.
Ναι, καταλαβαίνω το αίσθημα που λες. Όταν βλέπεις γύρω σου τα ζευγάρια, τις οικογένειες και σκέφτεσαι ότι μπορεί κάλλιστα να μην τα ζήσεις ποτέ όλα αυτά. Είναι δύσκολο να είσαι ομοφυλόφιλος.
Ας ξεκινήσουμε από τα εφηβικά σου χρόνια. Τότε που στο σχολείο άρχισαν να υπάρχουν τα πρώτα φλερτ και οι πρώτες «σχέσεις». Μα πώς θα μπορούσες να είχες εσύ ποτέ κάτι τέτοιο; Από πολύ πιο πριν, από το δημοτικό ακόμα, όλοι είχαν το «αδερφή» και το «ανώμαλος» στο στόμα τους, για κάθε τυχόν ευτράπελη κατάσταση. Σιγά μην το σκεφτόσουν καν να ανοιχτείς σε κάποιον. Βέβαια, αργότερα θα μάθεις ότι αυτά που έκαναν τα αγοράκια μεταξύ τους τότε, θα μπορούσαν να τους επισυνάψουν ανάλογα επίθετα με αυτά που φοβόσουνα ότι θα σου κολλούσαν εσένα.
Αλλά, ακόμα και εάν το ότι δεν έχεις ανοιχτεί σε κανέναν δεν σε προβλημάτιζε, υπήρχε πάντα αυτή η καταπίεση από το κλίμα γύρω σου. Μάθαινες για ερωτικές ιστορίες, έβλεπες τα «ζευγαράκια» στο προαύλιο του σχολείου, έβλεπες διάφορες απαντήσεις στα λευκώματα για το «τι είναι ο έρωτας» - πράγμα που εσύ δεν μπορούσες να ξέρεις γιατί απλά δεν μπορούσες να ζήσεις τότε. Και έτσι ήδη τοποθετούσουνα στο περιθώριο.
Αλλά ακόμα και εάν επέλεξες να ανοιχτείς, τι κατάλαβες; Αμέσως γινόσουνα το κάτι διαφορετικό. Ακόμα και εάν τα άτομα σε αποδεχόντουσαν, ακόμα και εάν δεν είχαν κανένα πρόβλημα, ήσουνα πάντα κάτι τι ιδιαίτερο. Και αυτή η ιδιαιτερότητα, πολλές φορές επισκίαζε την ίδια σου την προσωπικότητα.
Και μετά ήρθαν τα πρώτα χρόνια της νιότης. Τελείωσε το σχολείο και μπήκες στο πανεπιστήμιο. Πλέον έχεις κάνει τις παρέες σου, όπου μπορείς και είσαι ανοιχτός και μιλάς και για τα προσωπικά σου. Αλλά – αλίμονο! – πάλι αισθάνεσαι μερικές φορές ότι η ομοφυλοφιλία σου επισκιάζει τον εαυτό σου – είσαι πρώτα ο ομοφυλόφιλος και μετά εσύ. Μήπως φταίει κάτι που έκανες εσύ; Μα ποτέ δεν έδινες τόση σημασία σε αυτό. Μήπως φταίει το ότι όλη η ζωή του ανθρώπου τελικά είναι γύρω από το σεξ, οπότε μοιραία η οποιαδήποτε ιδιαιτερότητά σου σε αυτόν τον τομέα, σε κάνει να ξεχωρίζεις;
Τέλος πάντων. Και πάς στην σχολή σου λοιπόν, έχεις τις παρέες σου και βγαίνεις και έξω. Και πάλι γύρω σου βλέπεις ζευγαράκια, φλερτ, ιστορίες έρωτα και τα λοιπά. Και λες «πότε θα βρεθεί ένας και για μένα;». Αλλά που; Πού να βρεθεί, μου λες; Δεν είσαι ετεροφυλόφιλος, να βγεις έξω, να συναντήσεις ένα κάρο κοπέλες, να σου αρέσουν μερικές από αυτές, να αρέσεις σε μερικές άλλες και να μπορείς όπου σταθείς και όπου βρεθείς να φλερτάρεις και να έχεις τις πιθανότητές σου. Όχι βέβαια!
