται η ενημέρωση. Εδώ πέρα εσείς κάνατε μια μονόπλευρη ενημέρωση. Απ’ όλα τα πολιτικά Κόμματα, απ’ όλους τους πολιτικούς διαύλους δεν τόλμησε να βγει κανένας να πει ότι δεν θέλουμε σύμφωνο συμβίωσης και εμείς θέλουμε να υποστηρίξουμε το θεσμό του γάμου.
Όποιος το έλεγε αυτό έπεφταν να τον φάνε. Αυτή ήταν η άποψη του 80% των Ελλήνων σύμφωνα με τις σφυγμομετρήσεις. Αυτό το 80% εκπροσωπήθηκε πουθενά; Και λέτε ότι τώρα έχει φθάσει να είναι σχεδόν ανάποδα το αποτέλεσμα για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Βέβαια, αφού βιάστηκε η ελληνική κοινωνία, με μία πίεση ότι εάν τυχόν δεν θέλετε το σύμφωνο συμβίωσης είστε αναχρονιστικοί, είστε μακριά από την κοινωνική πραγματικότητα! (…)
Στο σύμφωνο συμβίωσης γνωρίζετε ότι νομικά, επειδή πρόκειται για μία σύμβαση στα πλαίσια των ελευθεριών των συμβάσεων, αν προσφύγει ένα ομόφυλο ζευγάρι, τότε υπάρχει θέμα. Το γνωρίζετε πολύ καλά. Γιατί τότε δεν θα κρίνει με βάση τις αρχές του οικογενειακού δικαίου ο δικαστής, ακόμα και ο εθνικός δικαστής, δεν σας πηγαίνω σε ευρωπαϊκό δικαστήριο. Και το πιο πιθανό είναι κρίνοντας ο δικαστής –να δανειστώ έναν όρο από αυτούς που θέλουν να μας λένε- όσο συντηρητικός και να είναι, εφαρμόζοντας την αρχή της ισότητας σε ένα σύμφωνο, θα πρέπει να το επεκτείνει και στα ομόφυλα ζευγάρια και αυτό το γνωρίζετε.
Εμείς το αναφέρουμε εδώ ώστε όταν έλθει μια δικαστική απόφαση και πει ότι το σύμφωνο συμβίωσης εφαρμόζεται και για τα ομόφυλα ζευγάρια, να μην έλθετε να μας πείτε ότι πρέπει να σεβαστούμε τη δικαιοσύνη ή ότι μας πιέζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι μία συνειδητή πολιτική απόφαση, δική σας. Δεν έχετε το πολιτικό θάρρος να έλθετε κα να πείτε «δεν θέλουμε να έλθει στα ομόφυλα ζευγάρια και δεν φέρνουμε καθόλου το σύμφωνο». Ανοίγετε την πόρτα με τη δυνατότητα της δικαστικής οδού. Εμείς εδώ, ως κόμμα, έχουμε τη δυνατότητα και το πολιτικό θάρρος να αναμετρηθούμε και να πούμε ότι εμείς δεν συμφωνούμε με το σύμφωνο συμβίωσης και αναλαμβάνουμε τις ευθύνες. Εσείς δεν έχετε αυτό το πολιτικό θάρρος. Ανοίγετε την πόρτα του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια και μετά θα έλθετε να πείτε ότι αυτό ήταν απόφαση της Ευρωπαϊκή Ένωσης, ενώ θα ήταν συνειδητή απόφαση δική σας διότι γνωρίζετε ότι στα δικαστήρια αυτό θα «πέσει».
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ (Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας):
Επίσης συμφωνούμε με την άποψη που ακούστηκε λίγο από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και περισσότερο από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που ασκούν κριτική για το ότι θα έπρεπε σ’ αυτό το σύμφωνο να συμπεριληφθούν και τα ομόφυλα ζευγάρια. Εμείς δεν έχουμε ούτε προκαταλήψεις ούτε καμία ρατσιστική διάθεση για κάποιους που έχουν διαφορετική σεξουαλική προτίμηση και θέλουν να ζουν διαφορετικά. Ξέρουμε πολύ καλά ότι υπάρχουν διακρίσεις, όχι από το νόμο αλλά στην πράξη. Στην πράξη υπάρχουν διακρίσεις και θα έπρεπε να γίνει μια ολόκληρη συζήτηση και να υπάρξει και πρακτική και πολιτικές, αν θέλετε, που να αλλάξουν αυτή την κατάσταση. Να μην θεωρούνται δηλαδή στον περίγυρό τους ή να αντιμετωπίζονται στο χώρο εργασίας ή στο χώρο διαβίωσης ή σε οποιονδήποτε χώρο σαν άνθρωποι άλλης κατηγορίας, κατώτερης κατηγορίας, να είναι δακτυλοδεικτούμενοι κ.λπ. Θα πρέπει να υπάρχει μια κοινωνία ανοχής. Ως προς αυτό να ανοίξει μια συζήτηση και να συμβάλλουμε και εμείς ως κόμμα.
Σε κάποιες κοινωνίες λοιπόν ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός τους επιτρέπει την πολυγαμία. Έτσι, μπορεί κάποιος στο Πακιστάν να είναι παντρεμένος με τέσσερις γυναίκες. Και έρχεται εδώ πέρα, σαν οικονομικός μετανάστης, λαθρομετανάστης ή όπως έρθει και μπορεί να πει «μου πιέζετε το σεξουαλικό μου προσανατολισμό, τη σεξουαλική μου επιλογή». Αφού φέρνετε σύμφωνο συμβίωσης και αφού ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τότε να μου σεβαστείτε και το σύμφωνο συμβίωσής μου με τέσσερα άτομα. Και θα έρθει κάποιος άλλος να επικαλεστεί ότι εμείς είμαστε τρεις άνδρες και τέσσερις γυναίκες και έχουμε δικαίωμα σεξουαλικού προσανατολισμού.
Τι έχετε να πείτε γι’ αυτά; Και όσο αστεία και να φαίνονται είναι πραγματικότητες. Γιατί, η σεξουαλική επιλογή δεν περιορίζεται σε ομόφυλα και ετερόφυλα, επεκτείνεται και στους πολυγαμικούς. Και σας έφερα συγκεκριμένο παράδειγμα. Σχεδόν η μισή υφήλιος, δηλαδή όσες είναι μουσουλμανικές χώρες επιτρέπουν τον γάμο με περισσότερα άτομα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν εμείς εδώ στην Ελλάδα πούμε ότι το σύμφωνο δεν το πηγαίνουμε για περισσότερα άτομα ή τον γάμο δεν τον θέλουμε για περισσότερα άτομα, τους προσβάλλουμε κάποιο ανθρώπινο ή ατομικό δικαίωμα;
Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά, να λέγονται μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο; Είναι δυνατόν, μια κοινωνία να κρίνεται ως προς τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της αναλόγως με τη σεξουαλική προτίμηση; Και πείτε μου: Στη σημερινή ελληνική κοινωνία πού υπάρχει διάκριση; Πείτε μου έναν τομέα που υπάρχει διάκριση, να έχετε ακούσει μια περίπτωση ότι δεν πήραν κάποιον σε μια δουλειά ή ότι του άσκησαν πίεση και κριτική επειδή ήταν ομόφυλος ή επειδή ήταν πολυγαμικός ή επειδή ήταν οτιδήποτε άλλο. Μήπως ζείτε σε κάποιες άλλες εποχές κάποιοι εδώ και νομίζετε ότι είμαστε σε εποχές που κυνηγούσαν τους ανθρώπους; Προς Θεού! Η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο και δεν χρειάζεται νομοθετικές ρυθμίσεις πυροτεχνήματα για να πείσει για τα αυτονόητα. Δεν είναι δυνατόν όμως, να έρχεστε εδώ και πέρα και να συνδέετε τη σεξουαλική προτίμηση με το ατομικό δικαίωμα και να θέλετε να επιβάλλετε σε μια κοινωνία να ρυθμίζει καταστάσεις.
