25.4.19

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Για να μου ξαναμιλήσει η Ανάσταση του Χριστού και η Λαμπρή και να αρθώ στο ύψος των αναμνήσεών μου, χρειάζεται ψυχική αγνότης και συγκέντρωση. Ενας καλλιτέχνης άλλωστε πρέπει να καλλιεργεί πάντα αυτή την αγνότητα, όπως ένας αθλητής τη φόρμα του.
Τις αξίες της Ρωμιοσύνης μέσα μου τις αφήνω ελεύθερες να ζήσουν ή να πεθάνουν. Τους δίνω τις καλύτερες συνθήκες επιβιώσεως, προσπαθώντας να είμαι αληθινός και ουσιαστικός. Απεχθάνομαι τη φαρισαϊκή συντήρηση των μορφών που δεν έχουν αντίκρισμα ουσίας. Εν τούτοις πάντοτε βάφω αβγά, όπου και αν βρίσκομαι, και γενικά ό,τι μπορώ να διατηρήσω, ό,τι έμαθα από τη μάνα μου και τον πατέρα μου το συντηρώ γιατί και μια κουταμάρα να είναι, όταν γίνεται επί πολλούς αιώνες, παίρνει αξία και δίνει δύναμη. (…) Προτιμώ τη συντηρητικότητα από τη χυδαιότητα του δήθεν ελεύθερου στοχαστή.
Απεχθάνομαι τις περιττές ελευθερίες όσο μεγάλες και αν είναι.

Γιάννης Τσαρούχης: Ως στρουθίον µονάζον επί δώµατος (εκδ. Καστανιώτη, 1987)
Κοσμάς Βίδος (in.gr, 23/4/2019)



20.4.19

ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΝΕΡΑΪΔΑ - 2

To μεγαλύτερο παιδί της, o επτάχρονος Τζάκσον, ο οποίος υιοθετήθηκε από τη Σαρλίζ Θερόν από τη Νότια Αφρική το 2012, όταν ήταν μωρό παρουσιάστηκε από την ίδια ως ο γιος της. Ο Τζάκσον είναι ο πρωταγωνιστής δεκάδων σχολίων. Όλοι μιλούσαν και μιλούν για τη Σαρλίζ που ανέτρεφε τον Τζάκσον ως κορίτσι! Παπαράτσι φωτογραφίες του παιδιού που φοράει φούστες και φορέματα και με μακριές πλεξούδες στα μαλλιά, έκαναν τα κουτσομπολιά του Χόλιγουντ να γιγαντώνονται . 
Η συνέντευξη που παραχώρησε η Σαρλίζ Θερόν στη «Daily Mail» εξηγεί τους λόγους για τους οποίους ντύνει τον υιοθετημένο της γιο με γυναικεία ρούχα και έχει δημιουργεί τεράστιο θόρυβο. 
«Ναι, και εγώ αρχικά νόμιζα ότι ήταν αγόρι. Μέχρι που με κοίταξε στα μάτια όταν ήταν τριών ετών και μου είπε: "Δεν είμαι αγόρι". Αυτή είναι λοιπόν η αλήθεια. Έχω δύο πανέμορφες κόρες, τις οποίες, όπως κάθε γονιός, θέλω να προστατέψω και να δω να προχωράνε στη ζωή. Γεννήθηκαν έτσι και δεν είναι στο δικό μου χέρι να αποφασίσω πώς θα εξελιχθούν μεγαλώνοντας. Δουλειά μου ως γονιός είναι να τις αγαπώ και να διασφαλίζω ότι έχουν ό,τι χρειάζονται για να γίνουν αυτό που θέλουν. Θα κάνω ότι μπορώ ώστε τα παιδιά μου να έχουν αυτό το δικαίωμα και να είναι προστατευμένα σε αυτό το πλαίσιο», απάντησε στην ερώτηση που της έγινε, προσθέτοντας την οριστκή της απόφαση να μην συμβιβαστεί ,με όποιο θέμα αφορά στην ευτυχία των παιδιών της. Όπως τόνισε, είναι αποφασισμένη να λέει την αλήθεια στα παιδιά της και για τα παιδιά της. (thetoc.gr, 20/4/2019)

Κ.ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ: SAFE ZONE ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΛΑΟΤΚΙ+ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ


-    Τι να περιμένει ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο στην Αθήνα, με δήμαρχο τον Κώστα Μπακογιάννη;
-      Ότι θα κάνω ό,τι μπορώ, ώστε σε 4 χρόνια από τώρα να μη χρειαστεί να μου κάνεις αυτή την ερώτηση. Είμαι υπεραισιόδοξος αλλά νομίζω ότι πρέπει να θέσουμε τον πήχη ψηλά. Ο δήμος θα πρέπει να είναι δίπλα στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, είναι κομμάτι του ίδιου του δήμου, του ίδιου του του εαυτού κι αυτό πρέπει να γίνει απόλυτα αντιληπτό και κατανοητό σε επίπεδο δημόσιου λόγου αλλά και δημόσιας πράξης. Μερικά παραδείγματα; Ο δήμος να συνεχίζει να υποστηρίζει το Athens Pride με όλες τους τις δυνάμεις. Ο δήμος να συνεχίζει να στηρίζει τη γραμμή 11528, επίσης με όλες τους τις δυνάμεις. Επίσης ο δήμος να προχωρήσει και στη δημιουργία νέων υποστηρικτικών δομών όπως π.χ. ένα safe zone. Εννοείται όλα αυτά μεταξύ μιας δημιουργικής και γόνιμης συνεργασίας με τις ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεις. (avmag.gr)

Δηλαδή ΓΚΕΤΟ με ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ, για να καταλαβαινόμαστε.


18.4.19

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ. "ΟΡΓΙΟ" ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ

Ερωτικό «όργιο» γυναικών έξω από ελληνικό εστιατόριο της Αυστραλίας
Σύμφωνα με αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης τρεις γυναίκες, όταν βγήκαν από το εστιατόριο «Hellenica» του Μπρίσμπαν άρχισαν να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται ερωτικά, αδιαφορώντας για τον κόσμο που περνούσε από εκει…
neoskosmos.com, 18/4/2019
Έπρεπε να σπεύσει στο σημείο η αστυνομία για να σταματήσουν το ερωτικό όργιο τρεις γυναίκες, έξω από ελληνικό εστιατόριο στο Μπρίσμπαν.
Όπως γράφουν αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης τρεις γυναίκες είχαν μόλις γευματίσει στο ελληνικό εστιατόριο «Hellenica», όπου έκαναν λογαριασμό 600 δολαρίων και όπως όλα δείχνουν μέθυσαν.
Στη συνέχεια, όταν βγήκαν από το εστιατόριο, άρχισαν να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται ερωτικά, αδιαφορώντας για τον κόσμο που περνούσε από το σημείο.
Μάλιστα, η μία από αυτές κράτησε αποστάσεις, βλέποντας πως η κατάσταση με τις άλλες δύο άρχισε να ξεφεύγει. Κάθισε ζαλισμένη από το αλκοόλ σε πεζούλι και παρακολουθούσε τις φίλες της, ενώ η μία είχε γδυθεί τελείως από την μέση και πάνω.
Ένας από τους περαστικούς τηλεφώνησε στην αστυνομία, η οποία έβαλε τέλος στο όριο.
Σύμφωνα με τις αρχές του Μπρίσμπαν, οι συγκεκριμένες κοπέλες δεν συνελήφθησαν, καθώς δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία για να απαγγελθούν κατηγορίες.

15.4.19

ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΝΕΡΑΪΔΑ - 1


Stop this trans exploitation of children
At last, clinicians are speaking out about the rush to ‘transition’ gender-confused kids.
 Joanna Williams (spiked-online.com, 11/4/2019)
At last medical professionals are raising questions about the treatment of transgender children. For too long doctors, teachers and social workers have quietly conspired in a view that children who question their gender are trans and that they need to have this identity affirmed along with a new name and pronouns, different clothes, counselling, perhaps a medical referral, hormone therapy and, later, surgery. Now, finally, five clinicians from the NHS’s gender clinic for children, the Tavistock Centre, have gone public with concerns about the centre’s practice in interviews with Lucy Bannerman of The Times.
They question the impact of counselling that simply confirms a child’s gender confusion. They warn that vulnerable children and teenagers have ‘been sent down the path towards transition’ without sufficient time to assess whether this is the right course of action. Most damningly of all, they challenge the practice of prescribing children with hormone blockers to halt their sexual development. The long-term impact of this medication on a child’s brain is still unknown. Meanwhile, irreversible cross-sex hormones that lead to infertility can be prescribed to children from the age of 16. There would be outrage if any other group in society was being experimented on in this way. Yet for children, often very vulnerable children, the label ‘transgender’ means all ethical standards are abandoned.
One problem for the Tavistock clinicians is that well-funded advocacy groups like Mermaids provide resources and forums for parents and children to share information about the most effective way of securing particular outcomes in advance of any counselling. All those who spoke to The Times said they believed that transgender charities were having a ‘harmful’ effect by ‘allegedly promoting transition as a cure-all solution for confused adolescents’. In this way, adult campaigners exploit children to further their own agenda. The frequently quoted retort that it is better to have ‘a living girl than a dead boy’ is the most despicable and manipulative example of the kind of emotional blackmail that is sadly effective when it comes to securing medical interventions.
The clinicians now speaking out expressed concern that the label ‘transgender’ is often erroneously applied to children who may be struggling with their sexuality and would otherwise grow up to be gay or lesbian. They report that many children decided they wanted to change gender after suffering homophobic bullying, ‘yet these young people were still referred down the route of hormone treatment’. This seems to be a particular issue for young girls who find it far more socially acceptable to come out as a boy than to come out as a lesbian. Although gay conversion therapy is illegal, it is acceptable to ‘normalise’ children by turning them into heterosexual members of the opposite gender.
Sadly, charities such as Stonewall who have traditionally advocated for gay and lesbian rights are not calling out this new incarnation of discrimination. They are far too busy aligning themselves with the trans activists and calling out The Times coverage as ‘damaging and misleading’. Taking up the trans cause might justify Stonewall’s continued existence (and funding) now that there are few legal or cultural battles left to be won for gay rights, but once more we see children exploited for adult gains.
Yet rather than questioning the role of Stonewall or Mermaids, and rather than praising The Times for its public-interest journalism, Labour MP Stephen Doughty was among many activists and ‘allies’ who rushed to Twitter with accusations of bigotry and transphobia against the newspaper. Being labelled transphobic, alongside the bullying, intimidation and abuse that vocal proponents of the trans movement unleash, leaves many people too fearful to speak out.
There has been a huge increase in the number of children querying their gender identity. In 2010 there were 94 referrals to the Tavistock Clinic; by 2018 this had risen to 2,519. The youngest child referred was just three years old. Of course, these children need to be treated with the utmost compassion. These are undoubtedly troubled, vulnerable children. Some researchers have identified a link between autistic traits and confusion about gender identity; others point out that transgender children are more likely to self-harm. The medical professionals who spoke to The Times described the children who are referred to the Tavistock for ‘experimental treatment’ as ‘very vulnerable children, who have experienced mental-health difficulties, abuse, family trauma.’
The vulnerability of this group of children should be reason enough to avoid rushing into life-changing decisions. But parents who advise caution are all too often told by advocacy groups and health professionals that they are the problem. Schools allow children to change their name, pronouns and dress irrespective of the wishes of their parents. The ultimate sanction for parents who prevent their child from changing gender is that their child is removed from the parental home and put into care.
Sometimes, of course, it is not the children but the parents who need counselling. There is a huge difference between a troubled older teenager and a toddler or child still in primary school. Toddlers know nothing about the world – they are as likely to identify as a train as a member of the opposite sex. Parents of three-year-olds need to be told in no uncertain terms that if their son likes to wear a dress or their daughter likes to play with cars, then they have a perfectly normal child who needs to be nowhere near the Tavistock Clinic. By the same token, it would be helpful to these parents if teachers weren’t encouraged to confuse such young children by asking them to choose their gender.
The clinicians who have now spoken out about the rush to label and medicalise transgender children should be praised for starting a badly needed public debate. But we need to talk about far more than medical interventions. We need to ask why young people see changing gender as a positive thing to do and question the role of schools, advocacy groups, social workers and health professionals in promoting this view.

Joanna Williams is associate editor at www.spiked-online.com, writer of the book Women vs Feminism: Why We All Need Liberating from the Gender Wars

13.4.19

Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ QUEER ATZΕΝΤΑ. ΒΡΕΙΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ, ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!




Η Κατερίνα Νοτοπούλου, υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ για το δήμο Θεσσαλονίκης στις αυτοδιοικητικές εκλογές, θα παρουσιάσει σήμερα σε εκδήλωση τις προγραμματικές θέσεις της παράταξης «Θεσσαλονίκη Μαζί» για τον πολιτισμό. Ανάμεσα σε αυτές είναι η δημιουργία «Μουσείου- Κέντρου διαλόγου ερωτικού προσανατολισμού και κοινωνικού φύλου», σε συνεργασία με τις σχετικές συλλογικότητες της Θεσσαλονίκης.
Οι προτάσεις της Κατερίνας Νοτοπούλου για τον πολιτισμό και συγκεκριμένα για Μουσεία και Κέντρα διαλόγου:
-Σχεδιάζουμε «Αρχείο Πολιτισμικής Ιστορίας» της Θεσσαλονίκης, με έμφαση στον 19ο και 20ο αιώνα, σε συνεργασία και διασύνδεση με τα υφιστάμενα θεματικά μουσεία. Αναδεικνύουμε την ιστορία χωρίς να είμαστε φοβικοί και φωτίζουμε πολιτισμικές πτυχές που είχαν αποσιωπηθεί γιατί δεν ταίριαζαν στο κυρίαρχο αφήγημα.
-Στηρίζουμε το σχεδιαζόμενο «Μουσείο Ολοκαυτώματος» και συμβάλλουμε στη συλλογή των ταφικών επιγραφών του καταστραφέντος Ισραηλιτικού Νεκροταφείου.
-Προγραμματίζουμε «Μουσείο – Κέντρο διαλόγου για τον Οθωμανικό και Ισλαμικό Πολιτισμό». Προωθούμε τη γνωριμία του κοινού της πόλης με τα εικαστικά, αρχιτεκτονικά και μουσικά γνωρίσματα της περιόδου.
-Ιδρύουμε «Μουσείο – Κέντρο διαλόγου ερωτικού προσανατολισμού και κοινωνικού φύλου», σε συνεργασία με τις σχετικές συλλογικότητες της πόλης.
-Δημιουργούμε «Αρχείο Γυναικείων Κινημάτων» για τους αγώνες των γυναικών για ισότητα και δημοκρατία.
-Σχεδιάζουμε «Μουσείο Εθνικής και Αντιδικτατορικής Αντίστασης» σε κτίριο ιστορικών συμβολισμών (π.χ. στην οδό Φιλίππου - Χριστόπουλου – Δελμούζου).
-Προωθούμε την ίδρυση «Μουσείου Βιομηχανικής Κληρονομιάς» (κλωστοϋφαντουργίας, κατεργασίας δέρματος, αργυροχρυσοχοΐας, δομικών και μηχανολογικών κατασκευών).
-Καθιερώνουμε τη μηνιαία «Ημέρα Μουσείου», με τη συμμετοχή επιστημόνων και καλλιτεχνών της πόλης. (iefimerida.gr, 

10.4.19

ΓΑΛΛΙΑ. ΤΟ ΓΚΕΪ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ


Ανάμεσα στους θεσμούς των Αυτοκινήτων της Χρονιάς, του ομορφότερου μοντέλου, του καλύτερου κινητήρα της Χρονιάς και άλλων διακεκριμένων θεσμών με κοινό παρανομαστή του τέσσερις τροχούς,  εδώ, και 19 χρόνια, υπάρχει και ο θεσμός του Gay Αυτοκινήτου της Χρονιάς.
Φέτος, η γαλλική ομοφυλοφιλική κοινότητα Legonda επέλεγε ένα σπορ, γαλλικό αυτοκίνητο, ως το Gay Car of the Year 2019.
Eίναι το Alpine A110, το διθέσιο γαλλικό μοντέλο με κίνηση στους πίσω τροχούς, και επιδόσεις άκρως αγωνιστικές.

Οι νικητές των περασμένων ετών είναι οι εξής:
2005:MINI Cooper Convertible
2006:Aston Martin DB9 Volante
2007:Alfa Romeo Spider
2008:Fiat 500
2009:Alfa Romeo MiTo
2010:Fiat 500C
2011:Peugeot RCZ
2012:Citroen DS4
2013:MINI Roadster
2014:Citroen DS3 Cabrio
2015:Ford Mustang
2016:Mazda MX-5
2017:Fiat 124 Spider
2017:Mercedes E-Class Coupe
2017:Alpine A110


(tanea.gr, 10/4/2019)

"ΛΟΑΤΚΙ+" ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΧΡΗΣΗ



Την παραίτησή του από τη θέση του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) ανακοίνωσε ο δικαστικός, Γιώργος Σταυρόπουλος, κάνοντας λόγο για τη «μόνη αξιοπρεπή αντίδραση στην απαξίωση της ΕΕΔΑ και εμού προσωπικά ως εκλεγμένου προέδρου του Εθνικού Θεσμού Δικαιωμάτων»:
Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) είναι το ανεξάρτητο συμβουλευτικό όργανο της Πολιτείας που έχει συσταθεί με νόμο, σύμφωνα με σχετική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ως ο εθνικός θεσμός για να προστατεύει, προωθεί, υπερασπίζεται και προβάλλει τις πανανθρώπινες αξίες των εν γένει δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Λειτουργεί στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια, με πλήρη ανεξαρτησία, χωρίς κομματικές σκοπιμότητες και έχει να παρουσιάσει ένα σημαντικότατο έργο. Η ανεξαρτησία της έχει ενοχλήσει και στο παρελθόν, τώρα όμως υφίσταται καίριο πλήγμα. Η Κυβέρνηση θέλοντας να αλλοιώσει τη σύνθεσή της, αλλά και να την καταστήσει δυσλειτουργική έως πλήρως αδρανή, προχωρεί μονομερώς σε μια άμετρη και άκριτη προσθήκη 5 μελών από μια μόνο Κοινότητα, εκείνη των ΛΟΑΤΚΙ, και 2 ακόμη μελών, εκτός από το ήδη υφιστάμενο μέλος, από άλλη, την Κοινότητα των Ρομά, κατά παράβαση κάθε αρχής ισότητας έναντι των λοιπών φορέων προστασίας των δικαιωμάτων που είναι ήδη μέλη της ΕΕΔΑ και διαθέτουν μόνο μια ψήφο στην Ολομέλειά της.
Η νομοθέτηση προχώρησε χωρίς δημόσια διαβούλευση, χωρίς ποτέ, από πριν, η Κυβέρνηση, να ενημερώσει, συγκεκριμένα, την ΕΕΔΑ γι αυτήν και μολονότι με την από 27.11.2018   ομόφωνη απόφαση της Ολομέλειάς της τάχτηκε κατά κάθε μεμονωμένης ρύθμισης και ήδη, με την με την από 28.3.2019 Δήλωσή της, απέκρουσε και τη συγκεκριμένη ρύθμιση, καταγγέλλουσα τόσο τη διαδικασία που ακολουθήθηκε όσο και την ουσία της ρύθμισης. 
 Τα δικαιώματα του ανθρώπου δεν ιεραρχούνται. Βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο και προστατεύονται ισότιμα όταν προσβάλλονται. Η Κοινότητα των Ρομά φυσικά πρέπει να εκπροσωπείται στην ΕΕΔΑ, όπως και η Κοινότητα των ΛΟΑΤΚΙ. Ως προς την πρώτη αλλά και ως προς τη δεύτερη κοινότητα, η ΕΕΔΑ έχει ήδη συμβάλει αποφασιστικά στην ανάδειξη των προβλημάτων τους, προβάλλοντας, με επιστημονικές εργασίες αλλά και δημόσιες τοποθετήσεις, την ανάγκη άμεσης επίλυσής τους, υποστηρίζοντας, συχνά, τις σχετικές νομοθετικές πρωτοβουλίες.
Η υπερβολικά μεγάλη όμως,  ευνοϊκή μεταχείρισή τους σε βάρος όλων των άλλων υπερασπιστών των δικαιωμάτων του ανθρώπου προσβάλλει τους δεύτερους, αλλά και υποβαθμίζει το κύρος της ίδιας της Εθνικής Επιτροπής, αλλοιώνει άκριτα τη σύνθεσή της και θίγει την ανεξαρτησία της. 
Η τελευταία κυβερνητική ενέργεια ήταν η τελευταία πράξη μιας αδιάφορης και συχνά απαξιωτικής στάσης των εκπροσώπων της Εκτελεστικής Εξουσίας απέναντι στην ΕΕΔΑ, με ελάχιστες, μόνο, λαμπρές εξαιρέσεις.
Ο προϋπολογισμός της είναι τόσο μικρός που η ΕΕΔΑ αδυνατεί να ανταποκριθεί με επάρκεια στο ρόλο της, το  ελάχιστο σε αριθμό επιστημονικό προσωπικό που εργάζεται με αυταπάρνηση και μέτριες αποδοχές πληροφορείται από τον αρμόδιο Υπουργό στη Βουλή  ότι δεν πρέπει να μονιμοποιηθεί γιατί «έχει συγκεκριμένες αντιλήψεις και θεάσεις» (; !), οι συνθήκες στέγασης της Εθνικής Επιτροπής είναι απαράδεκτες για ευρωπαϊκό θεσμό, για κάθε μέλος της ΕΕΔΑ που μετέχει στην Ολομέλειά της (συμπεριλαμβανομένου του Προεδρείου) προβλέπεται η χορήγηση 40 περίπου ευρώ το μήνα (!), ποσό από το οποίο τα περισσότερα μέλη έχουν παραιτηθεί για λόγους προσωπικής αξιοπρέπειας.
Τα υπηρεσιακά έγγραφα της ΕΕΔΑ προς την Κυβέρνηση και τη Διοίκηση συνήθως δεν απαντώνται και τα αιτήματα συχνά δεν ικανοποιούνται. Οι αρμόδιοι, ακόμα και σε υψηλό επίπεδο, συνήθως αρνούνται την επικοινωνία με την ΕΕΔΑ !
Και λυπούμαι να πω ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας, στον οποία η ΕΕΔΑ «υπάγεται» οργανωτικά και η οποία αποτελεί το θεσμικό σύμβουλό του, ουδέποτε τα τελευταία πολλά χρόνια βρήκε λίγο χρόνο να ενημερωθεί από το Προεδρείο της για την κατάσταση των δικαιωμάτων του ανθρώπου στη χώρα και τα προβλήματα της Εθνικής Επιτροπής ή έστω να παραλάβει προσωπικά την Ετήσια Έκθεση της, κάτι που επέβαλε  ο ίδιος ο νόμος και η πρακτική που ακολουθήθηκε από όλους τους άλλους αποδέκτες της! 
Αντιθέτως, ο Πρόεδρος της Βουλής και οι βουλευτές- μέλη των αρμόδιων Επιτροπών της Βουλής όλων των κομμάτων έδειξαν πάντα μείζονα ευαισθησία για ενημέρωση και προβληματισμό πάνω στα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα δικαιώματα του ανθρώπου στην Ελλάδα.
 Η υπεροψία της εκτελεστικής εξουσίας, ο αυταρχισμός στη λήψη και εφαρμογή των αποφάσεων της κι ένας  προσβλητικός διδακτισμός, τελευταία, έχουν πλέον περισσέψει. 
Η παραίτηση μου είναι πλέον η μόνη αξιοπρεπής αντίδραση στην απαξίωση της ΕΕΔΑ και εμού προσωπικά ως εκλεγμένου Προέδρου του Εθνικού Θεσμού Δικαιωμάτων. Θέλω να εκφράσω, αποχωρώντας, τις θερμές μου ευχαριστίες στις Αντιπροέδρους, αλλά και στα λοιπά  μέλη της Εθνικής Επιτροπής, τα οποία, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, συνέβαλαν ή συμπαραστάθηκαν στο δύσκολο έργο της, στα μέλη του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, το οποίο η ΕΕΔΑ δημιούργησε από κοινού με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, καθώς και στο εξαίρετο προσωπικό της Εθνικής Επιτροπής για το παραχθέν έργο τα τελευταία χρόνια. Ελπίζω  ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες για την Εθνική Επιτροπή και τα δικαιώματα του ανθρώπου στην Ελλάδα. Αρκεί οι υπερασπιστές τους να γρηγορούν. (real.gr)

3.4.19

ΟΥΡΛΙΑΧΤΟ




Το "Ουρλιαχτό" (Howl), το ποίημα- σταθμό του Άλεν Γκίνσμπεργκ που τάραξε την κοινωνία της Αμερική τη δεκαετία του 60' ανεβάζει στις 7/4 και 14/4 στο θέατρο Faust ο Στέφανος Κακαβούλης. Ο ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας στήνει μια θεατρική περφόρμανς με τη μορφή μονολόγου.  
Μαζί του στη σκηνή ο μουσικός κρουστών Μάνος Βεζύρης που με τους ρυθμικούς χτύπους απαντά, συνοδεύει, σχολιάζει, τονίζει συνδιαλέγεται με τον ποιητικό λόγο.  

Θέατρο Faust,
Αθηναϊδος  12 & Καλαμιώτου 11, Μοναστηράκι