.
Στις 11 λαμβάνω μήνυμα από τον κολλητό μου που με πληροφορεί ότι στο ΟΑΚΑ μόλις εξαντλήθηκαν τα πολυπόθητα 90αρια, ενώ έχει πέσει και το σύστημα της online προπώλησης. Κρύος ιδρώτας με λούζει καθότι αν δεν βρίσκαμε τα επιθυμητά εισιτήρια πέρα από μένα θα έπαιρνα στο λαιμό μου και άλλα 5 άτομα. Όσο προχωρούσε η ώρα τόσο αυξανόταν και ο εύλογος εκνευρισμός του πλήθους. Αγριοφωνάρες, αγκωνιές και καταναγκαστική σύσφιξη σχέσεων με τον μπίχλα διπλανό σου, ειλικρινά λυπήθηκε η ψυχή μου κάποιες κοντές κοπελίτσες που φάγαν στη μούρη τους την μασχαλίλα του αιώνα. Τι είπες? Αποσμητικό? Ας γελάσω. Το Rexona μας είχε εγκαταλείψει ώρες νωρίτερα, τζάμπα το πρωινό ντους.
Κάποια στιγμή εν μέσω γιουχαίσματος κατέβηκε μια υπάλληλος της didimusic προσπαθώντας να κατευνάσει τα πνεύματα χωρίς επιτυχία. Προσεγγίζουμε τα ταμεία με ρυθμούς καρέτα καρέτα. Η πρώτη λιποθυμία εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μου, ένα νεαρό κορίτσι δεν άντεξε το ασσύληπτο στριμωξίδι, ευτυχώς την συνεφερουν γρήγορα. Γύρω στις 11μιση, με μια σύντομη καθυστέρηση 4μιση ωρών δηλαδή, εμφανίζονται επιτέλους αστυνομία αλλά και κάποιοι σεκιουριτάδες της didi music προκειμένου να μπει μια τάξη στο χάος. Μετά κόπων και βασάνων μας χωρίζουν σε 2 γκρουπ και η ορθοστασία συνεχίζεται. 3 αστυνομικοί παρατάσσονται στο μέσον της στοάς εμποδίζοντας τον κόσμο να προχωρήσει μέχρι τουλάχιστον να χαλαρώσει η κατάσταση μπροστά στα γκισέ και να φύγουμε οι πρωινοί. Σωστό
Τα τηλεφωνήματα από φίλους να σκάνε αβέρτα, τι έγινε κοντεύεις θα προλάβουμε, ενώ εγώ με πάσα βεβαιότητα βρίσκομαι ήδη στα πρόθυρα ενός μίνι εγκεφαλικού, αφού δεν αισθάνθηκα το στόμα μου να στραβώνει πάλι καλά. Μετά από 5 ολοκληρες ώρες αναμονής και ταλαιπωρίας στη 1 και μισή ακριβώς φτάνω επιτέλους στο γκισέ, πιάνω τα γαμημένα εισιτήρια στα χέρια μου και οδεύω προς την έξοδο. Σχεδόν δεν αισθάνομαι τα πόδια μου (…)
Έπαιξε άφθονο καμάκι, άντρες γυναίκες μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα παρά την υστερία και το λυσσασμένο βρισίδι, δεν έλειψαν και οι αυθόρμητες ερωτικές κρούσεις προς πάσα κατεύθυνση. Εισέπραξα και τα κοπλιμέντα μου αλλά ας όψεται που έχω καλοπαντρευτεί και απαπα εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα.
Στις 11 λαμβάνω μήνυμα από τον κολλητό μου που με πληροφορεί ότι στο ΟΑΚΑ μόλις εξαντλήθηκαν τα πολυπόθητα 90αρια, ενώ έχει πέσει και το σύστημα της online προπώλησης. Κρύος ιδρώτας με λούζει καθότι αν δεν βρίσκαμε τα επιθυμητά εισιτήρια πέρα από μένα θα έπαιρνα στο λαιμό μου και άλλα 5 άτομα. Όσο προχωρούσε η ώρα τόσο αυξανόταν και ο εύλογος εκνευρισμός του πλήθους. Αγριοφωνάρες, αγκωνιές και καταναγκαστική σύσφιξη σχέσεων με τον μπίχλα διπλανό σου, ειλικρινά λυπήθηκε η ψυχή μου κάποιες κοντές κοπελίτσες που φάγαν στη μούρη τους την μασχαλίλα του αιώνα. Τι είπες? Αποσμητικό? Ας γελάσω. Το Rexona μας είχε εγκαταλείψει ώρες νωρίτερα, τζάμπα το πρωινό ντους.
