ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 1

.
ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΑΣ ΜΟΥ
Και τι είναι αυτό που έµεινε από εκείνο το παλιό καλοκαίρι
στα παράλια της Ελλάδας;
Τι µου αποµένει από το µοναδικό καλοκαίρι της ζωής µου;
Αν µπορούσα να διαλέξω απ’ όλα όσα έχω ζήσει
κάποιον τόπο και τον χρόνο που τον περιβάλλει,
η θαυµατουργή συνοδεία του µε φέρνει εκεί,
όπου το να είσαι ευτυχισµένος είναι ο φυσικός λόγος του
...να είσαι ζωντανός.
Διαρκεί η εµπειρία, σαν κλειστό δωµάτιο των παιδικών
...χρόνων·
δεν µένει πια η ανάµνηση των διαδοχικών ηµερών
σ’ αυτή την ανούσια διαδοχή των χρόνων.
Σήµερα βιώνω αυτή την έλλειψη,
κι εκβιάζω από την αυταπάτη να διασώσω κάτι
που να µου επιτρέπει να κοιτάζω ακόµη τον κόσµο
µε τον αναγκαίο έρωτα·
κι έτσι να µε αναγνωρίσω άξιο για το όνειρο της ζωής.
Απ’ ό,τι υπήρξε τύχη, σ’ εκείνο το µέρος της ευτυχίας,
άπληστα λεηλατώ
την ίδια πάντα εικόνα:
τα µαλλιά του ν’ ανεµίζουν στον αέρα
και το βλέµµα καρφωµένο µέσα στη θάλασσα.
Μόνον εκείνη την αδιάφορη στιγµή.
Σφραγισµένη σ’ αυτήν, η ζωή.

Francisco Brines / Ισπανία
Από την ανθολογία ομο-ερωτικών ποιημάτων
Η έλξη των ομωνύμων (Οδυσσέας, 2005)
Μετάφραση : Ρήγας Κούπα

.