Η ΚΑΠΟΤΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ

.

Ralf König: Η καπότα δολοφόνος (Βαβέλ, 2007)

Η δεκαετία του 1980 υπήρξε μια περίοδος μεγάλων πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών. Ήταν η εποχή κατά την οποία, ο δυτικός κόσμος κλήθηκε να "ωριμάσει" και να εναρμονιστεί με τις ραγδαίες, πλέον, εξελίξεις που έφερναν η τεχνολογική πρόοδος και ο σύγχρονος ρυθμός ζωής. Ο απόηχος της σεξουαλικής απελευθέρωσης της δεκαετίας του '60 αρχίσει να ξεθυμαίνει και η σεξουαλική επανάσταση φάνταζε ως μια περίοδος αφέλειας και ρομαντισμού, που ο νεοσυντηρητισμός των 80's προσπαθούσε να ξεχάσει. Και κάπου εκεί, στις αρχές της δεκαετίας, εμφανίστηκε το A.I.D.S., η απειλή του οποίου θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στη ζωή κάθε ενεργής σεξουαλικά ομάδας για τουλάχιστον δύο δεκαετίες.

Το 1987, ο Γερμανός Ralf König γράφει και σχεδιάζει την ΚΑΠΟΤΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟ, σε μια προσπάθεια να καταγράψει και να σχολιάσει τις σεξουαλικές φοβίες του δυτικού κόσμου, αλλά και για να δημιουργήσει ένα από τα πλέον cult comics που έβγαλε ποτέ το μέσο. Ο Luigi Macarroni είναι ο κλασσικός αστυνομικός της noir φιλολογίας, ο τραχύς και αγενής macho ντετέκτιβ που καλείται να επιλύσει το μυστήριο των ευνουχισμένων πελατών ενός κακόφημου ξενοδοχείου. Και επειδή είναι αδύνατον, ξαφνικά, όλες οι πουτάνες, τα ψωνιστήρια και οι καθώς πρέπει φοιτήτριες, που χαμουρεύονταν στο δωμάτιο 408, να έπαθαν ομαδική παράκρουση και να ξερίζωσαν με τα δόντια τα τσουτσούνια των συντρόφων τους, ο σκληρός, πλην όμως gay, μπάτσος, με το τεράστιο παπάρι, σύντομα ανακαλύπτει πως για όλα φταίει μια καπότα με κοφτερά δόντια και αχαλίνωτες ορέξεις.

Σε ένα απλό, αλλά γεμάτο χιούμορ σενάριο, ο König σατιρίζει μια από τις μεγαλύτερες διαφημιστικές καμπάνιες που πραγματοποιήθηκαν υπό την αιγίδα κυβερνητικού φορέα. Τη στιγμή που σύσσωμες οι κυβερνήσεις του "πολιτισμένου" κόσμου ενημέρωναν τους πολίτες τους για την αναγκαία χρήση του προφυλακτικού ως ασφαλέστερο τρόπο προφύλαξης από τον ιό του A.I.D.S. (πέρα από την αποχή, βέβαια), η απειλή στις σελίδες του άλμπουμ έρχεται από το ίδιο το προφυλακτικό. Η καπότα δολοφόνος παραφυλάει στα συρτάρια και τα κομοδίνα των ξενοδοχείων και δαγκώνει χωρίς διακρίσεις. Από καθηγητές πανεπιστημίου, που ξεμοναχιάζουν φοιτήτριες, έως πρεζόνια και τραβεστί, που ψωνίζονται για μια δόση ή για λίγα μάρκα, η ετυμηγορία είναι κοινή: Ευνουχισμός! Με αλληγορικό, αλλά ξεκάθαρο τρόπο, ο δημιουργός κάνει ένα πολιτικό σχόλιο για μια κοινωνία όπου η ελεύθερη έκφραση της σεξουαλικότητας αποτελεί κοινωνικό ταμπού και εκείνοι που ζουν στο περιθώριο, ή απλώς επιλέγουν διαφορετικούς τρόπους κοινωνικοποίησης, αποτελούν το παρασιτικό κομμάτι που καλείται να αποκοπεί από τον "υγιή κορμό" του κοινωνικού σώματος. Για όλους αυτούς, ο "κοινωνικός ευνουχισμός" φαντάζει ως η ιδανική λύση, τόσο από την πλευρά των κυβερνώντων, που επιλέγουν να κωφεύσουν απέναντι στα προβλήματα αντί να τα επιλύσουν, όσο και από την πλευρά του μέσου Ευρωπαίου και Αμερικανού πολίτη, ο οποίος επιλέγει να εγκλωβιστεί στον ιδιωτικό του μικρόκοσμο αντί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Ο König, με την ανοχή που του παρέχει η δημιουργία μιας ιστορίας comics, προχωρά ακόμη περισσότερο και ευνουχίζει κυριολεκτικά τους πρωταγωνιστές της ιστορίας του, εμπλουτίζοντας με splatter ξεσπάσματα τις σελίδες του και ταυτόχρονα, παίζοντας με μια από τις πλέον ενδόμυχες ανθρώπινες φοβίες, τον ακρωτηριασμό.