Γιατί όταν είσαι ομοφυλόφιλος, υπάρχει μία ολόκληρη διαδικασία. Πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να σιγουρευτείς τόσο εσύ όσο και ο άλλος ότι είστε και οι δύο ομοφυλόφιλοι – πρώτο μεγάλο εμπόδιο. Μετά πρέπει να σπάσει ο πάγος – δεύτερο μεγάλο εμπόδιο. Και ενώ το μεγαλύτερο ρίσκο που θα είχες με μία κοπέλα είναι απλά να σε απορρίψει, με ένα αγόρι μπορείς κάλλιστα να γίνεις ρεζίλι, να απορριφθείς από την παρέα και να χάσεις και φίλους.
Και καλά, πόσοι νομίζεις ότι υπάρχουν εκεί έξω; Είσαι σε τρεις – τέσσερις παρέες και ακόμα να βρεις έναν. Αλλά οι υπόλοιποι στις παρέες έχουν βρει κοπέλες, είτε από την παρέα, είτε από άλλες παρέες. Και οι μόνες παρέες που θα μπορούσες να είχες κάποιες ευκαιρίες, είναι αυτές από το Γκάζι. Αλλά ξέρεις ότι δεν έχει νόημα να κάνεις παρέες μόνο και μόνο για να βρεις έναν γκόμενο. Υπάρχει και το ίντερνετ, αλλά είναι τόσο απρόσωπο και ωμό. Και γιατί πρέπει να προσπαθήσεις;
Ναι, αυτό είναι η αλήθεια: πρέπει να προσπαθήσεις για κάτι που οι άλλοι το έχουν τόσο απλό και όμορφο. Πρέπει να σχεδιάσεις τα πράγματα κάπως, να κάνεις κάτι για αυτό, να κινηθείς σε συγκεκριμένους χώρους. Αλλιώς, ξέχασέ το – μόνο η τύχη θα μπορούσε να σου φέρει κάτι. Και εκεί σε πιάνει το μαράζι και το γαμώ το. Γιατί να πρέπει να προσπαθήσεις;
Και πας εκδρομή το καλοκαίρι με μία παρέα. Και μέχρι να τελειώσει το καλοκαίρι, σχεδόν όλοι στην παρέα έχουν κάνει κάποιο φλερτ ή κάποιο φάσωμα. Μάντεψε: εκτός από εσένα. Γιατί; Μα γιατί η παρέα δεν ήταν ομοφυλόφιλοι, γιατί δεν πήγες σε μέρη που συχνάζουν ομοφυλόφιλοι. Γιατί δεν το προσπάθησες και ήθελες να γίνει απλά μόνο του, να έρθει έτσι όμορφα και ωραία, όπως έρχεται και στους άλλους. Συγγνώμη, έχασες. Κοπάνα το κεφάλι σου στον τοίχο, βρίσε και κλάψε όσο θες. Δεν θα αλλάξει τίποτα.
Ποιος ξέρει τι χρόνια θα έρθουνε. Μήπως στο εξωτερικό είναι καλύτερα; Και μόνο στην σκέψη ότι σε αυτόν τον τομέα θα είσαι πιο αληθινός, το σκέφτεσαι πάρα πολύ σοβαρά να φύγεις για πάντα έξω. Γιατί δεν μπορείς να πιστέψεις ότι όλα αυτά τα ωραία πράγματα που οι άλλοι θα ζήσουνε ή έχουν ζήσει – παιδικοί και εφηβικοί έρωτες, καλοκαιρινές αγάπες, αυθόρμητες σχέσεις, οικογένειες – απλά δεν θα τα ζήσεις ποτέ έτσι απλά, παρά μόνο εάν το προσπαθήσεις. Γιατί δεν το χωράει ο νους σου και γιατί αυτήν την στιγμή που το γράφεις, θες να πετάξεις το λάπτοπ στον τοίχο και να αναθεματίσεις το σύμπαν με όλη σου την δύναμη.
Είναι δύσκολο να είσαι ομοφυλόφιλος.
