Κι ο Σκοτ είχε να κάνει σεξ από τότε που πέθανε ο εραστής του, δηλαδή εδώ κι επτά χρόνια. Όχι ότι δεν είχε προτάσεις’ το ίδιο απόγευμα, μάλιστα, παραμονή Χριστουγέννων, ενώ δούλευε ως αργά στο γραφείο κι ενώ όλοι είχαν ήδη πάει σπίτι να περάσουν τις γιορτές με την οικογένειά του, ένας από τους βοηθούς προσπάθησε και πάλι να του την πέσει. Ο Φρεντ είχε βάλει τον Σκοτ στο μάτι εδώ και μερικούς μήνες και παρότι ποτέ δεν γινόταν πιεστικός, δεν το έβαζε κάτω.
Ο Σκοτ το είχε πάρει χαμπάρι. Φυσικά και είχε προσέξει το ενδιαφέρον και τις προθέσεις του Φρεντ, αλλά τόσα χρόνια που είχαν περάσει είχε ξεχάσει πώς φέρονται σε τέτοιες καταστάσεις. Κυρίως όμως είχε εδώ και καιρό χάσει την όρεξη να προχωρήσει παρακάτω και να οδηγήσει αυτή την αρχική επαφή στην έντονη, ερωτική κορύφωσή της. (…)
Ο Φρεντ μπήκε στο γραφείο του Σκοτ: «Είδα τα φώτα αναμμένα. Καλέ, τι κάνεις εδώ παραμονή Χριστουγέννων;» τον ρώτησε. Ο Σκοτ δεν τον είχε αντιληφθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή.
«Με τρόμαξες» παραπονέθηκε χωρίς να σηκώσει τα μάτια από τη δουλειά του.
Παρά το σεξουαλικό ενδιαφέρον που κρυβόταν πίσω από την πρόταση του Φρεντ, η προσφορά του ήταν απλή και αυθεντική: το μόνο που ήθελε ήταν να περάσει τις γιορτές παρέα μ’ ένα άλλο ζωντανό πλάσμα κι ας μην έκαναν σεξ.
Όμως ο Σκοτ δεν είχε καμία όρεξη για παρέες.
«Πρέπει να δουλέψω. Έτσι κι αλλιώς έχω πάψει να γιορτάζω τα Χριστούγεννα» είπε και μέτρησε την απόσταση μεταξύ δυο τοιχίων στο χαρτί που είχε μπροστά του.
«Καλά λοιπόν, Καλά Χριστούγεννα τότε» είπε ο Φρεντ. Ωστόσο δεν ήθελε να εγκαταλείψει την προσπάθεια τόσο εύκολα κι έτσι πρόσθεσε: «Αυτό είναι το τηλέφωνό μου, αν αλλάξεις γνώμη». Το σημείωσε σ’ ένα χαρτάκι πάνω στο γραφείο του Σκοτ και μετά έφυγε και τον άφησε μόνο.
Lawrence Schimel: Σε χρόνο αόριστο (Πολύχρωμος Πλανήτης, 2006)
Eρώτηση κρίσεως προς όλους:
Τι νομίζετε ότι έκανε τελικά ο Σκοτ το χαρτάκι με το νούμερο του Φρεντ;
Η απάντηση μεθαύριο το βράδυ, παραμονή Χριστουγέννων, εδώ, στο «Απέναντι Πεζοδρόμιο».
Ο Σκοτ το είχε πάρει χαμπάρι. Φυσικά και είχε προσέξει το ενδιαφέρον και τις προθέσεις του Φρεντ, αλλά τόσα χρόνια που είχαν περάσει είχε ξεχάσει πώς φέρονται σε τέτοιες καταστάσεις. Κυρίως όμως είχε εδώ και καιρό χάσει την όρεξη να προχωρήσει παρακάτω και να οδηγήσει αυτή την αρχική επαφή στην έντονη, ερωτική κορύφωσή της. (…)
Ο Φρεντ μπήκε στο γραφείο του Σκοτ: «Είδα τα φώτα αναμμένα. Καλέ, τι κάνεις εδώ παραμονή Χριστουγέννων;» τον ρώτησε. Ο Σκοτ δεν τον είχε αντιληφθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή.
«Με τρόμαξες» παραπονέθηκε χωρίς να σηκώσει τα μάτια από τη δουλειά του.
Παρά το σεξουαλικό ενδιαφέρον που κρυβόταν πίσω από την πρόταση του Φρεντ, η προσφορά του ήταν απλή και αυθεντική: το μόνο που ήθελε ήταν να περάσει τις γιορτές παρέα μ’ ένα άλλο ζωντανό πλάσμα κι ας μην έκαναν σεξ.
Όμως ο Σκοτ δεν είχε καμία όρεξη για παρέες.
«Πρέπει να δουλέψω. Έτσι κι αλλιώς έχω πάψει να γιορτάζω τα Χριστούγεννα» είπε και μέτρησε την απόσταση μεταξύ δυο τοιχίων στο χαρτί που είχε μπροστά του.
«Καλά λοιπόν, Καλά Χριστούγεννα τότε» είπε ο Φρεντ. Ωστόσο δεν ήθελε να εγκαταλείψει την προσπάθεια τόσο εύκολα κι έτσι πρόσθεσε: «Αυτό είναι το τηλέφωνό μου, αν αλλάξεις γνώμη». Το σημείωσε σ’ ένα χαρτάκι πάνω στο γραφείο του Σκοτ και μετά έφυγε και τον άφησε μόνο.
Lawrence Schimel: Σε χρόνο αόριστο (Πολύχρωμος Πλανήτης, 2006)
Eρώτηση κρίσεως προς όλους:
Τι νομίζετε ότι έκανε τελικά ο Σκοτ το χαρτάκι με το νούμερο του Φρεντ;
Η απάντηση μεθαύριο το βράδυ, παραμονή Χριστουγέννων, εδώ, στο «Απέναντι Πεζοδρόμιο».
θάθελα το "Αν" της πρότασης να ήταν καταλυτικό... :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να γινόταν το Αν ... Ναι...
σε αναμονή της εξέλιξης
(ωραία ιστορία)
Mήπως αυτό που λέει "Το σημείωμα" του Luiz Muñoz στην "Έλξη των Ομωνύμων";
ΑπάντησηΔιαγραφή...
Δεν δίστασε πια λεπτό: ...
.............
Στο διήγημα «Λευκά Χριστούγεννα» ο Λ. Σίμελ μάς δίνει μια ενδιαφέρουσα gay εκδοχή της «Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας», του διάσημου έργου του Καρόλου Ντίκενς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ήρωας, ο Σκοτ, είναι ένας άνδρας που μετά την απώλεια του συντρόφου του από AIDS αρχίζει να φοβάται το σεξ και καταλήγει να απωθήσει τις επιθυμίες του, να ναρκώσει τις αισθήσεις του, να ξεχάσει τελείως την ανάγκη του για ηδονή και ανθρώπινη οικειότητα. Και, όπως στο πασίγνωστο πρωτότυπο έτσι και εδώ, ένα φάντασμα, εκείνο του παλιού του εραστή, του στέλνει τρία πνεύματα παραμονές Χριστουγέννων για να του θυμίσει την ανάγκη, παρά τους όποιους φόβους του, να είναι γενναιόδωρος με τον εαυτόν του και τους άλλους, να εκμεταλλεύεται όλες τις ευκαιρίες ευτυχίας που του δίνει η ζωή.
Τώρα αναρωτιόταν πώς θα ήταν. (…) κι όπως στεκόταν με τη σεξουαλικότητά του αναστημένη, ένιωσε ότι ήθελε να ξαναδοκιμάσει τα πάντα. (…) Έφερε τα ψώνια στο σπίτι και τα ακούμπησε στο τραπεζάκι του διαδρόμου. Κάθισε στο σχεδιαστήριό του κι άρχισε να σκαλίζει τα χαρτιά που είχε φέρει από το γραφείο την προηγούμενη μέρα. Βρήκε επιτέλους αυτό που έψαχνε και σήκωσε το τηλέφωνο.
«Φρεντ; Εγώ είμαι, ο Σκοτ Μέρφι. Χρόνια πολλά, καλά Χριστούγεννα! δεν μου λες, εκείνη η πρόταση που μου έκανες χτες βράδυ, ισχύει ακόμη;»
Καλά Χριστούγεννα σε όλες και όλους!