ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ (1931-2020)

 

Πέθανε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος

Έζησε 89 «διαγώνια» χρόνια… Ο φιλόλογος Κωνσταντίνος Δημητριάδης (το «Ντίνος Χριστιανόπουλος» είναι ψευδώνυμο του ποιητή), ο συλλέκτης έργων τέχνης, ο πρώην ιδιοκτήτης της πινακοθήκης της «Διαγωνίου», ο μελετητής, ο μεταφραστής, ο δοκιμιογράφος, ο σχολιαστής (ενίοτε ιδιαίτερα δεικτικός) των έργων και των ζωών των άλλων, ο πλέον «συζητημένος» ποιητής των τελευταίων χρόνων, πέθανε σήμερα στη γενέθλια πόλη του, τη Θεσσαλονίκη, την οποία ουδέποτε εγκατέλειψε (αντίθετα μ’ εκείνη), ύστερα από πολυετή ασθένεια.

Καταβεβλημένος από τις αλλεπάλληλες, τα τελευταία χρόνια, περιπέτειες της υγείας του, παρέμενε πάντα στο ισόγειο διαμέρισμά του στις Σαράντα Εκκλησιές της Θεσσαλονίκης, περιβεβλημένος από… ποιητές. Ο Καβάφης κι ο Τσιτσάνης σε κάδρα στον τοίχο πάνω από το γραφείο του.

Γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1931. Χρόνια μετά, η ημέρα της γέννησής του (Εαρινό ηλιοστάσιο- πρώτη μέρα της Άνοιξης), έμελλε να χρισθεί ως… «παγκόσμια μέρα της ποίησης». «Δεν θέλω και πολύ τις αυτοβιογραφίες, γιατί μου δίνουν την εντύπωση ότι ξόφλησα κι ότι δεν έχω πια να κάνω τίποτα άλλο παρά να βυθίζομαι στις αναμνήσεις…», έλεγε.

Στην εφηβεία αμφιταλαντευόταν για το εάν θα σπουδάσει θεολογία (πήγαινε στο κατηχητικό και είχε αναφέρει πως είχε επηρεαστεί) ή να σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών. Τελικά αποφάσισε να γίνει φιλόλογος και φοίτησε στο τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (αποφοίτησε στα 1954) αλλά δε θέλησε ποτέ να εξασκήσει τη φιλολογία ως επάγγελμα. Εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη και ύστερα από οκτώμισι χρόνια παραιτήθηκε. Είχε δηλώσει εξάλλου ότι θεωρεί … «κατάρα» το να είναι κάποιος υπάλληλος…

Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε το 1949, με τη δημοσίευση του ποιήματος «Βιογραφία» στο περιοδικό της Θεσσαλονίκης «Μορφές». Το 1950 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Εποχή των ισχνών αγελάδων». Το 1958 ίδρυσε και ανέλαβε το περιοδικό «Διαγώνιος» που κυκλοφόρησε ως το 1983, και το 1962 δημιούργησε τον εκδοτικό οίκο «Εκδόσεις της Διαγωνίου», προτείνοντας και εκδίδοντας σημαντικούς λογοτέχνες. (Νίκος – Αλέξης Ασλάνογλου, Γιώργος Ιωάννου, Περικλής Σφυρίδης, Σάκης Παπαδημητρίου κ.ά).

Εκτός από ποιητής και εκδότης, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος υπήρξε διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, λαογράφος, επιμελητής εκδόσεων, βιβλιοκριτικός, συλλέκτης, μελετητής και ερμηνευτής ρεμπέτικων τραγουδιών. Είχε ασχοληθεί επισταμένα με το Διονύσιο Σολωμό, το Στρατή Δούκα, τον Κωνσταντίνο Καβάφη, το Νίκο Καββαδία, το Βασίλειο Λαούρδα, ενώ είχε εντρυφήσει στο έργο του Βασίλη Τσιτσάνη κι εξέδωσε μελέτες για το ρεμπέτικο τραγούδι.

Το 2011 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για την προσφορά του τόσο στην πνευματική ζωή της Θεσσαλονίκης αλλά και γενικότερα στα ελληνικά γράμματα. Αρνήθηκε όμως να το παραλάβει παραπέμποντας στο κείμενό του «Εναντίον» από το 1979 όπου αναφέρει: «Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατωτέρου μου και κάποτε θα πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από τη ζωή μας».

Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από έντονα ερωτική διάθεση και επιρροές από το έργο του Κωνσταντίνου Καβάφη. «Πάντως, η βασικότερη διαφορά είναι ότι ο Καβάφης είναι φιλήδονος, ενώ εγώ γράφω για την αγωνία της ερωτικής στέρησης», έλεγε .

Τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια διέμενε μόνος του (μετά τα …«υπερήφανα χρόνια της Δημητρίου Πολιορκητού») σ’ ένα ισόγειο διαμέρισμα των 40 Εκκλησιών, ενώ η υγεία του είχε επιδεινωθεί.

Είπε και έγραψε:

Το ρεμπέτικο είναι η πολιτιστική αξία του ελληνισμού. Σ’ ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει σύγχρονο λαϊκό τραγούδι.. Μόνο στην Πορτογαλία τα φάντος και στην Ελλάδα το ρεμπέτικο είναι οι τελευταίες εστίες του…

«Εγώ; Από νταλκά τραγουδάω».

«Είναι αλήθεια. Μιλώ συχνά αθυρόστομα. Έβρισα πολλούς ανθρώπους , τους σχολίασα αρνητικά. Κινδύνεψα να συρθώ και σε δικαστήρια για αυτά που είπα. Ας είναι. Δεν μου βγήκε σε κακό… Δεν μετανιώνω».

«Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας/ είναι πολύ ζαχαρωμένα/ ταιριάζουν σε σοκολατόπαιδα/ μα δεν ταιριάζουνε σε μένα/ Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας/ ποτέ δε λένε την αλήθεια/ ο κόσμος υποφέρει και πεινά / κι εσείς τα ίδια παραμύθια…».

