Ο Άλεξ είναι ομοφυλόφιλος και κατάγεται από μια χώρα, όπου σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις
του προέδρου Μαχμούτ Αχμαντινετζάτ δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι
.
Απέλαση στη βέβαιη κόλαση
Της Κατερίνας Χτενέλη (Ελεύθερος Τύπος, 4/11/2007)
Η ελληνική πολιτεία δεν παρέχει άσυλο σε πρόσφυγα από το Ιράν, όπου υπέστη φρικτά βασανιστήρια λόγω των σεξουαλικών του προτιμήσεων.
Της Κατερίνας Χτενέλη (Ελεύθερος Τύπος, 4/11/2007)
Η ελληνική πολιτεία δεν παρέχει άσυλο σε πρόσφυγα από το Ιράν, όπου υπέστη φρικτά βασανιστήρια λόγω των σεξουαλικών του προτιμήσεων.
.
Ο «Άλεξ» είναι ένας καλλιεργημένος νεαρός άνδρας, γόνος πλούσιας Ιρανικής οικογένειας, που εδώ και επτά χρόνια ζει στην Ελλάδα. Μέχρι και το 1999 ζούσε στο Ιράν όπου διατηρούσε τη δική του επιχείρηση. Μια μέρα, η ιρανική αστυνομία τον συνέλαβε με ασαφή κατηγορία. Μεταφέρθηκε στη φυλακή Jankal όπου κρατήθηκε για 45 ημέρες. Σύμφωνα με την μαρτυρία του, στις μέρες τις κράτησής του υπέστη μαστίγωση σε όλο του σώμα, φάλαγγα, ηλεκτροσόκ σε ευαίσθητα σημεία. Όπου άνοιγαν πληγές, του έβαζαν αλάτι. Επίσης, υποβλήθηκε στο μαρτύριο της εικονικής εκτέλεσης και υπέστη διαδοχικούς βιασμούς.
Μη έχοντας άλλη επιλογή, οι γονείς του δωροδόκησαν τους φύλακες, ο Άλεξ απέδρασε και αφού κατάφερε να φτάσει με τα πόδια στην Τουρκία, πέρασε, από εκεί στην Ελλάδα. Ο Άλεξ δεν είναι φονιάς και η περίπτωσή του δεν είναι η μοναδική στο Ιράν. Ο Άλεξ είναι ομοφυλόφιλος.
Το 2000 μπαίνοντας στην Ελλάδα, ο Άλεξ, όπως όλοι οι πρόσφυγες, κατέφυγε στην Αστυνομία ζητώντας πολιτικό άσυλο. Η Αστυνομία αντί να πάρει επιτόπου, όπως όφειλε, συνέντευξη από τον Άλεξ, για να του δώσει τη δυνατότητα να εξηγήσει τους λόγους που τον αναγκάζουν να ζητήσει άσυλο, του δίνει απλώς, ένα «υπηρεσιακό σημείωμα» προσωρινής διαμονής και τον καλεί για τη συνέντευξη το 2002, δύο χρόνια αργότερα!
Αλλά και στη συνέντευξη, δεν τηρήθηκε καμία από τις εγγυήσεις που προβλέπει ο νόμος. Δεν υπήρχε κατάλληλος μεταφραστής και δεν τηρήθηκε το απόρρητο της συνέντευξης- πραγματοποιήθηκε παρουσία και άλλων Ιρανών μεταναστών. Έτσι, ο Άλεξ αποφεύγει να δηλώσει ότι, ο μόνος λόγος για τον οποίο υποβλήθηκε σε βασανιστήρια, ήταν η ομοφυλοφιλία του.
Το 2003 εκδίδεται η πρώτη απόφαση για την αίτηση ασύλου του Άλεξ, η οποία είναι απορριπτική -όπως άλλωστε συμβαίνει με όλους τους πρόσφυγες! Κάνει αμέσως προσφυγή και περιμένει να εξεταστεί από τη Γνωμοδοτική Επιτροπή του τότε Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Παράλληλα, ο Έλληνας σύντροφος του στέλνει επιστολή στο Υπουργείο, με την οποία δηλώνει ότι συζεί με τον Άλεξ και ότι τον έχει υπό την προστασία του, θεωρώντας ότι η δημοσιοποίηση της ερωτικής τους σχέσης θα λειτουργούσε θετικά στην έκβαση της υπόθεσής του.
Τρία χρόνια αργότερα, το 2006, έρχεται η δεύτερη απόρριψη του αιτήματος πολιτικού ασύλου και μαζί, το «σημείωμα» της απέλασης.
«Τότε ήρθε σε μένα», μας λέει η δικηγόρος του, κ. Μαριάννα Τζεφεράκου. «Τον έστειλα στο Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, όπου πιστοποιήθηκε πλήρως η αλήθεια των όσων ισχυριζόταν».
Τα σημάδια από τα βασανιστήρια ήταν ακόμη εμφανή στο σώμα του έστω και αν είχαν περάσει έξι χρόνια από τότε. Το Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, παρείχε στον Άλεξ ιατρική και ψυχολογική βοήθεια, εγχειρητική αποκατάσταση καθώς και μια σημαντική γνωμοδότηση: «Σε περίπτωση που υποχρεωθεί να επιστρέψει στη χώρα του, θα τεθεί σε κίνδυνο η σωματική και ψυχολογική του ακεραιότητα, πράγμα που αντίκειται στις διατάξεις του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των άρθρων 3 και 15 της Διεθνούς Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών, ενάντια στα βασανιστήρια».
«Με τη γνωμοδότηση αυτή στα χέρια», συνεχίζει η κ. Τζεφεράκου, «ζητήσαμε την επανεξέταση του αιτήματος - σύμφωνα με το δικαίωμα που δίνει ο νόμος– προσκομίζοντας συγχρόνως στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι ομοφυλόφιλοι στο Ιράν απαγχονίζονται. Η Γνωμοδοτική Επιτροπή όμως, μολονότι, δεν αμφισβητεί το ότι ο Άλεξ είναι ομοφυλόφιλος έκρινε ότι δεν υπάρχουν κρίσιμοι και σοβαροί λόγοι για να ανοίξει ξανά ο φάκελος. Επιπλέον, δεν θεώρησε σημαντικό στοιχείο την έκθεση του Ιατρικού Κέντρου που πιστοποιεί ότι ο Άλεξ είναι θύμα άγριων βασανιστηρίων! Τώρα πια, περιμένουμε από το Συμβούλιο Επικρατείας να κρίνει την αίτησή μας για την ακύρωση της απορριπτικής απόφασης».
Η υπόθεση του Ιρανού Άλεξ, πήρε δημοσιότητα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, κυρίως χάρη στην κινητοποίηση, μέσω του διαδικτύου, των ελληνικών ομοφυλοφιλικών οργανώσεων και των bloggers. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑΟΣ κατέθεσαν ερωτήσεις στο Υπουργείο Εσωτερικών. Και η αντίδραση του επίσημου Ιρανικού κράτους σε αυτή τη δημοσιότητα ήρθε μέσω μιας επιστολής που έστειλε, στις 26 Οκτωβρίου, η πρεσβεία της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία για να δηλώσει: «εκφράζοντας τη λύπη μας από τη δημοσίευση τέτοιων μη ρεαλιστικών ειδήσεων, διαψεύδουμε το περιεχόμενό τους».
Ο «Άλεξ» είναι ένας καλλιεργημένος νεαρός άνδρας, γόνος πλούσιας Ιρανικής οικογένειας, που εδώ και επτά χρόνια ζει στην Ελλάδα. Μέχρι και το 1999 ζούσε στο Ιράν όπου διατηρούσε τη δική του επιχείρηση. Μια μέρα, η ιρανική αστυνομία τον συνέλαβε με ασαφή κατηγορία. Μεταφέρθηκε στη φυλακή Jankal όπου κρατήθηκε για 45 ημέρες. Σύμφωνα με την μαρτυρία του, στις μέρες τις κράτησής του υπέστη μαστίγωση σε όλο του σώμα, φάλαγγα, ηλεκτροσόκ σε ευαίσθητα σημεία. Όπου άνοιγαν πληγές, του έβαζαν αλάτι. Επίσης, υποβλήθηκε στο μαρτύριο της εικονικής εκτέλεσης και υπέστη διαδοχικούς βιασμούς.
Μη έχοντας άλλη επιλογή, οι γονείς του δωροδόκησαν τους φύλακες, ο Άλεξ απέδρασε και αφού κατάφερε να φτάσει με τα πόδια στην Τουρκία, πέρασε, από εκεί στην Ελλάδα. Ο Άλεξ δεν είναι φονιάς και η περίπτωσή του δεν είναι η μοναδική στο Ιράν. Ο Άλεξ είναι ομοφυλόφιλος.
Το 2000 μπαίνοντας στην Ελλάδα, ο Άλεξ, όπως όλοι οι πρόσφυγες, κατέφυγε στην Αστυνομία ζητώντας πολιτικό άσυλο. Η Αστυνομία αντί να πάρει επιτόπου, όπως όφειλε, συνέντευξη από τον Άλεξ, για να του δώσει τη δυνατότητα να εξηγήσει τους λόγους που τον αναγκάζουν να ζητήσει άσυλο, του δίνει απλώς, ένα «υπηρεσιακό σημείωμα» προσωρινής διαμονής και τον καλεί για τη συνέντευξη το 2002, δύο χρόνια αργότερα!
Αλλά και στη συνέντευξη, δεν τηρήθηκε καμία από τις εγγυήσεις που προβλέπει ο νόμος. Δεν υπήρχε κατάλληλος μεταφραστής και δεν τηρήθηκε το απόρρητο της συνέντευξης- πραγματοποιήθηκε παρουσία και άλλων Ιρανών μεταναστών. Έτσι, ο Άλεξ αποφεύγει να δηλώσει ότι, ο μόνος λόγος για τον οποίο υποβλήθηκε σε βασανιστήρια, ήταν η ομοφυλοφιλία του.
Το 2003 εκδίδεται η πρώτη απόφαση για την αίτηση ασύλου του Άλεξ, η οποία είναι απορριπτική -όπως άλλωστε συμβαίνει με όλους τους πρόσφυγες! Κάνει αμέσως προσφυγή και περιμένει να εξεταστεί από τη Γνωμοδοτική Επιτροπή του τότε Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Παράλληλα, ο Έλληνας σύντροφος του στέλνει επιστολή στο Υπουργείο, με την οποία δηλώνει ότι συζεί με τον Άλεξ και ότι τον έχει υπό την προστασία του, θεωρώντας ότι η δημοσιοποίηση της ερωτικής τους σχέσης θα λειτουργούσε θετικά στην έκβαση της υπόθεσής του.
Τρία χρόνια αργότερα, το 2006, έρχεται η δεύτερη απόρριψη του αιτήματος πολιτικού ασύλου και μαζί, το «σημείωμα» της απέλασης.
«Τότε ήρθε σε μένα», μας λέει η δικηγόρος του, κ. Μαριάννα Τζεφεράκου. «Τον έστειλα στο Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, όπου πιστοποιήθηκε πλήρως η αλήθεια των όσων ισχυριζόταν».
Τα σημάδια από τα βασανιστήρια ήταν ακόμη εμφανή στο σώμα του έστω και αν είχαν περάσει έξι χρόνια από τότε. Το Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, παρείχε στον Άλεξ ιατρική και ψυχολογική βοήθεια, εγχειρητική αποκατάσταση καθώς και μια σημαντική γνωμοδότηση: «Σε περίπτωση που υποχρεωθεί να επιστρέψει στη χώρα του, θα τεθεί σε κίνδυνο η σωματική και ψυχολογική του ακεραιότητα, πράγμα που αντίκειται στις διατάξεις του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των άρθρων 3 και 15 της Διεθνούς Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών, ενάντια στα βασανιστήρια».
«Με τη γνωμοδότηση αυτή στα χέρια», συνεχίζει η κ. Τζεφεράκου, «ζητήσαμε την επανεξέταση του αιτήματος - σύμφωνα με το δικαίωμα που δίνει ο νόμος– προσκομίζοντας συγχρόνως στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι ομοφυλόφιλοι στο Ιράν απαγχονίζονται. Η Γνωμοδοτική Επιτροπή όμως, μολονότι, δεν αμφισβητεί το ότι ο Άλεξ είναι ομοφυλόφιλος έκρινε ότι δεν υπάρχουν κρίσιμοι και σοβαροί λόγοι για να ανοίξει ξανά ο φάκελος. Επιπλέον, δεν θεώρησε σημαντικό στοιχείο την έκθεση του Ιατρικού Κέντρου που πιστοποιεί ότι ο Άλεξ είναι θύμα άγριων βασανιστηρίων! Τώρα πια, περιμένουμε από το Συμβούλιο Επικρατείας να κρίνει την αίτησή μας για την ακύρωση της απορριπτικής απόφασης».
Η υπόθεση του Ιρανού Άλεξ, πήρε δημοσιότητα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, κυρίως χάρη στην κινητοποίηση, μέσω του διαδικτύου, των ελληνικών ομοφυλοφιλικών οργανώσεων και των bloggers. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑΟΣ κατέθεσαν ερωτήσεις στο Υπουργείο Εσωτερικών. Και η αντίδραση του επίσημου Ιρανικού κράτους σε αυτή τη δημοσιότητα ήρθε μέσω μιας επιστολής που έστειλε, στις 26 Οκτωβρίου, η πρεσβεία της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία για να δηλώσει: «εκφράζοντας τη λύπη μας από τη δημοσίευση τέτοιων μη ρεαλιστικών ειδήσεων, διαψεύδουμε το περιεχόμενό τους».
.
Ακόμη κι αν δεν καταλήξουν στη θανάτωση, η μαστίγωση, η φάλαγγα, το ηλεκτροσόκ και οι βιασμοί
είναι μερικά από τα βασανιστήρια που υφίστανται οι ομοφυλόφιλοι στο Ιράν. Στην χώρα αυτή
ο δημόσιος απαγχονισμός είναι συνηθισμένος τρόπος εκτέλεσης.
.
.
*****
.
«To θυμάμαι το αγόρι αυτό. Είχε πολλά προβλήματα από τα βασανιστήρια που υπέστη. Η πιστοποίηση που έχει από εμάς είναι το πιο ισχυρό χαρτί για την αίτηση πολιτικού ασύλου αλλά φαίνεται ότι δεν εκτιμάται επαρκώς στην Ελλάδα. Η κατάσταση στο Ιράν είναι γνωστή. Έχουμε πάρα πολλά περιστατικά παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, λόγω σεξουαλικής επιλογής. Το να είσαι ομοφυλόφιλος στο Ιράν σημαίνει θάνατος.
Αυτή τη στιγμή, καταγγέλλω οποιαδήποτε ενέργεια γίνει για να φύγει αυτό το παιδί από την Ελλάδα, μία Ευρωπαϊκή χώρα που σέβεται – σε κάποιο βαθμό- τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Αν σταλεί πίσω στο Ιράν κινδυνεύει η ζωή του. Για ό,τι συμβεί στο παιδί αυτό, υπεύθυνος θα είναι ο Υπουργός και η ίδια η κυβέρνηση και η χώρα μας θα είναι υπόλογη απέναντι στη Διεθνή Κοινότητα και στις Διεθνείς συμφωνίες, ξεκινώντας από τη συνθήκη της Γενεύης μέχρι την Διεθνή Σύμβαση για την κατάργηση των Βασανιστηρίων που έχει επικυρωθεί από 90 χώρες και συντάχθηκε με πρωτοβουλία της Ελλάδας.
«To θυμάμαι το αγόρι αυτό. Είχε πολλά προβλήματα από τα βασανιστήρια που υπέστη. Η πιστοποίηση που έχει από εμάς είναι το πιο ισχυρό χαρτί για την αίτηση πολιτικού ασύλου αλλά φαίνεται ότι δεν εκτιμάται επαρκώς στην Ελλάδα. Η κατάσταση στο Ιράν είναι γνωστή. Έχουμε πάρα πολλά περιστατικά παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, λόγω σεξουαλικής επιλογής. Το να είσαι ομοφυλόφιλος στο Ιράν σημαίνει θάνατος.
Αυτή τη στιγμή, καταγγέλλω οποιαδήποτε ενέργεια γίνει για να φύγει αυτό το παιδί από την Ελλάδα, μία Ευρωπαϊκή χώρα που σέβεται – σε κάποιο βαθμό- τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Αν σταλεί πίσω στο Ιράν κινδυνεύει η ζωή του. Για ό,τι συμβεί στο παιδί αυτό, υπεύθυνος θα είναι ο Υπουργός και η ίδια η κυβέρνηση και η χώρα μας θα είναι υπόλογη απέναντι στη Διεθνή Κοινότητα και στις Διεθνείς συμφωνίες, ξεκινώντας από τη συνθήκη της Γενεύης μέχρι την Διεθνή Σύμβαση για την κατάργηση των Βασανιστηρίων που έχει επικυρωθεί από 90 χώρες και συντάχθηκε με πρωτοβουλία της Ελλάδας.
Μαρία Πίνιου- Καλλή
Διευθύντρια του Ελληνικού Ιατρικού Κέντρου Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων και Διευθύντρια του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων IRCT.
.
Διευθύντρια του Ελληνικού Ιατρικού Κέντρου Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων και Διευθύντρια του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων IRCT.
.
*****
.
Ακόμα και εάν δεν προκύπτει από τις εκθέσεις ότι ασκείται στην πράξη ποινική δίωξη κατά των ομοφυλοφίλων στο Ιράν, για μία ασφαλή κρίση ενός αιτήματος ασύλου, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, το γενικότερο περιβάλλον της χώρας, σε συνδυασμό πάντα με τις περιστάσεις κάθε ατομικής περίπτωσης. Στην περίπτωση των ομοφυλοφίλων στο Ιράν, ακόμη και εάν δεν επιβάλλονται ποινικές κυρώσεις, δίωξη μπορεί να θεωρηθεί και η διακριτική μεταχείριση, έναντι της οποίας το Κράτος δεν μπορεί να προστατεύσει τους υπηκόους του.
Όσον αφορά την υπό εξέταση ατομική περίπτωση, του επονομαζόμενου Άλεξ, ιρανικής υπηκοότητας, ανεξάρτητα από το αρνητικό αποτέλεσμα της πρώτης εξέτασης του αιτήματος ασύλου και από το γεγονός ότι η υπόθεση εκκρεμεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η Ύπατη Αρμοστεία εκτιμά ότι η ανακοίνωση της ΕΟΚ (Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα) και η ύπαρξη επιστολής του συντρόφου του ενδιαφερόμενου, αποτελούν "νέα στοιχεία" κατά την έννοια του άρθρου 5 του ΠΔ 61/1999 (που καθορίζει τη διαδικασία εξέτασης των αιτημάτων ασύλου) και συνεπώς δικαιολογεί την επανεξέταση του αιτήματος από τα αρμόδια όργανα του Υπουργείου Εσωτερικών.