Κάποια στιγμή εν μέσω γιουχαίσματος κατέβηκε μια υπάλληλος της didimusic προσπαθώντας να κατευνάσει τα πνεύματα χωρίς επιτυχία. Προσεγγίζουμε τα ταμεία με ρυθμούς καρέτα καρέτα. Η πρώτη λιποθυμία εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μου, ένα νεαρό κορίτσι δεν άντεξε το ασσύληπτο στριμωξίδι, ευτυχώς την συνεφερουν γρήγορα. Γύρω στις 11μιση, με μια σύντομη καθυστέρηση 4μιση ωρών δηλαδή, εμφανίζονται επιτέλους αστυνομία αλλά και κάποιοι σεκιουριτάδες της didi music προκειμένου να μπει μια τάξη στο χάος. Μετά κόπων και βασάνων μας χωρίζουν σε 2 γκρουπ και η ορθοστασία συνεχίζεται. 3 αστυνομικοί παρατάσσονται στο μέσον της στοάς εμποδίζοντας τον κόσμο να προχωρήσει μέχρι τουλάχιστον να χαλαρώσει η κατάσταση μπροστά στα γκισέ και να φύγουμε οι πρωινοί. Σωστό
Τα τηλεφωνήματα από φίλους να σκάνε αβέρτα, τι έγινε κοντεύεις θα προλάβουμε, ενώ εγώ με πάσα βεβαιότητα βρίσκομαι ήδη στα πρόθυρα ενός μίνι εγκεφαλικού, αφού δεν αισθάνθηκα το στόμα μου να στραβώνει πάλι καλά. Μετά από 5 ολοκληρες ώρες αναμονής και ταλαιπωρίας στη 1 και μισή ακριβώς φτάνω επιτέλους στο γκισέ, πιάνω τα γαμημένα εισιτήρια στα χέρια μου και οδεύω προς την έξοδο. Σχεδόν δεν αισθάνομαι τα πόδια μου (…)
Έπαιξε άφθονο καμάκι, άντρες γυναίκες μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα παρά την υστερία και το λυσσασμένο βρισίδι, δεν έλειψαν και οι αυθόρμητες ερωτικές κρούσεις προς πάσα κατεύθυνση. Εισέπραξα και τα κοπλιμέντα μου αλλά ας όψεται που έχω καλοπαντρευτεί και απαπα εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα.
.
Ethan and the city
Είχα ακούσει βέβαια για τις ουρές αλλά δεν φανταζόμουν ποτέ σε αυτές θα καθόταν κι ένας φίλος μου. Νόμιζα ότι κατά κάποιο τρόπο οι φίλοι μου είχαν ανοσία σε αυτή την επιδημία τρέλας που έχει χτυπήσει τον κόσμο εκεί έξω, σε αυτή τη σαρωτική λαίλαπα της παράλογης συμπεριφοράς που εξαπλώνεται με τρομακτικές ταχύτητες σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας, σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη και μήκη, σε όλες τις φυλές, τα φύλα και τις εθνικές υποομάδες.
Ethan and the city
Είχα ακούσει βέβαια για τις ουρές αλλά δεν φανταζόμουν ποτέ σε αυτές θα καθόταν κι ένας φίλος μου. Νόμιζα ότι κατά κάποιο τρόπο οι φίλοι μου είχαν ανοσία σε αυτή την επιδημία τρέλας που έχει χτυπήσει τον κόσμο εκεί έξω, σε αυτή τη σαρωτική λαίλαπα της παράλογης συμπεριφοράς που εξαπλώνεται με τρομακτικές ταχύτητες σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας, σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη και μήκη, σε όλες τις φυλές, τα φύλα και τις εθνικές υποομάδες.
Όμως έκανα λάθος.
Τα πράγματα είναι πιο τρομακτικά απ όσο μπορούσα ποτέ να φανταστώ γιατί το βράδυ πέρασε από το σπίτι μου κι άλλος φίλος που μου είπε ότι είχε στηθεί και στην ουρά στο κέντρο και στην ουρά στο ΟΑΚΑ. Τον παρακάλεσα να μου εξηγήσει τι είδους άνθρωποι ήταν εκεί στην ουρά και μου είπε ότι ήταν άνθρωποι που φαίνονταν κανονικοί, ροκάδες, μαμάδες και θείες πενηντάρες, πιτσιρίκια και πιτσιρίκες, αρκετοί ομοφυλόφιλοι και μερικοί στρέιτ.
«Και γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να πάνε να στριμωχτούν σε ένα στάδιο για να δουν μια στεγνή γριά να κουνάει τον κώλο της σε γιγαντοοθόνες προσποιούμενη πως είναι κάτι που δεν είναι, δηλαδή νέα;» τον ρώτησα.
Μου είπε ότι η Μαντόνα είναι μεγάλη ποπ σταρ και μπορεί βέβαια να έχει πια χάσει την επαφή της με την πραγματικότητα, αλλά κάνει ακόμα ωραία σώου.
Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι με 80 ευρώ θα μπορούσα να του κάνω το σώου της ζωής του με αναφορές στο θέατρο Νο και το θέατρο σκιών της Ιάβας.
Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι η Μαντόνα είναι μια ατάλαντη καπιταλίστρια που εκμεταλλευόμενη τις γκεμπελικές μεθόδους της διαφήμισης κατάφερε να πουλήσει ένα προϊόν που στην καλύτερη περίπτωση ήταν απλά ανεκτό και στη χειρότερη σκουπίδια.
Του είπα πως είναι ντροπή για έναν νέο άνθρωπο να πηγαίνει σε φασιστικά θεάματα όπως συναυλίες σε στάδια και αρένες και πως μόνο αν ήταν να την δω να την τρώνε ζωντανή τα λιοντάρια από το Μαλαουί θα πήγαινα να στηθώ στη ουρά.
Μου είπε [όπως μου λένε πολλοί] πως είμαι άδικος και υπερβολικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου