.
Δεν είδαν τον Τεν Τεν ποτέ με γυναίκα
Μια άλλη διάσταση του διάσημου «χάρτινου» ήρωα ο οποίος γίνεται 80 ετών
Το Βήμα, 9/1/2009
ΛΟΝΔΙΝΟ. Οι περιπέτειες του βέλγου ρεπόρτερ έχουν πουλήσει περισσότερα από 200 εκατομμύρια αντίτυπα και έχουν μεταφραστεί σε 50 γλώσσες. Αυτό το Σαββατοκύριακο ο Τεν Τεν γίνεται 80 ετών και με την ευκαιρία της επετείου ο Μάθιου Πάρις των «Τimes» ερευνά τον βίο και την πολιτεία του, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ο ήρωας ήταν ομοφυλόφιλος. Ο Τεν Τεν έκανε αμέτρητα ταξίδια παρέα με τον πιο πιστό του φίλο, τον σκύλο του Μιλού, όμως οι αναγνώστες δεν τον είδαν ποτέ να έχει κάποια γυναίκα για σύντροφό του.
Στο εύλογο, όσο και αναπάντητο, ερώτημα αν ήταν ή όχι γκέι δίνει καταφατική απάντηση ο δημοσιογράφος των βρετανικών «Τimes». Ο Μάθιου Πάριςθεωρεί απίθανο να μη γνώρισε ο νεαρός ήρωας ποτέ κάποια γυναίκα για να τον συναρπάσει. Αλλωστε από τον Τεν Τεν δεν έλειπαν τα εξωτερικά χαρίσματα, ούτε και η εξυπνάδα. Ισως βέβαια η ζωή του να ήταν τόσο γεμάτη από τις περιπέτειες του επαγγέλματός του που δεν χωρούσε η παρουσία κάποιας γυναίκας. Ωστόσο υπάρχουν, σύμφωνα με τον βρετανό δημοσιογράφο, τόσες ενδείξεις που μας «αναγκάζουν» να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο Τεν Τεν ήταν ομοφυλόφιλος.
Πρώτον, το γεγονός ότι η οικογενειακή του καταγωγή έμενε πάντα θολή, καθώς ποτέ ο ίδιος ο ήρωας δεν θέλησε να αναφερθεί σε αυτήν. Οι ψυχολόγοι μάς επιβεβαιώνουν ότι αυτό αποτελεί συχνό σύνδρομο των ομοφυλόφιλων, οι οποίοι αποφεύγουν τις αναφορές στο οικογενειακό παρελθόν τους. Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του εμφανίζεται περισσότερο ως κατάσκοπος παρά ως δημοσιογράφος, στοιχείο που υποδηλώνει και αυτό τις σεξουαλικές προτιμήσεις του. Οι μυστικές υπηρεσίες επιβεβαιώνουν ότι η κατασκοπεία είναι ένας τομέας που ελκύει τους ομοφυλόφιλους. Το στοιχείο όμως που φαίνεται ικανό να πείσει και τους πλέον δύσπιστους δεν είναι άλλο από το ότι οι περισσότεροι φίλοι του βέλγου δημοσιογράφου είναι άνδρες και μάλιστα ανύπαντροι.
Δεν είδαν τον Τεν Τεν ποτέ με γυναίκα
Μια άλλη διάσταση του διάσημου «χάρτινου» ήρωα ο οποίος γίνεται 80 ετών
Το Βήμα, 9/1/2009
ΛΟΝΔΙΝΟ. Οι περιπέτειες του βέλγου ρεπόρτερ έχουν πουλήσει περισσότερα από 200 εκατομμύρια αντίτυπα και έχουν μεταφραστεί σε 50 γλώσσες. Αυτό το Σαββατοκύριακο ο Τεν Τεν γίνεται 80 ετών και με την ευκαιρία της επετείου ο Μάθιου Πάρις των «Τimes» ερευνά τον βίο και την πολιτεία του, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ο ήρωας ήταν ομοφυλόφιλος. Ο Τεν Τεν έκανε αμέτρητα ταξίδια παρέα με τον πιο πιστό του φίλο, τον σκύλο του Μιλού, όμως οι αναγνώστες δεν τον είδαν ποτέ να έχει κάποια γυναίκα για σύντροφό του.