Ακόμα και εάν δεν προκύπτει από τις εκθέσεις ότι ασκείται στην πράξη ποινική δίωξη κατά των ομοφυλοφίλων στο Ιράν, για μία ασφαλή κρίση ενός αιτήματος ασύλου, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, το γενικότερο περιβάλλον της χώρας, σε συνδυασμό πάντα με τις περιστάσεις κάθε ατομικής περίπτωσης. Στην περίπτωση των ομοφυλοφίλων στο Ιράν, ακόμη και εάν δεν επιβάλλονται ποινικές κυρώσεις, δίωξη μπορεί να θεωρηθεί και η διακριτική μεταχείριση, έναντι της οποίας το Κράτος δεν μπορεί να προστατεύσει τους υπηκόους του.
Όσον αφορά την υπό εξέταση ατομική περίπτωση, του επονομαζόμενου Άλεξ, ιρανικής υπηκοότητας, ανεξάρτητα από το αρνητικό αποτέλεσμα της πρώτης εξέτασης του αιτήματος ασύλου και από το γεγονός ότι η υπόθεση εκκρεμεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η Ύπατη Αρμοστεία εκτιμά ότι η ανακοίνωση της ΕΟΚ (Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα) και η ύπαρξη επιστολής του συντρόφου του ενδιαφερόμενου, αποτελούν "νέα στοιχεία" κατά την έννοια του άρθρου 5 του ΠΔ 61/1999 (που καθορίζει τη διαδικασία εξέτασης των αιτημάτων ασύλου) και συνεπώς δικαιολογεί την επανεξέταση του αιτήματος από τα αρμόδια όργανα του Υπουργείου Εσωτερικών.
Καλλιόπη Στεφανάκη
Υπεύθυνη του Ελληνικού Τομέα Προστασίας Προσφύγων της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ
.Υπεύθυνη του Ελληνικού Τομέα Προστασίας Προσφύγων της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ
*****
.
Το Ιράν δεν είναι η μόνη χώρα που απειλεί με θανάτωση (απαγχονισμό) τους ομοφυλόφιλους άνδρες. Το ίδιο ισχύει στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στη Μαυριτανία, στη Νιγηρία, στη Σαουδική Αραβία, στη Σομαλία, στο Σουδάν στην Υεμένη. Στο Καμερούν φυλακίζονται ακόμη και μαθητές με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας ενώ άλλες 32 χώρες προβλέπουν από πολυετή φυλάκιση μέχρι ισόβια κάθειρξη για το …έγκλημα της ομοφυλοφιλίας.
Η περίπτωση του Ιρανού «Άλεξ» δεν είναι η μοναδική στην Ευρώπη. Καμία Ευρωπαϊκή χώρα δεν φαίνεται να έχει επεξεργασμένη πολιτική ασύλου για τους πρόσφυγες που κινδυνεύουν στις χώρες τους λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού και ούτε η Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για τους πρόσφυγες δεν προβλέπει με σαφήνεια αυτές τις περιπτώσεις. Έτσι, η κάθε χώρα πράττει ανάλογα με το βαθμό ευαισθητοποίησής της. Η Ολλανδία έθεσε μορατόριουμ, για ένα χρόνο, στις απελάσεις Ιρανών ομοφυλοφίλων, ενώ η Σουηδία παρά τις αντιδράσεις, απέλασε τελικά έναν Ιρανό γκέι άνδρα.
(ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ)
Το Ιράν δεν είναι η μόνη χώρα που απειλεί με θανάτωση (απαγχονισμό) τους ομοφυλόφιλους άνδρες. Το ίδιο ισχύει στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στη Μαυριτανία, στη Νιγηρία, στη Σαουδική Αραβία, στη Σομαλία, στο Σουδάν στην Υεμένη. Στο Καμερούν φυλακίζονται ακόμη και μαθητές με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας ενώ άλλες 32 χώρες προβλέπουν από πολυετή φυλάκιση μέχρι ισόβια κάθειρξη για το …έγκλημα της ομοφυλοφιλίας.
