.
(Απόσπασμα από το κείμενο που διάβασε η Αυτόνομη Ομάδα Ομοφυλόφιλων Γυναικών στο συνέδριο του ΑΚΟΕ στις 7 Νοεμβρίου 1982)
Η λεσβιακή σεξουαλικότητα έρχεται να αμφισβητήσει και να καταρρίψει τη «φυσικότητα» της ετεροφυλόφιλης σεξουαλικότητας. Γιατί πολύ απλά η λεσβιακή επιθυμία σημαίνει άρνηση όλων των αξιών και των πρακτικών, που στηρίζουν το σύστημα της πατριαρχικής, πυρηνικής οικογένειας και παραπέρα του ανδροκρατικού συστήματος. Αυτό είναι το σημαντικότερο στοιχείο που κάνει τον λεσβιασμό επικίνδυνο. Γι’ αυτό καταδικάζεται όχι μόνο από τα κόμματα και το κράτος, αν και τουλάχιστον επίσημα θεωρείται ανύπαρκτος, μια και δεν υπάρχει νόμος που να μας αναφέρει, αλλά κι από τις πιο προοδευτικές (!) πολιτικές δυνάμεις.
Η λεσβιακή σεξουαλικότητα δεν είναι απλά και μόνο η επιλογή μιας άλλης γυναίκας, αλλά μια πολιτική θέση. Είναι η καθαυτή γυναικεία σεξουαλικότητα όταν η γυναίκα διαλέγει, όταν έχει τη δυνατότητα να διαλέξει. Της δίνει τον χαμένο ερωτισμό, τη συναισθηματική της συνοχή, την ψυχολογική της ισορροπία.
Περιοδικό Η ΛΑΒΡΥΣ, Νο 3, 1982
(Απόσπασμα από το κείμενο που διάβασε η Αυτόνομη Ομάδα Ομοφυλόφιλων Γυναικών στο συνέδριο του ΑΚΟΕ στις 7 Νοεμβρίου 1982)
Η λεσβιακή σεξουαλικότητα έρχεται να αμφισβητήσει και να καταρρίψει τη «φυσικότητα» της ετεροφυλόφιλης σεξουαλικότητας. Γιατί πολύ απλά η λεσβιακή επιθυμία σημαίνει άρνηση όλων των αξιών και των πρακτικών, που στηρίζουν το σύστημα της πατριαρχικής, πυρηνικής οικογένειας και παραπέρα του ανδροκρατικού συστήματος. Αυτό είναι το σημαντικότερο στοιχείο που κάνει τον λεσβιασμό επικίνδυνο. Γι’ αυτό καταδικάζεται όχι μόνο από τα κόμματα και το κράτος, αν και τουλάχιστον επίσημα θεωρείται ανύπαρκτος, μια και δεν υπάρχει νόμος που να μας αναφέρει, αλλά κι από τις πιο προοδευτικές (!) πολιτικές δυνάμεις.
Η λεσβιακή σεξουαλικότητα δεν είναι απλά και μόνο η επιλογή μιας άλλης γυναίκας, αλλά μια πολιτική θέση. Είναι η καθαυτή γυναικεία σεξουαλικότητα όταν η γυναίκα διαλέγει, όταν έχει τη δυνατότητα να διαλέξει. Της δίνει τον χαμένο ερωτισμό, τη συναισθηματική της συνοχή, την ψυχολογική της ισορροπία.
Περιοδικό Η ΛΑΒΡΥΣ, Νο 3, 1982
oops λίγο ξώφαλτση η τελευταία παράγραφος. φαντάζομαι όμως δικαιολογημένη για το κλίμα της εποχής
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αλήθεια ότι και την εποχή εκείνη οι γυναίκες της ΑΟΟΓ είχαν «διχάσει» τους συνέδρους με την τοποθέτησή τους και είχαν χαρακτηρισθεί από κάποιους έξαλλες, ακραίες και ...φασίστριες, ενώ κάποιοι άλλοι τις είχαν δικαιολογήσει για την κάπως επιθετική συμπεριφορά ...λόγω συναισθηματικής φόρτισης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ίδιες επέμειναν στη θέση τους ότι «Το μέλλον θα είναι θηλυκό», μίλησαν ανοιχτά για «πολιτικό άγχος εξαιτίας του ψυχικού φίμωτρου που επιβάλλεται παντού, ακόμα και μέσα σ’ ένα συνέδριο για την ομοφυλοφιλία» και κατηγόρησαν το ΑΜΦΙ ότι η πολιτική στόχευσή του αποσκοπούσε μονάχα στην «κοινωνική αποδοχή».
Σίγουρα στο κείμενο υπάρχει ένα «κλίμα εποχής» κάπως «ξεπερασμένο» πια, όμως σύγκρινέ το με τη σημερινή εικόνα αδράνειας των ελληνικών gay sites και εντύπων και η διαφορά θα είναι απογοητευτική. Για το σήμερα.