Η gay κουλτούρα (ή τουλάχιστον ένα κομμάτι της), ο κόσμος της πορνείας, η διαφθορά των οργάνων της τάξεως και η υποκρισία των "καθωσπρέπει" πολιτών, δίνουν, επίσης, το παρόν στις σελίδες του άλμπουμ και αναδεικνύονται από τη noir ατμόσφαιρα με την οποία ενδύει ο König την ιστορία του, βάζοντας επιτυχώς των αναγνώστη στον κόσμο του περιθωρίου. Πέρα, όμως, από οποιαδήποτε απόπειρα κοινωνιολογικής ή ψυχαναλυτικής προσέγγισης, ο Ralf König δημιουργεί ένα άκρως αστείο και καυστικό comic, που, πρωτίστως, διασκεδάζει τον αναγνώστη με το παράλογο των καταστάσεων που περιγράφει, αφήνοντας το "διδακτικό" κομμάτι του σε δεύτερη μοίρα, αποκλειστικά για εκείνους που επιθυμούν να προχωρήσουν σε βαθύτερα επίπεδα ανάγνωσης της ιστορίας.Εικαστικά, η KΑΠΟΤΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ δεν διαφοροποιείται ιδιαίτερα από τις προηγούμενες δουλειές του König. Το ασπρόμαυρο σχέδιο, που εμπλουτίζεται και από επεξεργασμένες φωτογραφίες σε κάποια από τα backgrounds, ανήκει στη "σχολή" που καθιέρωσαν σατιρικά περιοδικά όπως το HARA KIRI και το FLUIDE GLACIAL και αν θέλαμε οπωσδήποτε να παραπέμψουμε σε κάποιους μεγάλους του χώρου, μπορούμε να πούμε πως το σχέδιο του König είναι μια μίξη της λιτής και περιγραμματικής γραμμής του Wolinski με τη "βρώμικη" γραμμή του Reiser. Το ντεκουπάζ της ιστορίας είναι εσκεμμένα κινηματογραφικό, έτσι ώστε να παραπέμπει σε ταινία τρόμου, ενώ υπάρχουν και αρκετές στατικές, διαλογικές σκηνές, που προδίδουν τις comic-strip καταβολές του δημιουργού.

Ο κόσμος του Ralf König είναι ένας gay κόσμος αυτοσαρκασμού και κοινωνικού προβληματισμού. Υιοθετώντας το χιούμορ ως βασικό μέσο έκφρασης, δημιουργεί ιστορίες που αγνοούν την πολιτική ορθότητα και τον "καθωσπρεπισμό" και ταυτόχρονα, εξοικειώνουν το αναγνωστικό κοινό με την κουλτούρα και τον τρόπο σκέψης κοινωνικών ομάδων, που ο μέσος αναγνώστης, για διάφορους λόγους, κοινωνικούς και προσωπικούς, αδυνατεί ή φοβάται να προσεγγίσει. Οι ιστορίες του König αποτελούν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του διπλού ρόλου που μπορούν να παίξουν τα comics ως μέσο πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης και ταυτόχρονα, ως αντικείμενο αναγνωστικής απόλαυσης και γέλιου μέχρι δακρύων.

Ο Ralf König γεννήθηκε στη Γερμανία, το 1960. Ξεκίνησε να δημοσιεύει τα comics του το 1979, σε διάφορα γερμανικά έντυπα και σύντομα ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας του. Όντας ομοφυλόφιλος, καταπιάστηκε θεματικά με την κουλτούρα και τα προβλήματα των ομοφυλοφίλων και δραστηριοποιήθηκε έντονα κατά του κοινωνικού ρατσισμού. Η επιτυχία του ξεπέρασε τους κόλπους της gay κοινότητας και τα comics του διαβάζονται από αναγνώστες κάθε σεξουαλικής προτίμησης.

του Πάνου Κρητικού (comicdom.gr)