Στο εύλογο, όσο και αναπάντητο, ερώτημα αν ήταν ή όχι γκέι δίνει καταφατική απάντηση ο δημοσιογράφος των βρετανικών «Τimes». Ο Μάθιου Πάριςθεωρεί απίθανο να μη γνώρισε ο νεαρός ήρωας ποτέ κάποια γυναίκα για να τον συναρπάσει. Αλλωστε από τον Τεν Τεν δεν έλειπαν τα εξωτερικά χαρίσματα, ούτε και η εξυπνάδα. Ισως βέβαια η ζωή του να ήταν τόσο γεμάτη από τις περιπέτειες του επαγγέλματός του που δεν χωρούσε η παρουσία κάποιας γυναίκας. Ωστόσο υπάρχουν, σύμφωνα με τον βρετανό δημοσιογράφο, τόσες ενδείξεις που μας «αναγκάζουν» να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο Τεν Τεν ήταν ομοφυλόφιλος.
Πρώτον, το γεγονός ότι η οικογενειακή του καταγωγή έμενε πάντα θολή, καθώς ποτέ ο ίδιος ο ήρωας δεν θέλησε να αναφερθεί σε αυτήν. Οι ψυχολόγοι μάς επιβεβαιώνουν ότι αυτό αποτελεί συχνό σύνδρομο των ομοφυλόφιλων, οι οποίοι αποφεύγουν τις αναφορές στο οικογενειακό παρελθόν τους. Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του εμφανίζεται περισσότερο ως κατάσκοπος παρά ως δημοσιογράφος, στοιχείο που υποδηλώνει και αυτό τις σεξουαλικές προτιμήσεις του. Οι μυστικές υπηρεσίες επιβεβαιώνουν ότι η κατασκοπεία είναι ένας τομέας που ελκύει τους ομοφυλόφιλους. Το στοιχείο όμως που φαίνεται ικανό να πείσει και τους πλέον δύσπιστους δεν είναι άλλο από το ότι οι περισσότεροι φίλοι του βέλγου δημοσιογράφου είναι άνδρες και μάλιστα ανύπαντροι.
.
Διαβάστε περισσότερα εδώ:
5 σχόλια:
Ο πραγματικός Τεν Τεν
sigmalive.com, 12/01/2009
Οι περιπέτειές του πούλησαν περισσότερα από 200 εκατομμύρια αντίτυπα, μεταφράστηκαν σε 58 γλώσσες, μεταφέρθηκαν τέσσερις φορές στον κινηματογράφο και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ ετοιμάζει τη δική του υπερπαραγωγή. Ο Τεν Τεν συμπληρώνει σήμερα τα 80 του χρόνια. Ποιος ήταν, όμως, στην πραγματικότητα ο δημοφιλής ήρωας του Ερζέ;
O ελεύθερος ρεπόρτερ με το ατίθασο τσουλούφι, το πιστό του τεριέ Μιλού και τον μόνιμα απότομο και τραχύ φίλο του Κάπτεν Χάντοκ εμφανίστηκαν για πρώτη φορά με το πενάκι του Βέλγου Ερζέ (κατά κόσμον Ζορζ Προσπέρ Ρεμί) στις 10 Ιανουαρίου του 1929. Το έντυπο που φιλοξένησε την πρώτη περιπέτεια της παρέας, «Ο Τεν Τεν στη χώρα των Σοβιέτ», ήταν η καθολική εφημερίδα «20ός αιώνας». Από τότε ο Τεν Τεν ταξίδεψε στην Αμερική των Ινδιάνων, την Αφρική των ιθαγενών, το Θιβέτ, δύο φορές έφθασε μέχρι τη Σελήνη, μπλέχτηκε με τις μούμιες των Φαραώ, πήγε στη χώρα του «μαύρου χρυσού». Στην πραγματικότητα, όμως, και μέχρι την τελευταία του περιπέτεια που δημοσιεύθηκε το 1983, ο πιο διάσημος ρεπόρτερ των κόμικς έζησε μια περίοδο ιδεολογικής φόρτισης, κοινωνικών στερεοτύπων, φυλετικών προκαταλήψεων.
Μήπως τελικά η χαρωπή φιγούρα, για την οποία έχουν γραφτεί τα περισσότερα διδακτορικά για τον κόσμο των κόμικς, δεν ήταν τόσο αθώα; Μήπως ο πνευματικός του πατέρας δημιούργησε έναν ήρωα ρατσιστή, ακροδεξιό, φανατικό αντικομμουνιστή; Για τους «τεντετολόγους», πάντως, όλα αυτά δεν έχουν και τόση σημασία: ο Ερζέ δεν ήταν παρά «ο μάγος του σκληρού ντεκουπάζ» και ο Τεν Τεν πρωταγωνιστής μιας σειράς συναρπαστικών αφηγήσεων, που στη δομή τους θυμίζουν τη μαεστρία του Χίτσκοκ.
Οι αρχές και οι αξίες
Η πρώτη περιπέτεια του Τεν Τεν δημοσιεύθηκε το 1929 στην καθολική εφημερίδα «20ός αιώνας», η οποία εκινείτο στο χώρο της άκρας Δεξιάς. Ο αββάς μέντοράς του, Βάλεζ, είχε ζητήσει από τον τότε 22χρονο κομίστα να χρησιμοποιήσει τον ήρωά του για να κατηχηθούν οι μικροί αναγνώστες του με τις αξίες του καθολικισμού, πολλές από τις οποίες σήμερα θα χαρακτηρίζονταν τουλάχιστον ως υπερσυντηρητικές. Ψήγματα, όμως, αυτής της κατήχησης μπορεί να δει κανείς μόνο στις πρώτες περιπέτειές του.
Από τον «Μπλε Λωτό» του 1936 και μετά, ο Τεν Τεν έγινε ένας κοσμοπολίτης δημοσιογράφος που περιέγραφε τοπία και πόλεις με την ακρίβεια του «Νational Geographic». Η θεωρία αυτή διατυπώθηκε και εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Ερζέ κατηγορήθηκε ως συνεργάτης των ναζί και μάλιστα συνελήφθη από αντιστασιακές ομάδες μετά την απελευθέρωση. Στην πραγματικότητα, όμως, είχε αρνηθεί στην Γκεστάπο να συνεργαστεί ως πληροφοριοδότης και στο Βελγικό Φασιστικό Κίνημα να εργαστεί ως επίσημος σκιτσογράφος.
Μικρός ήρωας, μεγάλα μυστικά
Μόλις 12 χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Τεν Τεν ταξιδεύει στη «χώρα των Σοβιέτ». Ο Ερζέ κατηγορήθηκε για αντικομμουνιστική προπαγάνδα και ο ίδιος δεν αρνήθηκε την ιδεολογική πινελιά στην ιστορία: «Πίστευα ότι βρισκόμουν από τη σωστή πλευρά» δήλωσε αργότερα. Τον δικαίωσε ο ιστορικός Στεφάν Κουρτουά, ένας από τους συγγραφείς της «Μαύρης Βίβλου του Κομμουνισμού»: «Η κριτική του ήταν ακριβής και τεκμηριωμένη».
Πηγή «Τα Νέα»
Παλιομοδίτης ρατσιστής;
Το 1931 η περιπετειώδης ζωή του Τεν Τεν τον φέρνει στο Κονγκό, όπου κάποια στιγμή γίνεται αρχηγός μιας φυλής γιατί είναι «ένας καλός λευκός». Έπειτα από 76 χρόνια η Επιτροπή για τη Φυλετική Ισότητα στη Βρετανία ζητάει να αποσυρθεί από τις προθήκες των βιβλιοπωλείων το κόμικς, καθώς «περιέχει εικόνες και λόγια αισχρής ρατσιστικής προκατάληψης, όπου οι “άγριοι ιθαγενείς” μοιάζουν με μαϊμούδες και μιλούν σαν ηλίθιοι». Ασφαλώς και η περιπέτεια του Τεν Τεν είναι γεμάτη «παλιομοδίτικες ρατσιστικές μπούρδες» όπως λέει η επιτροπή. Αλλά, όπως σημειώνουν οι θαυμαστές τού ρεπόρτερ, δεν είναι τίποτε περισσότερο από «μπούρδες». Και το 2008, το ξέρουν ακόμη και τα μικρά παιδιά. Γιατί, λοιπόν, να στερηθούν μια συναρπαστική περιπέτεια;
Μήπως ήταν ομοφυλόφιλος;
Στις ιστορίες του δεν υπάρχει ο παραμικρός ερωτικός υπαινιγμός για κάποια γυναίκα, κάνει παρέα κυρίως με άνδρες, ιδιαίτερα με έναν σκληροτράχηλο ναυτικό, ενώ μοναδική φίλη του είναι η κακομαθημένη ντίβα της όπερας Μπιάνκα Κασταφιόρε. Έπειτα είναι το πλατινέ ξανθό μαλλί με το ατίθασο τσουλούφι, το εκκεντρικό παντελόνι, το μικροσκοπικό σκυλάκι που λατρεύει και δεν αποχωρίζεται ποτέ. «Μη μου πείτε ότι δεν είναι γκέι» γράφει στους «Τimes» ο Μάθιου Πάρις.
«Ρωτήστε και το... σκύλο του». Σε αυτήν την εκτίμηση, εκτιμά ο κατά δήλωσή του ομοφυλόφιλος Βρετανός δημοσιογράφος και πρώην βουλευτής των Συντηρητικών, συνηγορεί άλλωστε και το γεγονός ότι ο Τεν Τεν δεν μιλάει ποτέ για τους γονείς του - χαρακτηριστικό γνώρισμα πολλών νεαρών ομοφυλόφιλων, όπως θα έλεγαν οι ψυχολόγοι. «Ούτε κατά διάνοια» απαντάει ο Μάικλ Φαρ, συγγραφέας του βιβλίου «Τintin: Τhe Complete Companion».
Να ένα ακόμα σοκ για τους γονείς των σημερινών ενήλικων πια ομοφυλοφύλων που άφηναν ελεύθερα τα ανήλικα τότε παιδιά τους να διαβάζουν Τεν Τεν...
Ετοιμαστείτε τώρα για απόδοση ευθυνών!
Ωραίο το άρθρο του Parris!Να πω την αλήθεια,παρότι φαν του ΤενΤεν δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι!
Ruth-less, παρ' όλο που οι γονείς άφηναν τα βλαστάρια τους ελεύθερα να διαβάζουν Τεν Τεν, νάσαι σίγουρη ότι φαν γίνονταν μόνο όσα, έστω και υποσυνείδητα, "διάβαζαν" σε δεύτερο επίπεδο και "ταυτίζονταν".
Έτσι δεν είναι, cobden;
Επίσης, να σας ευχηθώ τώρα τα καλύτερα για τον Καινούργιο Χρόνο, μιας και δεν κατάφερα να ανταποδώσω τις δικές σας ευχές εγκαίρως λόγω απουσίας μου στο εξωτερικό.
Η επέτειος του Tintin και τα σχέδια του Spielberg να τον κάνει ταινία έχουν απασχολήσει πολλά άρθρα του αγγλόφωνου τύπου με το ερώτημα γιατί ο Tintin παραμένει σχεδόν άγνωστος στην Αμερική και μόνον λίγο γνωστός στην Αγγλία.
Ενδιαφέρον άρθρο του BBC γράφει πως ίσως στις αιτίες περιλαμβάνεται το "σκοτεινό" παρελθόν του ήρωα, η έλλειψη εθνικών στερεοτύπων που αρέσουν στο αμερικανικό κοινό (λ.χ. η βρετανικότητα του James Bond), η "γαλλικότητά" του (γάλλος και ήρωας στην Αμερική είναι αντιφατικές λέξεις), και η έλλειψη φανερού ενδιαφέροντος του Tintin για γυναίκες.
Έξοχο όμως είναι το αναλυτικότατο άρθρο του Economist, που καταλήγει ότι το "πρόβλημα" του Τintin στην Αμερική, και τον αγγλόφωνο κόσμο γενικότερα, είναι ότι ο Tintin είναι ένας ήρωας που απηχεί από κάθε πλευρά μια ευρωπαïκή αντίληψη του κόσμου, ευρωπαïκή νοοτροπία και ευρωπαïκή κοσμοθεωρία. Η τελευταία παράγραφος του άρθρου το συνοψίζει:
Perhaps Anglo-Saxon audiences want something more from their fictional heroes: they want them imbued with the power to change events, and inflict total defeat on the wicked. Tintin cannot offer something so unrealistic. In that, he is a very European hero.
Δημοσίευση σχολίου