Και το …θρυλικό «Εναντίον» (το ομότιτλο κείμενό του, τού 1977) σύμφωνα με το οποίο ..(«Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία, απ’ το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο «υπείροχον έμμεναι άλλων», που μας άφησαν οι αρχαίοι./ Είμαι εναντίον των βραβείων, γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου -και κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά -και κάποτε θα πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από τη ζωή μας…

…Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων/ Είμαι εναντίον των λογοτεχνικών συντάξεων. .. των σχέσεων με το κράτος , των εφημερίδων/ των κλικών/ των κουλτουριάρηδων/ κάθε ιδεολογίας / κάθε ατομικής φιλοδοξίας που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια, δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο· φταίνε και οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Αν πιάστηκε η μέση του οδοκαθαριστή, φταίμε και εμείς που πετάμε το τσιγάρο μας στον δρόμο. Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, μήπως δεν φταίει και η δική μας σκαρταδούρα;»).

Ανήμερα της παγκόσμιας μέρας της ποίησης, της πρώτης μέρας της Άνοιξης, ανήμερα και των γενεθλίων του (προ πενταετίας) ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος, απαντούσε στην ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Σε τι βοηθά λοιπόν η ποίηση;»

«Ακανθώδες το ερώτημα και δε νομίζω να δύναται κανείς να δώσει τη σωστή απάντηση. Ίσως, θα μπορούσα να πω ότι δίνει έκφραση στην ψυχική ανάγκη μιας μερίδας ανθρώπων που λέγονται ποιητές. Ίσως και σε ορισμένους από τους αναγνώστες τους. Είναι απίθανο μυστήριο αυτό της ποίησης… Εμένα, πάντα μου άρεσαν- μου αρέσουν πολύ, οι λέξεις… Δεν μπορώ όμως να διεισδύσω σ αυτό το μυστήριο που λέγεται ποίηση… Μπορεί όμως η ποίηση να αναστείλει πολέμους, να δώσει λύση σ’ αυτή την κρίση που βιώνουμε; Δε νομίζω…».

Δεν έγραφε -εδώ και χρόνια- ποίηση

«Η εποχή σιγά σιγά χειροτερεύει. Ήδη οι νεώτεροι ποιητές εμένα προσωπικά δεν με ικανοποιούν. Κάτι έχει χαλάσει παντού, σε όλα. Έχει χαλάσει η ίδια η ουσία της ζωής μας. Δεν υπάρχει πλέον ατομική έκφραση που να σε πείθει… Λόγια παρμένα από τα σλόγκαν των εφημερίδων. Ο καθένας γράφει ό,τι μπορείς να φανταστείς με την πεποίθηση πως εκφράζει τον εαυτό του, ενώ δεν εκφράζει παρά μόνο την ηλιθιότητα ή τη μετριότητά του.. Τη μετριότητα της ζωής που βιώνει».

«Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία/ Βρίσκει κανείς τόσους τρόπους να επιμεληθεί την καταστροφή του», είχε γράψει εξάλλου από τα 1956. Στα 25 του χρόνια.

Φιλόλογος, βραβευμένος, συν-ιδρυτής της «Διαγωνίου», ποιητής, μελετητής, ρεμπετολόγος – και τραγουδιστής- ανθολόγος και συναξαριστής της τέχνης και των δημιουργών της, μάλλον συντηρητικός, ιδιότυπα Χριστιανός, ουδέποτε πολιτικοποιημένος, πάντα και κατά το δικό του τρόπο «ερωτικός», φτωχός, απλός – κάποιοι τον είπαν «απλοϊκό»- και πάντα «Εναντίον» .

Είμαι στ’ αλήθεια προκλητικός; Δεν ξέρω. Μ’ αρέσει να προκαλώ τους υποκριτές», ομολόγησε .

Ο Χριστιανόπουλος ήταν η Θεσσαλονίκη. «Με τα όλα της»…

Μέρος -το εναπομείναν υλικό του αρχείου τού Ντίνου Χριστιανόπουλου (56 ετήσια ημερολόγια, κείμενα αλληλογραφίας, περιορισμένος αριθμός χειρογράφων του, αποκόμματα συνεντεύξεών του, αλλά και ηχογραφήσεις στις οποίες ερμηνεύει ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια με την κομπανία «Παρέα του Τσιτσάνη»)- βρίσκονται ήδη στη βιβλιοθήκη του ΑΠΘ όπου δωρήθηκαν προ τριετίας από τον συλλέκτη- συγγενή και μοναδικό διαχειριστή της πνευματικής κληρονομιάς του Ντίνου Χριστιανόπουλου Ιωάννη Μέγα (ξεπερνά τα 90.000 τεκμήρια).

«Ο κ. Χριστιανόπουλος δεν υπήρξε συλλέκτης. Το υλικό που προέρχεται από τον κ. Χριστιανόπουλο δεν είναι βεβαίως συλλογή, αλλά το εναπομείναν υλικό του αρχείου του. Δυστυχώς δεν χρησιμοποιούσε γραφομηχανή, ούτε βεβαίως υπολογιστή, το αρχείο του δεν είναι ψηφιοποιημένο, αλλά χειρόγραφα κείμενα, πολλά από τα οποία έχουν με τα χρόνια χαθεί… Έδινε τα κείμενά του σε τυπογραφεία ή στους εκδότες και συχνά δεν τα έπαιρνε πίσω…», έλεγε, στη διάρκεια της παρουσίασης της δωρεάς στο ΑΠΘ, τον Οκτώβριο του 2016, ο κ. Μέγας.

Τα δωρηθέντα αρχεία μετά την τεκμηρίωση, βιβλιοθηκονομική επεξεργασία και αρχειοθέτηση τους θα είναι προσβάσιμα στους μελετητές και το κοινό και ηλεκτρονικά (http://www.lib.auth.gr) ενώ τα τεύχη του λογοτεχνικού περιοδικού «Διαγώνιος» που εξέδιδε ο Ντίνος Χριστιανόπουλο (με την γραφιστική συνεργασία του Κάρολου Τσίζεκ) ψηφιοποιούνται και θα είναι προσβάσιμα και ηλεκτρονικά στο κοινό από το Κέντρο Ελληνικής γλώσσας.

Η κηδεία του Ντίνου Χριστιανόπουλου θα γίνει την Πέμπτη το πρωί, από τα νεκροταφεία της Αναστάσεως του Κυρίου (Θέρμη). Δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη η ώρα της κηδείας.

 

ΣΕ ΞΕΝΟ ΑΧΥΡΩΝΑ - 1

Η δικτατορία της διαφορετικότητας

Μανώλης Κωττάκης (estia.gr, 18-6-2020)

Για όλα υπάρχουν όρια σε αυτή την ζωή!

Άλλο πράγμα η διαφορετική σεξουαλική προτίμηση κάθε ανθρώπου και άλλο πράγμα εντελώς η πολιτική εκμετάλλευση της προτίμησης αυτής και η αναγωγή της σε ιδεολογικό ρεύμα. Η συζήτηση στην πατρίδα μας άνοιξε εκ νέου μετά την αποκάλυψη του οικονομικού συμβούλου του Πρωθυπουργού Αλέξη Πατέλη ότι είναι gay και ότι γνώρισε ήδη τον σύζυγό του στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο διάλογος εντάθηκε μετά και την παρέμβαση του Προέδρου της Βουλής Κώστα Τασούλα ο οποίος υποστήριξε ότι η κοινωνία ωριμάζει υπέρ του γάμου των ομοφύλων. Η δική μας θέση; Δεν διαφωνούμε! Ειλικρινώς.

Η κοινωνία πράγματι ωριμάζει. Αυτοί που δεν ωριμάζουν όμως είναι όσοι κάνουν σημαία προοδευτικότητας την εκ μέρους της Πολιτείας πρόθεση να περιβάλλει με νομικό τύπο την συμβίωση δύο ανθρώπων του ιδίου φύλου. Σιγά την επανάσταση. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: Από τον καιρό που ο Γιάννης Μπέζος υποδύθηκε τον ομοφυλόφιλο στο διάσημο σήριαλ του Mega Channel και αποενοχοποίησε για πρώτη φορά τις διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις πέρασαν τριάντα ολόκληρα χρόνια. Η ελληνική κοινωνία ήταν τότε πράγματι πολύ πιο συντηρητική από όσο σήμερα. Γι αυτό και ο ρόλος που υποδύθηκε ο Μπέζος ήταν ο ορισμός της ανατροπής. Της ρήξης με τα κοινωνικά στερεότυπα. Σήμερα όμως εν έτει 2020 το πρότυπο αυτό είναι σχεδόν καθεστώς. Σχεδόν κατεστημένο. Ησυντήρηση. Κυριαρχεί παντού. Σε σήριαλ, σε βιβλία, σε θεατρικές παραστάσεις, σε αφίσες, σε δημόσια αξιώματα, στις επιχειρήσεις. Χιλιάδες άνθρωποι έπαψαν να ντρέπονται γι αυτό που είναι. Και παρά την σκόνη που κατά καιρούς σηκώνεται με αφορμή δυσάρεστα επεισόδια όπως αυτό με τον Ζακ Κωστόπουλο η κοινωνία αξιολογεί τα άτομα με διαφορετική σεξουαλική προτίμηση, άνδρες και γυναίκες, χωρίς τις ισχυρές προκαταλήψεις του παρελθόντος. Τούτο συμβαίνει για έναν απλό λόγο: Δεν τους αισθάνεται πλέον διαφορετικούς. Ακόμη και αν με τους παλαιούς ορισμούς της, είναι. Το πρόβλημα που διακρίνω ωστόσο είναι ότι οι ίδιοι (δεν αναφέρομαι στον επίσημο φορέα τους) εμμένουν να εμφανίζονται ως διαφορετικοί μέσα από τις ποικιλώνυμες ηγεσίες τους. Σε σημείο μάλιστα που να μας πλασάρουν ως μείζονα μεταρρύθμιση την προσχώρησή τους σε ”μικροαστικές αντιλήψεις” όπως η περιβολή των σχέσεων συμβίωσης με τον τύπο του γάμου. Πιο συντηρητική αντίληψη από αυτήν υπάρχει για έναν ”προοδευτικό”; Δεν υπάρχει. Και όμως εμφανίζεται ως πρωτοπορία. Λυπάμαι. Δεν είναι. Αν κάποιοι επιθυμούν να παντρεύονται για να έχουν αστικά δικαιώματα ο ένας ή η μία πάνω στην περιουσία του άλλου ή της άλλης αυτό είναι μια θεμιτή επιδίωξη –μολονότι για την Εκκλησία μας είναι αυστηρώς δογματικό θέμα αρχής λόγω και της ακάνθου των τέκνων- αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η εξέλιξη είναι και αιτία για πανηγυρισμούς. Σιγά! Ρουτίνα είναι. Και όπου δεν είναι, θα γίνει. Ό,τι οι άλλοι και αυτοί. Αν κάποιος δεν είναι διαφορετικός και επιθυμεί να αντιμετωπίζεται από την κοινωνία ως μή- διαφορετικός, έναν δρόμο έχει: Να πάψει να τραβά την προσοχή. Εδώ όμως τι έχουμε; Το σχεδόν καθεστώς και το σχεδόν κατεστημένο όπως έχουν εξελιχθεί σήμερα οι άνθρωποι με διαφορετική προτίμηση να διακηρύσσει ότι o γάμος των ομοφύλων είναι μείζων αλλαγή που πρέπει να κερδίσει την προσοχή μας. Και μάλιστα να βλέπουμε να το διακηρύσσει πως; Είναι τόσο ”ώριμοι” κάποιοι από την αόρατο εμπροσθοφυλακή του κινήματος ώστε ενώ ανοίγουν σαμπάνιες για την δημόσια παραδοχή του συμβούλου του Πρωθυπουργού ότι έχει σύζυγο άνδρα, εκείνοι δεν κάνουν το ίδιο στην προσωπική τους ζωή. Απευθύνονται στο κοινό τους ως … στρέιτ για να διαφημίσουν τους gay. Υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία από αυτό;

Να, λοιπόν, γιατί συμφωνώ με τον αγαπητό Πρόεδρο της Βουλής Κώστα Τασούλα ότι η κοινωνία ωριμάζει σε αυτά τα θέματα . Με την προσθήκη όμως ότι δεν ωριμάζουν αρκετοί από τους ενδιαφερόμενους. Πλέον αυτών όμως θέλω να επισημάνω και το εξής: Άλλο η διαφορετική σεξουαλική ταυτότητα και άλλο η πολιτική-ιδεολογική εκμετάλλευση αυτής. Καριέρα στο δημόσιο βίο κάνει κανείς με τα πνευματικά του χαρίσματα. Όχι με τα άλλα. Αυτό αφορά στρέιτ και γκέι. Όσο αποστρέφομαι έναν άνδρα ο οποίος ανέβηκε στη ιεραρχία χάρη στο ”φλέρτ”, όσο αποδοκιμάζω μια γυναίκα που εξασφάλισε προαγωγές χάρη στην φυσική της ομορφιά, άλλο τόσο δεν εκτιμώ έναν gay ο οποίος επιβιώνει στο εργασιακό του περιβάλλον αξιοποιώντας την αλληλεγγύη των ομοφύλων του και την ηθική ανωτερότητα της φύσης του. Από όσο είμαι σε θέση να αντιλαμβάνομαι η κοινωνία δεν αντιδρά σήμερα επειδή κάποιος έχει διαφορετική σεξουαλική προτίμηση από τα ειωθότα. Το τι κάνει ο καθένας στην ζωή του και στο κρεβάτι του δικαίωμά του. Αντιδρά όμως με σφοδρότητα στην ιδεολογική επιβολή του ”μοντέλου”. Πολεμά την διαφορετικότητα όταν επιχειρείται να της επιβληθεί ως ανώτερο πρότυπο από την ίδια. Ο οικονομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού Αλέξης Πατέλης δεν περιορίστηκε να μοιραστεί μαζί μας την διαφορετική σεξουαλική του προτίμηση που έτσι και αλλιώς είναι σχεδόν καθεστώς. Και η νέα πρέσβυς των ΗΠΑ έχει σύζυγο γυναίκα και ο τέως πρέσβυς της Μεγάλης Βρεταννίας είχε σύζυγο άνδρα, είναι πλέον κανόνας αυτά στα επίπεδά τους. Ο κ. Πατέλης συνόδευσε την εξομολόγηση του με την επίκληση αποτελεσμάτων ”έρευνας” η οποία υποστηρίζει ότι οι gay αυξάνουν την παραγωγικότητα των επιχειρήσεων. Γι αυτό μάλιστα ως άλλος ακτιβιστής θα οργανώσει όπως ανακοίνωσε και συνέδριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στους χώρους εργασίας. Με άλλα λόγια ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού λανσάρει την διαφορετικότητά του ως πρότυπο ανωτερότητας. Αναλόγως της στάσης που κοιμάσαι τα βράδυα, μπρούμυτα η ανάσκελα είσαι ή δεν είσαι παραγωγικός, κάνεις ή δεν κάνεις για την δουλειά σου.

Πρόκειται για την χειρότερη εκδοχή ρατσισμού. Κανείς δεν είναι καλύτερος από κανέναν. Όλοι παιδιά του ίδιου Θεού είμαστε. Τέτοιου είδους διαχωρισμοί, τέτοιου είδους πρωτοπορίες, τέτοιου είδους ηγεμονίες δεν μας καταλείπουν καμμία αμφιβολία για το ποιοι συμπεριφέρονται ως σχεδόν καθεστώς και ποιοι όχι. Καταλήγω: Στην διαφορετικότητα ανοίγουμε την αγκαλιά μας. Είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Ποιοι είμαστε εμείς που θα απορρίψουμε έναν άνθρωπο επειδή δεν μας αρέσουν οι διαφορετικές σεξουαλικές του προτιμήσεις; Στην δικτατορία της διαφορετικότητας όμως αντιδρούμε και μάλιστα έντονα. Οι ορμές ενός εκάστου δεν συνιστούν πολιτικό ρεύμα.

Ο πολιτικός γάμος μεταξύ ομοφύλων

Κωνσταντίνος Μπογδάνος* (kathimerini.gr, 18/6/2020)

Οι συντηρητικοί φιλελεύθεροι δεν φοβόμαστε να επιχειρηματολογούμε από θέση αρχής – αντιθέτως, το επιδιώκουμε. Δεν αποστρέφουμε το βλέμμα μας από τον κόσμο και τον άνθρωπο όπως στην πραγματικότητα είναι για να καταφύγουμε σε βολικές αφαιρέσεις. Δεν διστάζουμε, όπως δεν δίστασε και ο Εντμουντ Μπερκ όταν στα τέλη του 18ου αιώνα υποστήριξε τους επαναστάτες Αμερικανούς έναντι της δικής του αποικιακής Βρετανίας, να καταγγείλουμε την αδικία, την καταπίεση και το παράλογο όπου τα εντοπίζουμε. Σε αντίθεση με τους δήθεν δικαιωματιστές του ρηχού νερού και της κακιάς ώρας, εμείς δεν μετράμε το δίκιο ανάλογα με το αν απέναντί μας έχουμε δικούς μας ή όχι. Είπαμε: μας αρέσουν οι αρχές – οι γενικές, αφηρημένες, καθολικής εφαρμογής αρχές της νομοκρατίας και της ισονομίας.

Και θέμα νομοκρατίας και ισονομίας είναι το ζήτημα του πολιτικού –και τονίζω εδώ το «πολιτικού»– γάμου μεταξύ ομοφύλων στη χώρα μας. Μιας ληξιαρχικής πράξης δηλαδή που αναγνωρίζει από πλευράς του κράτους τον δεσμό ζωής μεταξύ ενός ζευγαριού. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος ένα ομόφυλο ζευγάρι να μην κάνει για παράδειγμα κοινή φορολογική δήλωση, να μην μπορεί να διεκδικήσει ισότιμα κοινές ημέρες άδειας διακοπών, να μην είναι και κατά νόμο ζεύγος εγγυτέρων συγγενών στα κληρονομικά και τις κρίσιμες αποφάσεις ζωής και θανάτου. Δεν υπάρχει κανένας λόγος η κατά νόμο αναγνώριση ενός δεσμού ζωής μεταξύ δύο συναινούντων ενηλίκων να εξαρτάται σήμερα από το φύλο τους.

Ο κ. Πατέλης μίλησε στη συνέντευξη που έδωσε πρόσφατα στην «Κ» για τον σύζυγό του. Ορισμένοι ίσως βιάστηκαν να προκαταλάβουν αδιακρίτως τη στάση όσων δεν δηλώνουν καλά και ντε προοδευτικοί. Γιατί όμως να δυσανασχετήσουν, ή να σοκαριστούν, οι ετεροφυλόφιλοι συντηρητικοί φιλελεύθεροι; Και να το πω κι αλλιώς: Πόσοι άραγε στ’ αλήθεια σοκαρίστηκαν; Πόσοι στ’ αλήθεια φοβήθηκαν για την ακεραιότητα της δικής τους ετεροφυλόφιλης ταυτότητας;

Αντιθέτως, αυτό που θα έπρεπε να μας σοκάρει και να μας εξοργίζει είναι ότι μια καθαρή υπόθεση νομοκρατίας και ισονομίας –των θεμελίων δηλαδή της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας– την έχουμε παραδώσει βορά σε ακραίους και μισαλλόδοξους φανατικούς της αριστεράς (οι οποίοι βέβαια ως κυβέρνηση δεν τόλμησαν να αναγνωρίσουν τον πολιτικό γάμο μεταξύ ομοφύλων). Θα έπρεπε να μας σοκάρει και να μας εξοργίζει ότι χιλιάδες ομόφυλα ζευγάρια στην πατρίδα μας, άνθρωποι πολλοί από αυτούς φιλελεύθεροι και συντηρητικοί, νοικοκυραίοι και πατριώτες, αισθάνονται ότι τα αυτονόητα δικαιώματά τους σήμερα τολμά να τα προάγει –έστω και στα λόγια– ένα τσούρμο ακραίων.

Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν́ για τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η παράταξή μας ποτέ δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό της. Με τη νομική αναγνώριση του πολιτικού γάμου μεταξύ ομοφύλων, μπορούμε να διασφαλίσουμε στην πράξη την ισονομία. Και μπορούμε να ακυρώσουμε μια και καλή τους τζάμπα μάγκες του φωνακλάδικου δήθεν δικαιωματισμού της αριστεράς. Η κοινωνία μας είναι πια ώριμη για να κάνουμε αυτό το συμβολικό και ουσιαστικό βήμα νομοκρατίας. Ας το τολμήσουμε, καθώς μόνο εμείς το μπορούμε!

* Ο κ. Κωνσταντίνος Μπογδάνος είναι βουλευτής Α΄ Αθηνών της Ν.Δ.

LAA LAA

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΑΔΩΝ

Σπάνια παράσταση όπου εικονίζεται ένας πατέρας να βάζει το παιδί του στην κούνια. 

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ 16/6/2020

Λίγες ώρες μετά τη συνέντευξη του επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, Αλέξη Πατέλη στην Καθημερινή, στην οποία αναφέρθηκε στη διαφορετικότητα της σεξουαλικής του επιλογής, ο Πρόεδρος της Βουλής προχωρά ένα βήμα ακόμα.

Απαντώντας σε ερώτηση αν θα μπορούσε να περάσει νομοθετικά ο πολιτικός γάμος μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, ο Κώστας Τασούλας σημειώνει ότι όσο ωριμάζουν τα πράγματα στην κοινωνία τόσο διευκολύνεται και η θεσμική εξέλιξη γύρω από το θέμα.

Ο κ. Τασούλας, ο οποίος ήταν ένας από τους 18 τολμηρούς βουλευτές της ΝΔ, που μαζί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ψήφισαν στις 22 Δεκεμβρίου 2015 την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και τα ομόφυλα ζευγάρια δήλωσε σήμερα ότι το βήμα εκείνο ήταν απαραίτητο. «Θεσμοθετήθηκε με μία διακομματιτική συναίνεση και στη συνέχεια τα πράγματα στην Ελλάδα έχουν βελτιωθεί αφάνταστα και καλό είναι να τ' αφήσουμε να εξελίσσονται και να βελτιώνονται αφάνταστα», τόνισε.

Αναφερόμενος στην συνέντευξη του Αλέξη Πατέλη ανέφερε ότι τα όσα είπε ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού απηχούν το γεγονός ότι τα θέματα της διαφορετικότητας στην χώρα μας έχουν γίνει πολύ πιο πολιτισμένα. «Ο κ. Πατέλης έχει το θάρρος της γνώμης του και αισθάνεται άνετα μέσα από αυτή την διαφορετικότητα όπως λέγεται, είναι μια παράξενη λέξη αλλά έτσι έχει καθιερωθεί να λέγεται, αισθάνεται άνετα και αυτό απηχεί το γεγονός ότι τα πράγματα στη χώρα μας γύρω από αυτό το γεγονός έχουν γίνει πολύ πιο πολιτισμένα από ότι ήταν άλλοτε. Έχουμε την νομική εξέλιξη του θέματος αλλά έχουμε και την κοινωνική και την πολιτιστική εξέλιξη που πολλές φορές είναι πιο σημαντική καθώς μπορεί να έχεις ένα νεωτερικό νομικό καθεστώς αλλά μια απαρχαιωμένη ή βάναυση κοινωνική αντίληψη γύρω από το θέμα. Εμείς έχουμε παράλληλη βελτίωση σε αυτό το θέμα», κατέληξε ο Πρόεδρος της Βουλής.

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ 15/6/2020

"ΔΥΟ ΨΥΧΙΚΕΣ (ΓΑΪΔΑΡΕΣ) ΜΑΛΩΝΟΥΝΕ ΣΕ ΞΕΝΟ ΑΧΕΡΩΝΑ"

* Κατά μία εκδοχή που φαίνεται πως είναι και η επικρατέστερη, τη φράση αυτή την είπε ο Γέρος του Μοριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, όταν βρισκόταν στη Ζάκυνθο (πριν αρχίσει η επανάσταση).

Τότε άκουσε, πως ο Ναπολέων Βοναπάρτης -αυτοκράτορας της Γαλλίας- μάλωνε με τον τσάρο της Ρωσίας για το ποιος από τους δύο θα έπαιρνε την Πολωνία.

-Τι είναι αυτή η Πολωνία; ρώτησε ο Κολοκοτρώνης.

Του εξήγησαν τότε, πως είναι ένα κράτος, μία χώρα, που δεν ήταν ούτε γαλλική ούτε ρωσική και πως τσακωνόντουσαν οι δύο Μεγάλοι, ποιος θα την πάρει.

-Δυο ψυχικοί (γάιδαροι) μαλώνουνε σε ξένο αχερώνα, είπε. (provocateur.gr)

OCULTAS

Από τη Χιλή...

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ 14/6/2020

Στη διαφορετικότητα που πρέπει να γίνει πιο ορατή στον ελληνικό δημόσιο βίο καθώς και στην ανοχή των άλλων, αναφέρεται μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού. Δίνοντας το προσωπικό του παράδειγμα, αποκαλύπτει στην «Καθημερινή της Κυριακής» και στον Νίκο Ευσταθίου ότι «ο Πρωθυπουργός έχει γνωρίσει τον σύζυγο μου όπως κι εγώ την δική του».

Κάτι που σε άλλες χώρες δεν χρειάζεται καν περισσότερες διευκρινίσεις, είναι μια κανονικότητα, αλλά στην Ελλάδα δεν έχουμε ακούσει σχεδόν ποτέ. Στην ουσία ο κ. Πατέλης γίνεται ο πρώτος αξιωματούχος ελληνικής κυβέρνησης που δηλώνει δημοσίως ομοφυλόφιλος.

Ο προϊστάμενος στο Οικονομικό Γραφείο του Πρωθυπουργού τα τελευταία 27 χρόνια εργαζόταν ως οικονομολόγος και αναλυτής στον χρηματοπιστωτικό τομέα στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και την Αθήνα. Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στα οικονομικά από το πανεπιστήμιο του Πρίνστον στις ΗΠΑ, όπου ολοκλήρωσε τη διατριβή του με επιβλέποντα καθηγητή τον πρώην διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, Μπεν Μπερνάκι. Διαθέτει, επίσης, μεταπτυχιακό στα οικονομικά από το ίδιο πανεπιστήμιο και πτυχίο στα οικονομικά και τα μαθηματικά από το Sussex University του Ηνωμένου Βασιλείου. Συμβουλεύει τον Πρωθυπουργό για θέματα οικονομικής πολιτικής και λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος με την παγκόσμια επενδυτική κοινότητα (protagon.gr)

AMAR ASÍ

Από την Κολομβία...

MARTYR

Από τον Λίβανο...

For Hassane, a young man from an impoverished neighborhood, life has stopped making sense. All he has left is a close group of friends, brought together by a shared sense of marginalization and hopelessness. Hassane’s strange sudden drowning at Beirut’s rocky shore sparks a mob procession and strips apart the bond of youth and friendship, forcing his friends to grapple with loss and powerlessness, and with the cold heavy truth of their friend’s dead body. The funeral is transformed into a heartfelt farewell to the beauty and sensuality of life, youth, friendship, and love.

ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ (ΤΟΥ)

#greeksstayathome

(φωτογραφία: Γ. Καπλανίδης)

Ο ΤΖΟΡΤΖ ΣΟΡΟΣ, ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΟΑΔ ΧΩΡΟ

Έρευνα ECLJ: Πώς ο Σόρος υπαγορεύει αποφάσεις στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Γεωργίου Βασίλης (slpress.gr, 28/2/2020)

Είναι γεγονός ότι οι 22 στους 100 δικαστές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι πρώην υπάλληλοι ή επικεφαλής οργανώσεων που δραστηριοποιούνται σήμερα στο σημαντικότερο δικαστήριο της Ευρώπης, σύμφωνα με έρευνα του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δικαίου και Δικαιοσύνης (European Centre for Law and Justice) που εδρεύει στο Στρασβούργο. Μπροστάρης σε αυτές τις οργανώσεις είναι το δίκτυο που έχει στήσει ο Τζορτζ Σόρος, το οποίο μάλιστα σπρώχνει λεφτά σε όλες αυτές τις οργανώσεις. Το διάστημα 2009-2019, 18 δικαστές εξ' αυτών εκδίκασαν υποθέσεις που ενέπλεκαν ΜΚΟ με τις οποίες διασυνδέονταν οι ίδιοι στο παρελθόν.

Πρόκειται για μια έρευνα αποκαλυπτική της σήψης ενός θεσμού που έχει στήσει επανειλημμένα την Ελλάδα στον "τοίχο" στο ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Προφανώς, δεν υπάρχει τίποτα το επιλήψιμο στο γεγονός και μόνο ότι οι εν λόγω δικαστικοί λειτουργοί υπήρξαν υπάλληλοι ΜΚΟ που χρηματοδοτούνταν από τον Σόρος. Όλοι από κάπου ξεκινάν και έχουν την πορεία τους.

Ωστόσο, τα πράγματα αρχίζουν να σκοτεινιάζουν, δημιουργώντας μείζον ζήτημα σύγκρουσης συμφερόντων, από τη στιγμή που οι δικαστές εκδικάζουν υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται οι χθεσινοί τους εργοδότες. Σύμφωνα με την έκθεση, σε περίπου 88 υποθέσεις που ήρθαν ενώπιον των δικαστών, στους διαδίκους ήταν ΜΚΟ στις οποίες εργάζονταν παλαιότερα οι ίδιοι δικαστές! Οι τελευταίοι, μάλιστα, απέφυγαν να δηλώσουν "σύγκρουση συμφερόντων" ή να αποσυρθούν από τις ακροάσεις όπως προβλέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις, σύμφωνα με την έκθεση.

Remaining Time-0:01

Fullscreen

Mute

Φερειπείν, το 2018, ήρθε υπόθεση στο δικαστήριο από 10 ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από το Open Society Foundation με το οποίο όμως διασυνδέονταν και οι 17 δικαστές που άκουσαν την υπόθεση! Αν δεν είναι αυτό σύγκρουση συμφερόντων τι είναι; Άραγε πόσο μπορεί ένα κράτος να εμπιστευτεί ένα τέτοιο δικαστήριο; «Η κατάσταση αυτή είναι σοβαρή και θέτει υπό αμφισβήτηση την ανεξαρτησία του Δικαστηρίου και την αμεροληψία των δικαστών. Αυτές οι συγκρούσεις συμφερόντων πρέπει να διορθωθούν αμέσως» αναφέρει το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαίου και Δικαιοσύνης.

Είναι γεγονός ότι το Open Society έχει διεισδύσει για τα καλά στην ελληνική κοινωνία διοχετεύοντας εκατοντάδες εκατομμύρια σε ιδρύματα, οργανώσεις και φορείς. Οι εν λόγω οργανώσεις στην Ελλάδα, που προωθούν τα ανθρώπινα/ατομικά δικαιώματα, γνωρίζουν ότι χρηματοδοτούνται από έναν φορέα που συντηρεί ένα σύστημα διαφθοράς έχοντας τις σημαντικότερες απολήξεις του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Το 31% των αποφάσεων στου Δικαστηρίου σχετικά με την Ελλάδα το διάστημα 2017-2019 ήταν καταδικαστικό για τη χώρα. Άραγε οι δικαστές που καταδίκασαν την Ελλάδα είχαν εργαστεί στο παρελθόν σε ΜΚΟ του Τζορτζ Σόρος το οποίο προωθεί τα προσφυγικά ζητήματα στην Ελλάδα;

Όπως σημειώνει ο δρ. του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης John Laughland: «Η άρνηση των δικαστών να αποσυρθούν είναι μια επαίσχυντη επαγγελματική αποτυχία που δείχνει ότι το ανώτατο όργανο ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ευρώπης δεν είναι στην πραγματικότητα ανεξάρτητο, αλλά αντίθετα αποτελεί μέρος μιας πραγματικής "βιομηχανίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων" - μια πυραμίδα χρημάτων και ένα σφιχτό δίκτυο επαγγελματικών σχέσεων, στην κορυφή του οποίου βρίσκεται ο Σόρος με τα δισεκατομμύρια του. Οι ΜΚΟ υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν την "κοινωνία των πολιτών" ανεξάρτητη από τα κράτη. Στην πραγματικότητα, ένας πολύ μεγάλος αριθμός από αυτές είναι η δημιουργία φορέων χωρίς δημοκρατική νομιμότητα, όπως το Open Society Foundation».

Μια επίσης σκανδαλώδη εξέλιξη είναι ότι από το 2012, οι ΜΚΟ μπορούν να συμμετέχουν στη διαδικασία διορισμού δικαστών! Το να έχει κανείς δικαστική εμπειρία δεν αποτελεί προαπαιτούμενο. Σύμφωνα με την έκθεση, περίπου 51 στους 100 δικαστές δεν υπήρξαν δικαστές στο παρελθόν αλλά "ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων", έναν τομέα που έχει καταστήσει βιομηχανία ο Σόρος ειδικά στα Βαλκάνια και φυσικά στην Ελλάδα.

Στην έκθεσή του, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαίου και Δικαιοσύνης προτείνει να γίνεται οπωσδήποτε πιο προσεκτική επιλογή προσώπων για το πόστο του δικαστή και φυσικά να αποφεύγονται οι στελεχώσεις θέσεων από πρώην ακτιβιστές ή επικεφαλής εκστρατειών. Η υπόθεση θα έρθει και στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

The Open Society Foundations in Greece

The Open Society Foundations, founded by George Soros, are one of the world’s largest private funders of groups that support human rights, democracy and accountability—with an annual budget of over $1 billion. Just under 10 percent of our funding goes to Europe.

The majority of this funding is directed towards supporting human rights and democratic participation in East and Central Europe and the Balkans. Open Society is also the largest private funder of efforts to support Europe’s Roma communities. 

In Western Europe, where democratic traditions and civil society groups are well established, our work has largely involved helping local groups respond to rapidly evolving new challenges—from dealing with the social impact of economic austerity programs, to efforts to revitalize democratic participation, and to respond to the challenges of migration. 

We began working in Greece in 2013, with a focus on helping people most impacted by the severe austerity measures then in place. We funded the provision of legal aid, medical care, and employment service, and paid for heating oil for schools, orphanages, and hospitals in Northern Greece during the winter months.

In 2015, we supported local groups in Greece, as they responded to the arrival of over 800,000 refugees fleeing conflict and poverty in the Middle East and Africa. Since then, Open Society Foundations’ approach has been twofold: to support Greek civil society to ensure that in these most difficult times, all voices are heard; and to ensure, working with local volunteer and humanitarian organizations, that refugee and migrant rights are upheld. 

Nine Facts about Greece and the Open Society Foundations

Open Society generally funds no more than a third of any organization’s budget, in order to ensure that they maintain their autonomy, and establish a sound financial basis for their operations. 

Open Society’s funding of projects in Greece amounted to just over two percent of our total European budget for 2019.

In keeping with our mission to support open and transparent societies across the world, we support Vouliwatch, an online platform that engages Greek citizens with their elected officials and can hold them accountable. 

In 2013, Open Society founded SolidarityNow, an organization that provides services and support to both local communities and migrants and refugees in need. The organization is now independent, with funding from the UN High Commissioner for Refugees, the European Commission, and others. 

During the financial crisis, we ensured that people at risk had access to both primary health care and critical medicines through our support for Greek humanitarian organization, PRAKSIS, along with Medecins du Monde—Greece. 

On the island of Lesbos, we have funded renovation and revitalization projects by the local Starfish Foundation in the village of Moria, as part of our broader effort to support communities most affected by migrant movements. 

Working closely with the Municipality of Thessaloniki, Open Society supports Diadrasi, a childcare center which will bring both Greek and refugee children together after school, to play and to learn, and to do their homework.

We supported the Center for Life and Positive Voice, which defend the rights of people in Greece who are living with HIV.

Open Society has also funded activities that address racist and homophobic violence, such as the Colour Youth’s Tell Us! Project.

opensocietyfoundations.org

ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ: Ο ΚΛΕΟΜΕΝΗΣ ΖΗΤΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΛΕΤΗ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΡΩΤΑ ΣΤΟΥΣ ΣΤΑΒΛΟΥΣ

Άγριες Μέλισσες: Ο Κλεομένης ζητάει από τον Μελέτη να κάνουν έρωτα στους στάβλους

protothema.gr, 25/2/2020

Αυτές και αν είναι εξελίξεις στις  Άγριες Μέλισσες... Ο Κλεομένης, ο γαμπρός του Δούκα, κάνει ερωτική εξομολόγηση και δεν διστάζει να ζητήσει από τον επιστάτη Μελέτη να κάνουν έρωτα. Μάλιστα για να τον εκβιάσει του λέει πως γνωρίζει πως είναι εκείνος που μαχαίρωσε τον Μιλτιάδη.\
Στο αγρόκτημα της οικογένειας Σεβαστού θα διαδραματιστούν σκηνές απείρου κάλλους. Οι δύο άντρες θα παίξουν μεταξύ τους άγριο ξύλο και η κατάσταση θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Δεν θα αργήσει η στιγμή που ο Δούκας θα μάθει τη σοκαριστική αλήθεια. Ότι δηλαδή ο γαμπρός του προσέγγισε ερωτικά τον επιστάτη του. Από εκείνο το σημείο και μετά οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.
Σύμφωνα με το «TV Έθνος», ο Κλεομένης, σε μια προσπάθεια να πείσει τον πεθερό του πως δεν συνέβη τίποτα απ’ όλα αυτά, περνά στην αντεπίθεση. Αφενός αρνείται το περιστατικό, αφετέρου αποκαλύπτει στον Δούκα την παράνομη ερωτική σχέση της γυναίκας του Πηνελόπης με τον Μελέτη. Η τιμωρία που θα επιβάλλει ο Δούκας στον Μελέτη είναι πάρα πολύ σκληρή. Τον πετά μέσα σε ένα φρεάτιο και ο επιστάτης θα πρέπει να ζήσει εκεί για αρκετές μέρες και νύχτες της ζωής του.

ΒΛ. ΠΟΥΤΙΝ: ΟΣΟ ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ "ΓΟΝΙΟΣ 1" ΚΑΙ "ΓΟΝΙΟΣ 2"

Πούτιν: Όσο είμαι πρόεδρος δεν θα υπάρξουν «γονιός Νο 1» και «γονιός Νο 2»

CNN Greece, 13-2-2020

Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν διαβεβαίωσε τους πολίτες ότι όσο θα είναι πρόεδρος της χώρας δεν θα εμφανισθούν οι έννοιες «γονιός Νο 1» και «γονιός Νο 2», καθιστώντας κατ' αυτόν τον τρόπο σαφές ότι δεν υπάρχει προοπτική κατά την διάρκεια της θητείας του για γάμους μεταξύ ανθρώπων του ιδίου φύλου.

«Όσον αφορά στο 'γονιός Νο 1 και γονιός Νο 2', έχω ήδη πει δημόσια και το επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά: όσο είμαι πρόεδρος, δεν θα υπάρξει. Θα υπάρχει 'μπαμπάς' και 'μαμά'», δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος κατά την διάρκεια της συνάντησης που είχε με την ομάδα εργασίας που ασχολείται με την αναθεώρηση του ρωσικού Συντάγματος με βάση τις προτάσεις που έχει καταθέσει ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος.

Υπενθυμίζεται ότι τον Μάρτιο η γαλλική εθνοσυνέλευση ψήφισε υπέρ της κατάργησης των λέξεων «μητέρα» και «πατέρας» από όλα τα επίσημα έγγραφα του εκπαιδευτικού συστήματος, ώστε όπως ανέφεραν, να αντιμετωπιστούν τυχόν διακρίσεις που έπλητταν γονείς του ίδιου φίλου.

EDEN

Από την Πορτογαλία...