GAY ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ 1. ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΥΣ ΣΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΜΠΛΕ ΔΕΙΠΝΟ

.
Ο Τζέφρεϊ έπιασε τον Φιλίπ σφιχτά από το χέρι και τον οδήγησε στην κουζίνα – ένα αχανές δωμάτιο, αστραφτερό και μεταλλικό, όπου ένας πελώριος άντρας έσκυβε πάνω από κατσαρόλες που περιείχαν διάφορες αποχρώσεις μιας μπλε πάστας. (…)
«Ω, μη νομίζεις πως μαγειρεύουμε μπλε κάθε μέρα», είπε ο Ντέρεκ γελώντας. «Μόνον όταν έχουμε εκλεκτούς καλεσμένους. Λοιπόν, αυτό εδώ», είπε, δείχνοντας μια απ’ τις κατσαρόλες, «είναι πουρές από όσπρια»
«Βαμμένο είναι;» ρώτησε ο Φιλίπ.
«Ω, Θεέ μου, όχι. Πρόσθεσα μόνο λίγη φλούδα από άγρια δαμάσκηνα. Θα μείνεις έκπληκτος από το άρωμα του. Πολύ –» χαμογέλασε, ψάχνοντας για την κατάλληλη λέξη που να το χαρακτηρίζει. «Νέο-καλιφορνέζικο», είπε.
«Σπουδαίο φαίνεται», είπε ο Φιλίπ. «Οι άλλες κατσαρόλες τι έχουν;»
«Για να δούμε. Εδώ έχουμε σιρόπι από βατόμουρα για την πάπια, κι εδώ μια σάλτσα Ροκφόρ για τα ζυμαρικά, κι εδώ, στο μπουφέ, έχουμε βούτυρο από βατόμουρα για τις τηγανίτες, που είναι σπεσιαλιτέ του Τζέφρεϊ» (…)
Στο τραπέζι, ο Φιλίπ κάθησε δίπλα στον Τζέφρεϊ κι απέναντι απ’ τον Έλιοτ και κάρφωσε τα μάτια του στο μπλε φαγητό που ξεχείλιζε το πιάτο του – πάπια γεμιστή με χοντρά μούρα, μπλε τηγανίτες και λιωμένες πατάτες με γεύση από δαμάσκηνο. Απέφυγε τα ζυμαρικά που με το βράσιμο είχαν πάρει ένα απωθητικό γκρίζο χρώμα.
«Κάθε σπουδαίο πείραμα έχει και τις μικρές του αποτυχίες», απολογήθηκε ο Ντέρεκ.

David Leavitt: Η χαμένη γλώσσα των γερανών (Aquarius)