ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ GAY ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΠΟΥΘΕΝΑ;

.
"Οι Κύπριοι gay δεν χωράνε πουθενά;"
Γεωργία Α. Ενταφιανού Δικηγόρος (ΠΟΛΙΤΗΣ - 24/03/2008)

"Χωράει και εμάς ο πολιτικός γάμος" ήταν ο τίτλος του άρθρου που δημοσιεύθηκε στην ελληνική εφημερίδα 'Τα Νέα' την 13ην Μαρτίου (σελ.14) των Σίλας Αλεξίου και Στέλιου Βραδέλη, και που αποκάλυπτε ότι "Ο γάμος θα είναι μεταξύ δύο γυναικών... την ίδια ημέρα που θα πραγματοποιηθεί ο γάμος στην Καισαριανή, θα επιχειρηθεί να πραγματοποιηθεί και γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλου ζευγαριού αντρών σε δήμο Θεσσαλονίκης... "

Αυτό και αν είναι κάτι το απρόσμενο για τους Ελλαδίτες αδελφούς μας. Λόγω κενού στη νομοθεσία -Νόμος 1250/82 περί πολιτικού γάμου στον οποίο δεν υπάρχει πρόβλεψη για το φύλο των δυο ατόμων που παντρεύονται- υποστηρίζει άρθρο του "Φιλελεύθερου" 17/03/2008 σ. 3, είναι το στήριγμα της νομιμότητας του έγγαμου βίου των γκέι στην Ελλάδα.

Τι γίνεται όμως με τους Κύπριους; Είναι κατοχυρωμένος ο ομοφυλοφιλικός γάμος στην Κύπρο; Απ΄ ό,τι φαίνεται, οι Κύπριοι νομοθέτες δεν κάνουν τέτοια "λάθη" εφόσον ο Περί Γάμου Νόμος Ν104(Ι)/2003 (άρθρο 3) προνοεί ότι "γάμος σημαίνει συμφωνία για ένωση σε γάμο που συνάπτεται μεταξύ γυναίκας και άνδρα..." Επομένως, τι κάνουμε; Πώς θα βγουν αυτοί οι άνθρωποι από αυτό το αδιέξοδο; Αν αύριο μεταβούν ζευγάρια στην Ελλάδα να τελέσουν ομοφυλοφιλικό γάμο, στην Κύπρο δεν θα αναγνωρίζεται εφόσον η νομοθεσία μας δεν προβλέπει κάτι τέτοιο. Και ρωτώ : οι ομοφυλόφιλοι του τόπου μας πού πάνε; Ποια η κατάληξη των σχέσεών τους; Δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί είναι καταδικασμένοι να "πεθάνουν μόνοι τους" λόγω της σεξουαλικής τους διαφορετικότητας; Είναι πολλά τα ερωτήματα που γεννιούνται μέσα από αυτές τις εξελίξεις, πρώτο και καλύτερο το θέμα της οικογένειας - τι οικογένεια θα κάνουν οι γκέι, πως θα αποκτήσουν παιδιά δυο άτομα του ιδίου φύλου, ποια τα πρότυπα των παιδιών- αφού ο θεσμός του γάμου είναι και η θεμελίωση της οικογένειας με σκοπό του "αυξάνεσθε και πληθύνεσθε".

Δεν υπάρχει χώρος για να απαντηθούν τα ερωτήματα στο παρόν κείμενο, όμως καλό είναι να έχουμε υπόψη σε μια άκρη του μυαλού μας ότι υπάρχουν απαντήσεις τις οποίες ίσως μας δοθεί ευκαιρία κάποια άλλη φορά να δώσουμε.

Και συνεχίζω : η απαγόρευση των ομοφύλων ζευγαριών να εισέλθουν στο θεσμό του γάμου δεν θεωρείται καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και συγκεκριμένα των Άρθρων 12, 8 και 14 της Σύμβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, γνωστή και ως Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ); Αναφορικά με το Αρθ.12, το οποίο εγγυάται στους άνδρες και στις γυναίκες το δικαίωμα του γάμου και της δημιουργίας οικογένειας σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία που ρυθμίζει την άσκηση του δικαιώματος αυτού, εφόσον δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη και σταθερή γραμμή στη νομολογία του Στρασβούργου σχετικά με το περιθώριο του Άρθρου, τότε δεν υποχρεούνται τα κράτη μέλη από την ΕΣΔΑ να αναγνωρίσουν τους ομοφυλοφιλικούς γάμους (σύμφωνα με τον Λόρδο Στανς στην M v. Secretary of State [2006] UKHL 11, at p.152). Το ίδιο μπορεί να λεχθεί και για το Άρθρο 8 - δικαίωμα για προσωπική και οικογενειακή ζωή - που αν και περισσότερα κράτη μέλη αποδέχονται τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις ως οικογενειακές σχέσεις, οι έννοιες "προσωπική και οικογενειακή ζωή" είναι αυτόνομες κάτω από την ΕΣΔΑ και δεν τίθεται θέμα ομοφωνίας μεταξύ κρατών μελών ούτε και οποιαδήποτε δεσμευτική απόφαση από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επί του θέματος. Όσο για το Άρθρο 14 - δικαίωμα μη-διάκρισης λόγω φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού - επειδή δεν στέκει από μόνο του και πρέπει να διαβάζεται σε συνδυασμό με άλλα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν η διάκριση είναι εύλογη και ανάλογη τότε είναι εντός των περιθωρίων εκτίμησης του κάθε κράτους μέλους να μην αναγνωρίζει τέτοιου είδους σχέσεις, έτσι δεν υπάρχει παραβίαση του δικαιώματος αυτού. {Βλέπε Scherpe JM (2007) 66(1) Cambridge Law Journal pp32-35}

Επομένως, η Κύπρος μπορεί να "καλυφθεί" κάτω από αυτές τις ρυθμίσεις, όμως εκεί όπου υπάρχουν εύλογα και ανάλογα μέτρα. Εάν τέτοιο θέμα εγερθεί ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, το πιο πιθανόν η Κύπρος θα βγει χαμένη εφόσον είναι μια από τις λίγες χώρες που ως κράτος μέλος αγνοεί παντελώς τους ομόφυλους και τις σχέσεις τους. Εφόσον θέλουμε να θεωρούμαστε Ευρώπη, οφείλουμε να είμαστε Ευρωπαίοι όχι μόνο εκεί που μας συμφέρει αλλά σε όλους τους τομείς. Και αφού ακολουθούμε τα αχνάρια της Αγγλίας -νομοθετικά και νομολογιακά- τότε οφείλουμε και 'μεις, αν όχι να περάσουμε κατευθείαν στο γάμο, τουλάχιστον να επιτρέψουμε σε ομόφυλα ζευγάρια που ζουν σε μια στενή και σταθερή σχέση να εγγράψουν τις σχέσεις τους και να είναι νομικά κατοχυρωμένοι από το σύστημα του συμφώνου εγγεγραμμένης συμβίωσης (το αντίστοιχο Αγγλικό civil partnership registration scheme (Civil Partnership Act 2004) και το Γαλλικό pacte civil de solidarite). Αυτό θα ήταν ένα μέτρο ισότητας για ομοφυλοφιλικά ζευγάρια που δεν μπορούν να παντρευτούν, αφού με αυτόν τον τρόπο θα τους προσφερθεί αναγνώριση και νομιμοποίηση και θα τους παρέχει δικαιώματα και αναγνώριση των κοινών τους υποχρεώσεων. Τουλάχιστον, είναι καλύτερα να ζουν σε ένα 'φανταστικό κόσμο της ισότητας' αντί να είναι ΄ανύπαρκτοι'. Δεν μπορεί να υπάρξει 'ένα για όλους'!! {Βλέπε Entafianou, G.A. "Has English Law Removed Discrimination Against Gay and Lesbian People in Family Law, with Respect to Marriage?" (10/2007) 5 Επιθεώρηση Κυπριακού και Ευρωπαϊκού Δικαίου σ.373}