Η περίπτωση του Ιρανού «Άλεξ» δεν είναι η μοναδική στην Ευρώπη. Καμία Ευρωπαϊκή χώρα δεν φαίνεται να έχει επεξεργασμένη πολιτική ασύλου για τους πρόσφυγες που κινδυνεύουν στις χώρες τους λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού και ούτε η Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για τους πρόσφυγες δεν προβλέπει με σαφήνεια αυτές τις περιπτώσεις. Έτσι, η κάθε χώρα πράττει ανάλογα με το βαθμό ευαισθητοποίησής της. Η Ολλανδία έθεσε μορατόριουμ, για ένα χρόνο, στις απελάσεις Ιρανών ομοφυλοφίλων, ενώ η Σουηδία παρά τις αντιδράσεις, απέλασε τελικά έναν Ιρανό γκέι άνδρα.
(ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ)
blogger
.
.
*****
.
Εκθέσεις του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπολογίζουν τους τρανσέξουαλ του Ιράν σε περισσότερους από εκατόν πενήντα χιλιάδες. Στο ντοκιμαντέρ με τίτλο « Αλλαγές φύλου στο Ιράν», που προβλήθηκε από το Al-Arabyia TV (Dubai), στις 2 Ιουλίου 2005, έγινε σαφές ότι οι ομοφυλόφιλοι στο Ιράν προτιμούν να κάνουν επέμβαση διόρθωσης φύλου, παρά να κατηγορηθούν για λαβάτ (ο σοδομισμός στα ιρανικά), που τιμωρείται έως και με θάνατο. Μάλιστα, ήδη από την εποχή του Αγιατολάχ Χομεϊνί- τις επεμβάσεις χρηματοδοτεί το ίδιο το κράτος!
Εκθέσεις του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπολογίζουν τους τρανσέξουαλ του Ιράν σε περισσότερους από εκατόν πενήντα χιλιάδες. Στο ντοκιμαντέρ με τίτλο « Αλλαγές φύλου στο Ιράν», που προβλήθηκε από το Al-Arabyia TV (Dubai), στις 2 Ιουλίου 2005, έγινε σαφές ότι οι ομοφυλόφιλοι στο Ιράν προτιμούν να κάνουν επέμβαση διόρθωσης φύλου, παρά να κατηγορηθούν για λαβάτ (ο σοδομισμός στα ιρανικά), που τιμωρείται έως και με θάνατο. Μάλιστα, ήδη από την εποχή του Αγιατολάχ Χομεϊνί- τις επεμβάσεις χρηματοδοτεί το ίδιο το κράτος!
Μαρίνα Γαλανού
Γενική Γραμματέας της Ελληνικής Ομοφυλοφιλικής Κοινότητας (ΕΟΚ)
Γενική Γραμματέας της Ελληνικής Ομοφυλοφιλικής Κοινότητας (ΕΟΚ)
έχω σοκαριστεί με αυτή την ιστορια... ας περιμενουμε εξελίξεις κ όλα να πάνα καλά για τον άλεξ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πάρα πολύ που συνάδελφοι από άλλες εφημερίδες συνεχίζουν το θέμα του Άλεξ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΕΟΚ έχει κάνει καλή δουλειά. Κι εσείς, οι bloggers επίσης!
Πρέπει όμως να προσπαθήσουμε κι άλλο. Ο Άλεξ δεν έχει ακόμα άμεσο αποτέλεσμα και δεν πρέπει να τον αφήσουμε!
Ευχαριστώ,
Μαρία Ψαρά
Εθνος της Κυριακής
good as you: Κι όμως αυτή είναι μόνο μια από τις πολλές παρόμοιες ιστορίες που υπάρχουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία: Έχω την αίσθηση ότι το θέμα θα προβληθεί κι άλλο το προσεχές διάστημα. Σε κάτι σαν δημοσιογραφική σκυταλοδρομία, στην οποία εσύ ήσουν η πρώτη δρομέας. :)
Προσωπικά,ωστόσο,πιστεύω ότι τα γενικότερα ερωτήματα που τίθενται θα πρέπει να απαντηθούν όχι μόνο σε ελληνικό, αλλά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.