Ας ξεκινήσουμε από τα εφηβικά σου χρόνια. Τότε που στο σχολείο άρχισαν να υπάρχουν τα πρώτα φλερτ και οι πρώτες «σχέσεις». Μα πώς θα μπορούσες να είχες εσύ ποτέ κάτι τέτοιο; Από πολύ πιο πριν, από το δημοτικό ακόμα, όλοι είχαν το «αδερφή» και το «ανώμαλος» στο στόμα τους, για κάθε τυχόν ευτράπελη κατάσταση. Σιγά μην το σκεφτόσουν καν να ανοιχτείς σε κάποιον. Βέβαια, αργότερα θα μάθεις ότι αυτά που έκαναν τα αγοράκια μεταξύ τους τότε, θα μπορούσαν να τους επισυνάψουν ανάλογα επίθετα με αυτά που φοβόσουνα ότι θα σου κολλούσαν εσένα.
Αλλά, ακόμα και εάν το ότι δεν έχεις ανοιχτεί σε κανέναν δεν σε προβλημάτιζε, υπήρχε πάντα αυτή η καταπίεση από το κλίμα γύρω σου. Μάθαινες για ερωτικές ιστορίες, έβλεπες τα «ζευγαράκια» στο προαύλιο του σχολείου, έβλεπες διάφορες απαντήσεις στα λευκώματα για το «τι είναι ο έρωτας» - πράγμα που εσύ δεν μπορούσες να ξέρεις γιατί απλά δεν μπορούσες να ζήσεις τότε. Και έτσι ήδη τοποθετούσουνα στο περιθώριο.
Αλλά ακόμα και εάν επέλεξες να ανοιχτείς, τι κατάλαβες; Αμέσως γινόσουνα το κάτι διαφορετικό. Ακόμα και εάν τα άτομα σε αποδεχόντουσαν, ακόμα και εάν δεν είχαν κανένα πρόβλημα, ήσουνα πάντα κάτι τι ιδιαίτερο. Και αυτή η ιδιαιτερότητα, πολλές φορές επισκίαζε την ίδια σου την προσωπικότητα.
Και μετά ήρθαν τα πρώτα χρόνια της νιότης. Τελείωσε το σχολείο και μπήκες στο πανεπιστήμιο. Πλέον έχεις κάνει τις παρέες σου, όπου μπορείς και είσαι ανοιχτός και μιλάς και για τα προσωπικά σου. Αλλά – αλίμονο! – πάλι αισθάνεσαι μερικές φορές ότι η ομοφυλοφιλία σου επισκιάζει τον εαυτό σου – είσαι πρώτα ο ομοφυλόφιλος και μετά εσύ. Μήπως φταίει κάτι που έκανες εσύ; Μα ποτέ δεν έδινες τόση σημασία σε αυτό. Μήπως φταίει το ότι όλη η ζωή του ανθρώπου τελικά είναι γύρω από το σεξ, οπότε μοιραία η οποιαδήποτε ιδιαιτερότητά σου σε αυτόν τον τομέα, σε κάνει να ξεχωρίζεις;
Τέλος πάντων. Και πάς στην σχολή σου λοιπόν, έχεις τις παρέες σου και βγαίνεις και έξω. Και πάλι γύρω σου βλέπεις ζευγαράκια, φλερτ, ιστορίες έρωτα και τα λοιπά. Και λες «πότε θα βρεθεί ένας και για μένα;». Αλλά που; Πού να βρεθεί, μου λες; Δεν είσαι ετεροφυλόφιλος, να βγεις έξω, να συναντήσεις ένα κάρο κοπέλες, να σου αρέσουν μερικές από αυτές, να αρέσεις σε μερικές άλλες και να μπορείς όπου σταθείς και όπου βρεθείς να φλερτάρεις και να έχεις τις πιθανότητές σου. Όχι βέβαια!
Γιατί όταν είσαι ομοφυλόφιλος, υπάρχει μία ολόκληρη διαδικασία. Πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να σιγουρευτείς τόσο εσύ όσο και ο άλλος ότι είστε και οι δύο ομοφυλόφιλοι – πρώτο μεγάλο εμπόδιο. Μετά πρέπει να σπάσει ο πάγος – δεύτερο μεγάλο εμπόδιο. Και ενώ το μεγαλύτερο ρίσκο που θα είχες με μία κοπέλα είναι απλά να σε απορρίψει, με ένα αγόρι μπορείς κάλλιστα να γίνεις ρεζίλι, να απορριφθείς από την παρέα και να χάσεις και φίλους.
Και καλά, πόσοι νομίζεις ότι υπάρχουν εκεί έξω; Είσαι σε τρεις – τέσσερις παρέες και ακόμα να βρεις έναν. Αλλά οι υπόλοιποι στις παρέες έχουν βρει κοπέλες, είτε από την παρέα, είτε από άλλες παρέες. Και οι μόνες παρέες που θα μπορούσες να είχες κάποιες ευκαιρίες, είναι αυτές από το Γκάζι. Αλλά ξέρεις ότι δεν έχει νόημα να κάνεις παρέες μόνο και μόνο για να βρεις έναν γκόμενο. Υπάρχει και το ίντερνετ, αλλά είναι τόσο απρόσωπο και ωμό. Και γιατί πρέπει να προσπαθήσεις;
Ναι, αυτό είναι η αλήθεια: πρέπει να προσπαθήσεις για κάτι που οι άλλοι το έχουν τόσο απλό και όμορφο. Πρέπει να σχεδιάσεις τα πράγματα κάπως, να κάνεις κάτι για αυτό, να κινηθείς σε συγκεκριμένους χώρους. Αλλιώς, ξέχασέ το – μόνο η τύχη θα μπορούσε να σου φέρει κάτι. Και εκεί σε πιάνει το μαράζι και το γαμώ το. Γιατί να πρέπει να προσπαθήσεις;
Και πας εκδρομή το καλοκαίρι με μία παρέα. Και μέχρι να τελειώσει το καλοκαίρι, σχεδόν όλοι στην παρέα έχουν κάνει κάποιο φλερτ ή κάποιο φάσωμα. Μάντεψε: εκτός από εσένα. Γιατί; Μα γιατί η παρέα δεν ήταν ομοφυλόφιλοι, γιατί δεν πήγες σε μέρη που συχνάζουν ομοφυλόφιλοι. Γιατί δεν το προσπάθησες και ήθελες να γίνει απλά μόνο του, να έρθει έτσι όμορφα και ωραία, όπως έρχεται και στους άλλους. Συγγνώμη, έχασες. Κοπάνα το κεφάλι σου στον τοίχο, βρίσε και κλάψε όσο θες. Δεν θα αλλάξει τίποτα.
Ποιος ξέρει τι χρόνια θα έρθουνε. Μήπως στο εξωτερικό είναι καλύτερα; Και μόνο στην σκέψη ότι σε αυτόν τον τομέα θα είσαι πιο αληθινός, το σκέφτεσαι πάρα πολύ σοβαρά να φύγεις για πάντα έξω. Γιατί δεν μπορείς να πιστέψεις ότι όλα αυτά τα ωραία πράγματα που οι άλλοι θα ζήσουνε ή έχουν ζήσει – παιδικοί και εφηβικοί έρωτες, καλοκαιρινές αγάπες, αυθόρμητες σχέσεις, οικογένειες – απλά δεν θα τα ζήσεις ποτέ έτσι απλά, παρά μόνο εάν το προσπαθήσεις. Γιατί δεν το χωράει ο νους σου και γιατί αυτήν την στιγμή που το γράφεις, θες να πετάξεις το λάπτοπ στον τοίχο και να αναθεματίσεις το σύμπαν με όλη σου την δύναμη.
Είναι δύσκολο να είσαι ομοφυλόφιλος.
.
Δεν θα πω τίποτ’ άλλο εξόν αυτού: Το κείμενο μίλησε κατευθείαν στην ψυχή μου. Νιώθω πως κάποιος άλλος βγήκε και είπε αυτό που σκέφτομαι εγώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-(
katapliktiko keimeno
ΑπάντησηΔιαγραφήmpravo
nai einai dyskolo na eisai omofylofilos.
ΑπάντησηΔιαγραφήalla exei kai ta kala tou opws exei kai ta kaka tou.
kai telos pantwn swsta ta leei to keimeno alla as mh ksexname pws etsi einai h zwh gia olous, dyskolh.
mh ginoume kai emo e? :P :)