Εμείς κύριε Υπουργέ, θεωρούμε ότι και εσείς έχετε την πολιτική βούληση να φέρνατε το σύμφωνο συμβίωσης και για τα ομόφυλα ζευγάρια και το μόνο που σκεφτήκατε ήταν το πολιτικό κόστος. Διότι, είτε το θέλετε, είτε όχι, η μεγάλη δεξαμενή της Νέας Δημοκρατίας είναι κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι προοδευτικοί του τύπου της Ολλανδίας, για να τους αρέσουν οι βιτρίνες με τις γυναίκες και τα Κόμματα παιδεραστών. Είναι ένας πιο συντηρητικός κόσμος και του αρέσει να υπάρχουν οι βασικές κοινωνικές δομές. Είναι προοδευτική κοινωνία.(…)
Αυτή τη στιγμή η ελληνική κοινωνία έχει κάποιες δομές. Η δική σας βούληση ήταν να το φέρετε και θα σας εξηγήσω κύριε Υπουργέ γιατί. Κατ’ αρχήν όλη αυτή η ιστορία και για τους ετερόφυλους όπως έρχεται, ξεκίνησε από ένα μεγάλο ψέμα. Είπατε ότι ήταν μια κοινωνική αναγκαιότητα. Και ο ίδιος είπατε μέσα στην Επιτροπή, ότι στις πρώτες σφυγμομετρήσεις το 80% των Ελλήνων πολιτών ήταν κατά του συμφώνου, ακόμη και για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Συνεπώς, ποια κοινωνική απαίτηση υπήρχε, όταν το 80% ήταν εναντίον; Και λέτε, ότι δεν είχαν σωστή ενημέρωση. Μα, η κοινωνική αναγκαιότητα ξεκινά, το ζητάει η κοινωνία και μετά γίνεται η ενημέρωση. Εδώ πέρα εσείς κάνατε μια μονόπλευρη ενημέρωση. Απ’ όλα τα πολιτικά Κόμματα, απ’ όλους τους πολιτικούς διαύλους δεν τόλμησε να βγει κανένας να πει ότι δεν θέλουμε σύμφωνο συμβίωσης και εμείς θέλουμε να υποστηρίξουμε το θεσμό του γάμου.
Όποιος το έλεγε αυτό έπεφταν να τον φάνε. Αυτή ήταν η άποψη του 80% των Ελλήνων σύμφωνα με τις σφυγμομετρήσεις. Αυτό το 80% εκπροσωπήθηκε πουθενά; Και λέτε ότι τώρα έχει φθάσει να είναι σχεδόν ανάποδα το αποτέλεσμα για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Βέβαια, αφού βιάστηκε η ελληνική κοινωνία, με μία πίεση ότι εάν τυχόν δεν θέλετε το σύμφωνο συμβίωσης είστε αναχρονιστικοί, είστε μακριά από την κοινωνική πραγματικότητα! (…)
Στο σύμφωνο συμβίωσης γνωρίζετε ότι νομικά, επειδή πρόκειται για μία σύμβαση στα πλαίσια των ελευθεριών των συμβάσεων, αν προσφύγει ένα ομόφυλο ζευγάρι, τότε υπάρχει θέμα. Το γνωρίζετε πολύ καλά. Γιατί τότε δεν θα κρίνει με βάση τις αρχές του οικογενειακού δικαίου ο δικαστής, ακόμα και ο εθνικός δικαστής, δεν σας πηγαίνω σε ευρωπαϊκό δικαστήριο. Και το πιο πιθανό είναι κρίνοντας ο δικαστής –να δανειστώ έναν όρο από αυτούς που θέλουν να μας λένε- όσο συντηρητικός και να είναι, εφαρμόζοντας την αρχή της ισότητας σε ένα σύμφωνο, θα πρέπει να το επεκτείνει και στα ομόφυλα ζευγάρια και αυτό το γνωρίζετε.
Εμείς το αναφέρουμε εδώ ώστε όταν έλθει μια δικαστική απόφαση και πει ότι το σύμφωνο συμβίωσης εφαρμόζεται και για τα ομόφυλα ζευγάρια, να μην έλθετε να μας πείτε ότι πρέπει να σεβαστούμε τη δικαιοσύνη ή ότι μας πιέζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι μία συνειδητή πολιτική απόφαση, δική σας. Δεν έχετε το πολιτικό θάρρος να έλθετε κα να πείτε «δεν θέλουμε να έλθει στα ομόφυλα ζευγάρια και δεν φέρνουμε καθόλου το σύμφωνο». Ανοίγετε την πόρτα με τη δυνατότητα της δικαστικής οδού. Εμείς εδώ, ως κόμμα, έχουμε τη δυνατότητα και το πολιτικό θάρρος να αναμετρηθούμε και να πούμε ότι εμείς δεν συμφωνούμε με το σύμφωνο συμβίωσης και αναλαμβάνουμε τις ευθύνες. Εσείς δεν έχετε αυτό το πολιτικό θάρρος. Ανοίγετε την πόρτα του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια και μετά θα έλθετε να πείτε ότι αυτό ήταν απόφαση της Ευρωπαϊκή Ένωσης, ενώ θα ήταν συνειδητή απόφαση δική σας διότι γνωρίζετε ότι στα δικαστήρια αυτό θα «πέσει».
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ (Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας):
Επίσης συμφωνούμε με την άποψη που ακούστηκε λίγο από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και περισσότερο από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που ασκούν κριτική για το ότι θα έπρεπε σ’ αυτό το σύμφωνο να συμπεριληφθούν και τα ομόφυλα ζευγάρια. Εμείς δεν έχουμε ούτε προκαταλήψεις ούτε καμία ρατσιστική διάθεση για κάποιους που έχουν διαφορετική σεξουαλική προτίμηση και θέλουν να ζουν διαφορετικά. Ξέρουμε πολύ καλά ότι υπάρχουν διακρίσεις, όχι από το νόμο αλλά στην πράξη. Στην πράξη υπάρχουν διακρίσεις και θα έπρεπε να γίνει μια ολόκληρη συζήτηση και να υπάρξει και πρακτική και πολιτικές, αν θέλετε, που να αλλάξουν αυτή την κατάσταση. Να μην θεωρούνται δηλαδή στον περίγυρό τους ή να αντιμετωπίζονται στο χώρο εργασίας ή στο χώρο διαβίωσης ή σε οποιονδήποτε χώρο σαν άνθρωποι άλλης κατηγορίας, κατώτερης κατηγορίας, να είναι δακτυλοδεικτούμενοι κ.λπ. Θα πρέπει να υπάρχει μια κοινωνία ανοχής. Ως προς αυτό να ανοίξει μια συζήτηση και να συμβάλλουμε και εμείς ως κόμμα.
Άλλο αυτό και άλλο ο γάμος ή το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Το σκεπτικό το δικό μας ξεκινάει από το εξής. Πώς ιστορικά δημιουργήθηκε ο γάμος; Γιατί ο γάμος είναι δημιούργημα των τελευταίων χιλιετηρίδων. Πριν από τέσσερις πέντε χιλιετηρίδες δεν υπήρχε γάμος, δεν υπήρχε ο θεσμός του γάμου και πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια σίγουρα σε καμία περιοχή της Γης δεν υπήρχε γάμος, δεν υπήρχε τελετουργικό, δεν υπήρχαν κανόνες. Ο πυρήνας του γάμου ιστορικά, έτσι όπως δημιουργήθηκε, είναι για να εξασφαλιστει με κανόνες αναγκαστικού δικαίου –περισσότερο ή λιγότερο αναγκαστικού δικαίου από παλιά- η διαιώνιση του είδους, η αναπαραγωγή, ότι θα υπάρξουν τα παιδιά από το γάμο τα οποία θα πρέπει να εξασφαλιστούν, τα αδύνατα μέρη να εξασφαλίζονται, η σύζυγος, να εξασφαλίζεται δηλαδή η αναπαραγωγή. Και αυτό ενδιέφερε και την Πολιτεία κι έπρεπε να μπουν κανόνες. Βεβαίως υπάρχει και το ζήτημα της ιδιοκτησίας που έσπρωξε προς τα εκεί, στο γάμο, σε σχέση και με κληρονομικά δικαιώματα κ.λπ. Από τη στιγμή που υπήρξε η ιδιοκτησία άρχισε να μπαίνει και το ερώτημα του πώς θα εξασφαλίζεται το παιδί με την περιουσία. Όλα αυτά οδήγησαν στο γάμο. Όλα όμως έχουν σχέση με τη διαιώνιση του είδους κι όχι με τη σεξουαλική σχέση. Θα πάρουμε τώρα τη σεξουαλική σχέση από το «παράθυρο» να την κάνουμε ότι αυτή είναι η γενεσιουργός αιτία του γάμου; Δηλαδή πριν από χίλια και δυο χιλιάδες χρόνια ήθελαν να ρυθμίζουν τις σεξουαλικές σχέσεις των ανθρώπων και έκαναν γάμους; Δεν ήταν αυτός ο λόγος. Ξεκινώντας απ’ αυτό το σκεπτικό δεν βλέπουμε το λόγο να ενταχθούν τα ομόφυλα ζευγάρια εκεί.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου