.
Μερικούς μήνες μετά το ταξίδι μου στην Ελλάδα η μητέρα μου, η αδελφή μου και ο ομοφυλόφιλος ξάδελφός τους επισκέφτηκαν τη θεία Λεφτού στο σπίτι της στο Γκέιτς Μιλς. Είχα ακουστά γι’ αυτό τον ξάδελφο, από θετικά σχόλια της μητέρας μου και γεμάτα απογοήτευση σχόλια του πατέρα μου, που του άρεσε να αφηγείται την ακόλουθη ιστορία: «Είχαμε πάει μια παρέα στη Νότια Καρολίνα. Ήμασταν εγώ, η μητέρα σου, η Τζόις και ο Ντικ και αυτός ο ξάδελφος, αυτός ο Φίλιπ, εντάξει; Πάμε λοιπόν για μπάνιο στον ωκεανό και…» Σε αυτό το σημείο άρχιζε να γελάει. «Πάμε για μπάνιο και όταν γυρίσαμε στο ξενοδοχείο ο Φίλιπ μάς χτυπάει την πόρτα και ρωτάει αν μπορεί να δανειστεί, άκου τώρα, αν μπορεί να δανειστεί το πιστολάκι για τα μαλλιά της μητέρας σου». Αυτό ήταν. Τέλος της ιστορίας. Δεν έβαλε το πιστολάκι στον κώλο του ή κάτι τέτοιο, το χρησιμοποίησε κανονικά, για να στεγνώσει τα μαλλιά του, αλλά ο πατέρας μου το έβρισκε απίστευτο. «Δηλαδή, πιστολάκι για τα μαλλιά! Τι άλλο θα ακούσουμε!»
Είχα μια εμμονή με τον Φιλίπ, που δούλευε σε μια πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη κάπου στις Μεσοδυτικές Πολιτείες. «Σου μοιάζει πολύ» έλεγε η μητέρα μου. «Διαβάζει παρά πολύ. Λατρεύει τα βιβλία». (…)
.
David Sedaris: Μια σχεδόν φυσιολογική οικογένεια (Μελάνι, 2006)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου